Eurobasket 2015: Όλα τα ωραία κάποτε αρχίζουν

Giga - super- ultra ανάλυση λίγο πριν το τζάμπολ

Ο Σεπτέμβρης μπήκε και μαζί του όλα είναι έτοιμα για το πρώτο τζάμπολ του Ευρωμπάσκετ. Για πρώτη φορά μία από τις σημαντικότερες μπασκετικές διοργανώσεις θα λάβει χώρα σε …τέσσερις (!!) χώρες. Στο Μονπελιέ της Γαλλίας, το Βερολίνο της Γερμανίας, το Ζάγκρεμπ της Κροατίας και τη Ρίγα της Λετονίας στρέφονται τα βλέμματα των μπασκετόφιλων, λοιπόν, ενώ μόλις ολοκληρωθεί η πρώτη φάση θα μπει στο… χορό και η Λιλ. Ο δαιμόνιος αναλυτής επί μπασκετικών – και όχι μόνο θεμάτων- Δημήτριος Καραμάνης επιμελήθηκε ενός γιγάντιου αφιερώματος για τους ομίλους, τις ομάδες, τους παίχτες και άλλα πολλά που πρέπει να διαβάσεις ενώ περιμένεις εναγωνίως το τζάμπολ και σταθμίζεις τα συμπεράσματα από τα πρώτα αναγνωριστικά παιχνίδια των ομίλων.

[hr]

Όμιλος Α’ (Μονπελιέ): Γαλλία, Πολωνία, Βοσνία, Ρωσία, Ισραήλ, Φινλανδία

[hr]

Oι Γάλλοι βλέπουν μόνο χρυσάφι

Το όνομα Jean-Pierre Siutat δεν λέει πολλά, ακόμα και στους πιο μυημένους του αθλήματος. Στην πραγματικότητα μιλάμε όμως για τον άνθρωπο που από το 2010 βρίσκεται στην ηγεσία της Γαλλικής Ομοσπονδίας και έχει συμβάλλει στην αναγέννηση του γαλλικού μπάσκετ. Ο Siutat λοιπόν, αποφάσισε να κάνει ένα δώρο τόσο στη χρυσή γενιά του γαλλικού μπάσκετ, όσο και στο φίλαθλο κοινό. Κινούμενος αστραπιαία, αμέσως μετά την οριστική απόρριψη της Ουκρανίας ως διοργανώτρια του τουρνουά, κατάφερε να φέρει τη διοργάνωση στη Γαλλία – η πρώτη φάση στο Μονπελιέ και στη συνέχεια όλα τα νόκ άουτ παιχνίδια στη Λίλ. Με αυτή την έννοια, τα πάντα είναι στη θέση τους για ένα μαγικό φινάλε της παρέας που βρέθηκε μαζί από τις μικρές εθνικές στις αρχές της περασμένης δεκαετίας των Parker, Diaw, Gelabale, Pietrus και το πέρασμα στη νέα έποχη των Gobert, Fournier, Lauvergne. Η Γαλλία τα έχει όλα. Είναι πρωταθλήτρια Ευρώπης, έχει την καλύτερη ομάδα, έχει την έδρα, έχει συνδετικούς κρίκους ανάμεσα στις δύο γενιές (Batum, De Colo). Αν δεν το πάρει, θα είναι έκπληξη και, για να είμαστε ειλικρινείς, θα είναι και λίγο κρίμα.

Οι υπόλοιπες ομάδες του ομίλου, βρίσκονται δύο επίπεδα κάτω από τη Γαλλία. Αυτό κάνει τη γενική εικόνα του ομίλου να φαντάζει κάπως βαρετή, καθώς δύσκολα μία από τις πέντε ομάδες θα φτάσει μέχρι τους προημιτελικούς, από την άλλη, η μάχη για τις θέσεις 2-4 ανάμεσα σε Βοσνία, Ρωσία, Φινλανδία, Πολωνία και Ισραήλ ίσως δώσει μερικά ανταγωνιστικά παιχνίδια.

Οι Πολωνοί κατεβάζουν φέτος τον αστέρα τους, τον Marcin Gortat των Wizards και τον συμπαθέστατο πρώην παίχτη του Παναθηναϊκού A.J. Slaughter και ψάχνουν δύο νίκες.

