Μουσική

Electric Litany: Nothing ever ends. Εμείς είμαστε η ζωή!

Ένα από τα σημαντικότερα πειραματικά post-rock/new-wave συγκροτήματα της νέας γενιάς

Κώστας Φουρίκος | 28/11/2014

Τίποτε δεν τελειώνει γράφουν στο ένθετο του καινούργιου τους cd σε μια φωτογραφία με τον γαλαξία οι Electric Litany, ένα από τα σημαντικότερα πειραματικά post-rock/new-wave συγκροτήματα της νέας γενιάς.

Οι Electric Litany σχηματίστηκαν το 2007 στο Λονδίνο. Πέρασαν 3 χρόνια και πολλές πρόβες σε διάφορα εγκαταλελειμμένα δημόσια κτίρια μέχρι την τελική ηχογράφηση -σε µια εγκαταλειµµένη εκκλησία του 1895 στο Βόρειο Λονδίνο-του πρώτου δίσκους τους “How To Be A Child & Win The War” (δανεισμένος από το οµώνυµο κοµµάτι του Ian Hawgood). O Αλέξανδρος (φωνητικά, κιθάρες, πιάνο, synths, τσέλο) αφιέρωσε το album αυτό στα γεγονότα του Δεκέμβρη του 2008, παίρνοντας απευθείας ξεκάθαρη θέση πλάι στην εξεγερμένη νεολαία.

Η μπάντα σήμερα αποτελείται από τους: Αλέξανδρο Μιάρη (φωνή, κιθάρα, πιάνο, τσέλο, synths), Richard Simic (ντραμς, κρουστά), Benjamin Prince (synths), Άλεξ Δεληγιάννης (μπάσο) και έχουν ως βάση τους το Λονδίνο.

Όλα αυτά τα χρόνια δεν έχουν σταματήσει να είναι παρόντες και να στηρίζουν όλα τα μεγάλα κινηματικά γεγονότα που έχουν ανθίσει στην περίοδο της κρίσης. Έχουν συμμετάσχει σε συναυλίες αλληλεγγύης για τον Παλαιστινιακό λαό, ενάντια στο ξεπούλημα των παραλιών καθώς και σε εκδηλώσεις ενημέρωσης των Λονδρέζων για το ζήτημα των φυλακών Γ’ τύπου στην Ελλάδα αλλά και όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Συμμετείχαν ενεργά στα φεστιβάλ για την στήριξη της εξεγερμένης Κερατέας. Ενώ, πρίν λίγους μήνες επέλεξαν να ακυρώσουν τις συναυλίες τους σε Πειραιά και Βόλο λόγω των εκλογικών αποτελεσμάτων στις τοπικές αυτοδιοικητικές εκλογές, κρατώντας δημόσια ξεκάθαρη αντιφασιστική στάση. Μια μορφή μουσικού μποϋκοτάζ, ως μια συμβολική πράξη αντίστασης στη σήψη του εκκολαπτόμενου, γκλαμουράτου νεοφασισμού.

Όλες αυτές οι δράσεις συγκροτούν την πολύμορφη παρέμβαση ενός μουσικού συγκροτήματος που δεν αποστειρώνει την τέχνη από την κοινωνία και τα βαθύτερα προβλήματα της, αλλά γεννιέται από αυτήν και για αυτήν.

Τέσσερα χρόνια μετά και παρά τις σοβαρές πρακτικές δυσκολίες -οικονομικές και μη- που αντιμετώπισαν, κατάφεραν να ηχογραφήσουν τον δεύτερο δίσκο τους “Enduring days you will overcome” (2014), χωρίς να κάνουν “εκπτώσεις” στις προσδοκίες τους..

Μια δουλειά που αντανακλά την φλόγα της δημιουργίας. Την παραγωγή του δίσκου ανέλαβε, αφιλοκερδώς, ο διάσημος παραγωγός Alan Parsons (Beatles, Pink Floyd) και έγινε με υπερατλαντική τηλεπικοινωνία μέσω ενός νέου software.Εκμεταλλευόμενοι τις νέες τάσεις της εποχής, δοκίμασαν να αντλήσουν ένα ποσό των εξόδων τους από crowdfunding μένοντας έξω από τις κλασικές μεθόδους χρηματοδότησης και την εμπλοκή στη εκμετάλλευση της μουσικής βιομηχανίας.

Τέτοιες προσπάθειες αποδεικνύουν πως υπάρχει τρόπος να παράγονται θαυμάσια πράγματα στην τέχνη βασισμένα εξολοκλήρου στην αγάπη, το μεράκι και την συλλογική ανιδιοτελή προσπάθεια των δημιουργών. Μακρυά από την ασφυκτική βιομηχανία του κέρδους.

Enduring days you will overcome: όχι από την σκοπιά μιας μοιρολατρικής ευχής για καλύτερες μέρες αλλά από αυτή των ανθρώπων που υπερβαίνουν την πραγματικότητα τους, ερχόμενοι σε πλήρη αντίθεση με αυτή. Μετασχηματίζοντας το παρόν και το μέλλον τους κάθε στιγμή.

Αυτό τον τόνο φαίνεται να δίνει αυτό το εξαιρετικό γκρουπ που κάνει μουσική για να τη μοιράζεται.

Οι Electric Litany είναι από αυτές τις σπάνιες περιπτώσεις μουσικών που δημιουργούν νοσταλγική μουσική διατηρώντας τα πιο αξιόλογα στοιχεία του παρελθόντος, αποτυπώνοντας την αυθεντικότητα της lo-fi αισθητικής και παράλληλα κυοφορώντας τα πρωτοπόρα στοιχεία που σπάνε τις συμβάσεις ανοίγοντας κάθε φορά ένα μεγαλύτερο πεδίο μουσικών δυνατοτήτων. Μουσική κατανυκτική, γεμάτη ατμοσφαιρικότητα και λυρισμό.

Επιλέγουν στην εισαγωγή του Tear (από το How To Be A Child & Win The War-2010) να προσθέσουν την απαγγελία ενός αποσπάσματος από τη Σονάτα του σεληνόφωτος του Γ. Ρίτσου. Μοιάζει κι αυτοί σαν τον ποιητή, να νιώθουν την ανάγκη να επανατοποθετηθούν απέναντι στον κόσμο, γιατί είναι αδύνατο να μη σκέφτονται το αύριο.

Με αυτούς τους μουσικούς, αυτούς τους ανθρώπους, νιώθουμε να μοιραζόμαστε κοινούς σκοπούς. Ελπίζουμε να συνεχίσουμε να βαδίζουμε στους ίδιους δρόμους όπου μόνος τρόπος να νικάμε, είμαστε εμείς…
Αναμένουμε λοιπόν στις 30 Νοέμβρη, για μια βραδιά “μεγάλων αφηγήσεων”.