Οι Βόσνιοι πλήρεις θα είχαν ομάδα που θα μπορούσε να κάνει ζημιές. Στον κόουτς Ivanovic, όμως, λείπουν οι τρείς καλύτεροι του, ο Τeletovic των Nets, o Nurkic του Denver και ο Djedovic της Bayern. Ό,τι απέμεινε, θα προσπαθήσει με αιχμή τον Kikanovic για το καλύτερο αλλά η αλήθεια είναι ότι τα όμορφα για τη Βοσνία είναι στο μέλλον καθώς η εξαιρετική δουλειά τους στις μικρές Εθνικές (Πρωταθλητές Ευρώπης στους U16, και τέταρτοι στους U18 φέτος), μένει να φανεί και στο υψηλότερο επίπεδο.

Η Ρωσία είναι μια ομάδα που οριακά συμμετέχει στο Ευρωμπάσκετ, λόγω ενός σκανδάλου στην ομοσπονδία της, και το ρόστερ της είναι επιεικώς αδιάφορο. Αν η τριπλέτα Μonya, Fridzon, Voroncevich συνεπικουρούμενη από Ponkrashov,Khvostov και Αntonov μπορεί να κάνει δύο νίκες, δεν θα είναι έκπληξη, αλλά μέχρι εκεί.

Το Ισραήλ είναι αρκετά ζόρικη ομάδα, σκληρή και θέλει κουράγιο για να τη δεις 40 λεπτά να αγωνίζεται. Θα παίξει όμως τις πιθανότητες της γιατί δεν είναι καμια πρωτάρα και έχει και τους παίχτες να βάλουν τη μπάλα στο καλάθι, εφόσον αποδίδει καρπούς το ξύλο στην άμυνα: Τον Lior Eliyahu της Hapoel και – κυρίως – τον Omri Casspi των Kings.

Η Φινλανδία έχει πλέον μπάσκετ και δεν κάνει πλάκα. Η ομάδα έχει γενικό κουμανταδόρο, αστέρι και αφεντικό τον Petteri Koponen της Κhimki και γύρω του ένα supporting cast που μεμονωμένα είναι επιπέδου ρολίστα σε μικρομεσαία ομάδα της Α1, ως σύνολο όμως, είναι δεμένοι και ρολάρουν πολύ καλά στο σύστημα του κόουτς Dettmann. Θέλουν τη δεύτερη θέση στον όμιλο, θα κατεβάσουν λαό στη Γαλλία και τους ευχόμαστε τα καλύτερα αλλά μακριά από μας.

[hr]

Όμιλος Β’ (Βερολίνο): Ισπανία, Σερβία, Γερμανία, Τουρκία, Ιταλία, Ισλανδία

[hr]

Οι Σέρβοι και ο Dirk είναι εδώ,

οι Ισπανοί και οι Τούρκοι αντέχουν, οι Ιταλοί έρχονται 

Η Ισπανία δεν έχει πολύ μεγάλη σχέση με την ομάδα που έκανε κουμάντο στη μπασκετική Ευρώπη από το 2006 και μετά. Ο Sergio Scariolo, ο κόουτς με τη μπριγιαντίνη επέστρεψε λόγω αιτήματος του αρχηγού Pau Gasol αλλά με λιγότερα όπλα από την προηγούμενη θητεία του. Σε σχέση με πέρυσι λείπουν οι Navarro, Marc Gasol, Rubio, Calderon και Ibaka, όμως φέτος έχει Mirotic μετά από πολύ καλή χρονιά στους Bulls και φυσικά τον Pau, τον Sergi Rodriguez και τον – βασιλιά των σιχαμένων – Rudy. Με απόδοση στα όρια των δυνατοτήτων και των αντοχών τους, μπορούν να φτάσουν μέχρι τα μετάλλια. Από την άλλη, ένα σταύρωμα με Ελλάδα ή Κροατία στους οκτώ, μπορεί να τους στείλει σπίτι νωρίς.

Οι Σέρβοι, αφού μας έκαναν να παραμιλάμε πέρυσι μετά την πρώτη φάση του Παγκοσμίου, επιστρέφουν σχεδόν ίδιοι και απαράλλαχτοι για να κάνουν την κηδεία στους Γάλλους όπως πέρυσι, αυτή τη φορά μέσα στο σπίτι τους. Ο Sale έχει μια καταπληκτική ομάδα με ακρογωνιαίους λίθους τους Teodosic, Bjelica, Radulica και – αν και προερχόμενο από τραυματισμό – Bogdanovic. H συνταγή είναι γνωστή, το πρόβλημα είναι ότι τώρα τους ξέρουν όλοι. Πράγμα που σημαίνει ότι ο Sale πρέπει να ξύσει την σοφή καράφλα του για να σκεφτεί σχήματα απεγκλωβισμού από δύσκολες καταστάσεις που θα συναντήσει από την πρώτη φάση κιόλας. Δεν κρύβονται πάντως, θέλουν το χρυσό, πράγμα κακό γιατί όταν αρχίζουν και μιλάνε πολύ, στο τέλος την πατάνε.

Το Βερολίνο θα ζήσει πιθανά την τελευταία μεγάλη παράσταση του ίσως κορυφαίου ευρωπαίου μπασκετμπολίστα όλων των εποχών. Ο Dirk στα 37 του, γυρίζει για να ηγηθεί μιας Γερμανίας με ταλέντο και κίνητρο να πετύχει. Οι Schroeder, Benzing, Pleiss και Schaffartzik είναι κανονικοί – και πολύ καλοί μάλιστα- μπασκετμπολίστες και όχι οι κομπάρσοι που κουβάλαγε ο Nowitzki σε κάθε μεγάλο τουρνουά τα προηγούμενα χρόνια. Το πρόβλημα είναι ότι σε αυτό τον όμιλο θα γίνει σκοτωμός και πιθανά οι δύο νίκες να μην αρκούν για την πρόκριση στην επόμενη φάση. Κλειδί τα κολλητά ματς της Τρίτης και της Τετάρτης με Τουρκία και Ιταλία.

Η Τουρκία μπαίνει στο Ευρωμπάσκετ, χωρίς τον καλύτερο ψηλό της, επειδή η ομοσπονδία της χώρας αποφάσισε να τιμωρήσει – δια της μη κλήσης – τον Enes Kanter των Thunder για την υποστήριξη του στους διαδηλωτές του Gezi Park. Πέραν τούτου όμως, ο κόουτς Ataman έχει μια πολύ δυνατή ομάδα που αντικειμενικά ανήκει στις οκτώ καλύτερες της Ευρώπης. Έχει Ilyasova, Dixon (ή αλλιώς…Muhammed Ali), Balbay, Erden και τον καλύτερο πιτσιρικά που κυκλοφορεί στην Ευρώπη (μαζί με τον Χαραλαμπόπουλο), Furkan Korkmaz. Αν ο αντίπαλος εγκλωβιστεί στο zone press του Ataman, την πάτησε. Πρέπει να μείνει όρθια σε αυτό το σκληρό όμιλό και μετά, αν δεν πέσει αμέσως πάνω στη  Γαλλία, μπορεί να κοιτάξει ψηλά.

Οι Ιταλοί είναι το μεγάλο ερωτηματικό του ομίλου και ίσως ολόκληρης της διοργάνωσης. Το ρόστερ του εξαιρετικού κόουτς Pianigiani, με άξονα τους 3 NBAers, Belinelli, Gallinari, Bargnani και στο πλάι τους Datome, Gentile, Aradori, Cinciarini, Hackett ειναι πρώτη ύλη για πολύ ψηλά. Tα προβλήματα τους είναι τα εξής δύο: Το μπάσκετ παίζεται με μία μόνο μπάλα. Στο μπάσκετ παίζουμε και άμυνα. Αν ο κόουτς γίνει αφεντικό, μοιράσει ρόλους και βρεί διάθεση στο παρκέ για να βγουν άμυνες, θα τρίβουμε τα μάτια μας.

Τέλος, στον όμιλο συμμετέχει και η τίμια Ισλανδία στην πρώτη της συμμετοχή σε Ευρωμπάσκετ. Τώρα, περισσότερα μη ρωτάτε.

  [hr]

Όμιλος Γ’ (Ζάγκρεμπ): Ελλάδα, Κροατία, Σλοβενία, Γεωργία, Ολλανδία, ΠΓΔΜ

[hr]

Ο όμιλος που κρύβει ένα μετάλλιο (;)

Για την Ελλάδα, τα πράγματα είναι απλούστατα. Κατεβάζει την καλύτερη ομάδα μετά το 2006, έχει φάει αρκετά στραπάτσα από το 2009 και μετά για να είναι υποψιασμένη, έχει ταλέντο, έχει φυσικά προσόντα, έχει το απόλυτο αφεντικό στο ευρωπαϊκού μπάσκετ στο επίπεδο των συλλόγων και το απόλυτο prospect του παγκόσμιου μπάσκετ. Η ομάδα αυτή μπορεί όχι μόνο να πάει καλά αλλά να παίξει και καταπληκτικό μπάσκετ. Μπορεί να δώσει γκάζι και να χαθεί από τα αντίπαλα μάτια. Από την άλλη, στα φιλικά δεν έδειξε καθαρά αυτή τη δυνατότητα. Έδειξε όμως την αμυντική προσήλωση που είχε ξεχαστεί τα τελευταία χρόνια.  Κατά πάσα πιθανότητα τα πάντα θα κριθούν στο δεύτερο νοκ άουτ με μία εκ των Σερβία ή Ισπανία, που τώρα πλέον δεν (πρέπει να) φοβίζουν αυτή την Εθνική. Χωρίς πολλά πολλά, η Ελλάδα τα επόμενα χρόνια – με αρχή τους Ολυμπιακούς του Ρίο, ελπίζουμε –  θα είναι η ομάδα του Γιάννη Αντετοκούνμπο. Αυτή θα είναι η πρώτη και η τελευταία φορά που οι παλιοί και φτασμένοι θα έχουν την ευκαιρία να του κάνουν ένα ωραίο δώρο πριν αφήσουν στους ώμους του, μια από τις πιο βαριές φανέλες των ευρωπαϊκών παρκέ.

Οι Κροάτες δρέπουν τους καρπούς της κυριαρχίας τους στις μικρές Εθνικές ομάδες. Παίζουν όμορφο μπάσκετ γιατί ο Perasovic έχει στα χέρια του τα διαμάντια που ακούν στα ονόματα Dario Saric και Μario Hezonja, ένα σπουδαίο σκόρερ και νικητή (Bogdanovic) και μια σειρά παικτών υψηλού επιπέδου (Simon, Rudez, Tomic, Zoric). Το πρόβλημα των Κροατών είναι ότι πάσχουν στον άσο και από την πάντα εύθραυστη ψυχολογία τους, που έχει οδηγήσει παλιότερα πολύ ταλαντούχες ομάδες τους, να μην μπορούν να ξεφύγουν από την αποτυχία. Θα τους δώσει μεγάλη δύναμη η έδρα και – όπως και οι δικοί μας – θα παίξουν τα πάντα στον προημιτελικό με Σέρβους (το εύχεται όλη η μπασκετική υφήλιος αυτό το ραντεβού) ή Ισπανούς, με καλές πιθανότητες.

Οι Σλοβένοι συνεχίζουν να κρατιούνται ψηλά. Φέτος θα στερηθούν τον ηγέτη τους, τον Goran Dragic των Heat αλλά έχουν τον αδερφό του, Zoran, μα πάνω απ’όλα έχουν την άμυνα τους. Ο λατρεμένος μας κόουτς (πλέον) Zdovc έχει φτιάξει μια δεμένη και σκληρή ομάδα η οποία πέρυσι έφτασε μέχρι τους οκτώ του Παγκοσμίου και φέτος δεν την ξεγράφει κανένας παρά τις απουσίες τόσο του Dragic όσο και των Udrih και Lorbek. Στα φιλικά πήγε καλά, θα έχει πολύ κόσμο στο γήπεδο στην πρώτη φάση και μπορεί να φτάσει χωρίς πολύ κόπο  μέχρι τα προημιτελικά.

Η Γεωργία κατεβάζει πολύ καλή ομάδα η οποία κατά πάσα πιθανότητα θα περάσει τον όμιλο με δύο νίκες επί της Ολλανδίας και της ΠΓΔΜ και έχει την ικανότητα να δυσκολέψει και τις υπόλοιπες τρεις. Ο μεγάλος Zaza επιστρέφει στην Εθνική μετά από μια πολύ παραγωγική χρονιά στο Milwaukee και θα έχει δίπλα του τους Markoishvili και Sanikidze, για να τον βοηθήσουν.

Η Ολλανδία έδειξε καλά στοιχεία στα φιλικά, έχει υλικό να το παλέψει – κυρίως οι Kloof, Schaftenaar, W. De Jong – και να σταθεί αξιοπρεπώς, ενώ η ΠΓΔΜ πολύ δύσκολα θα αποφύγει την τελευταία θέση του ομίλου.

[hr]

Όμιλος Δ’ (Ρίγα): Λιθουανία, Εσθονία, Λετονία, Τσεχία, Ουκρανία, Βέλγιο

[hr]

Όλα στρωμένα για τη Λιθουανία

Οι Λιθουανοί δεν έχουν καμία σχέση με το πρότυπο που έχουμε συνηθίσει να τους σκεφτόμαστε. Δεν τρέχουν και σουτάρουν, δεν έχουν κανένα χαρισματικό γκαρντ, παίζουν σκληρή άμυνα και ο σταρ τους είναι ο ψηλός τους. Αρχή και τέλος της ομάδας είναι ο Jonas Valanciunas και γύρω του οι Kalnietis, Maciulis, Kuzminskas θα δίνουν βοήθειες. Η άμυνα και ο έλεγχος των ριμπάουντ είναι τα κλειδιά τους, αλλά έχουν μεγάλη τρύπα στα γκαρντ για δεύτερη σερί διοργάνωση, τόσο μεγάλη που ο Saras στα 39 του, ένα δεκάλεπτο θα μπορούσε να το βγάλει. Έχουν όμως τόσο βατή διαδρομή που το πρώτο δύσκολο παιχνίδι τους θα είναι στους οκτώ με Γερμανία, Τουρκία ή Ιταλία. Χωρίς να κουραστούν πολύ, μπορεί να φτάσουν και στην τετράδα.

Οι υπόλοιπες ομάδες του ομίλου βράζουν σχεδόν στο ίδιο καζάνι. Η πιο αδύναμη όλων, η Εσθονία του τύπου που τίμησε τα ελληνικά παρκέ στα 90s με τη μουστάκα του, ονόματι Τiit Sokk, θα τα δώσει όλα, παίζοντας ουσιαστικά εντός έδρας.

Η Λετονία του επίσης πρώην παίχτη του Παναθηναϊκού, Janis Blums και του Bertans θα πάει για τη δεύτερη θέση στον όμιλο και τη διάκριση παίζοντας μέσα στη χώρα της αν και δεν θα έχει τον Porzingis που πριν λίγους μήνες επιλέχθηκε στο νούμερο 4 του NBA draft από τον Phil Jackson και τους Knicks.

Οι Ουκρανοί έφτιαξαν ομάδα τα τελευταία χρόνια κυρίως λόγω αμερικάνικης βοήθειας (Fratello, Jetter) αλλά τώρα θα εμφανιστούν αποδυναμωμένοι και θα ζοριστούν να περάσουν τον όμιλο.

Οι Τσέχοι κατεβάζουν ενδιαφέρουσα ομάδα έχοντας στο ρόστερ τους δύο σπουδαία ταλέντα του ευρωπαϊκού μπάσκετ, τον Satoransky της Barcelona και τον Veseli της Fenerbahce αλλά και την παλιά φρουρά των Welsch και Βarton. Σε αυτό τον όμιλο, έχουν κάθε δικαίωμα να ελπίζουν στην πρόκριση στους «16».

Το Βέλγιο παρουσιάζει μια αρκετά δεμένη ομάδα, χωρίς πολύ ταλέντο αλλά με δύο παίχτες που έχουν παραστάσεις από το υψηλότερο επίπεδο. Lojeski και Hervelle θα πάρουν στις πλάτες την ομάδα και όπου βγει.

«Ils seront tous là»

Όπως επισημάνθηκε στην αρχή, από τη Γαλλία εξαρτάται το χρυσό. Από εκεί και πέρα Σερβία, Ισπανία, Λιθουανία, Ελλάδα και Κροατία, έχουν ομάδες που μπορούν να πάνε ψηλά. Υπάρχουν βέβαια και οι Ιταλοί, υπάρχει επίσης και ο Nowitzki.

Αν εξαιρέσουμε τις απουσίες των Ισπανών, όλη η ελίτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ – γηραιότερη αλλά και νεότερη –  θα είναι εκεί όπως λέει και το παραπάνω σύνθημα της διοργάνωσης. Το φετινό Ευρωμπάσκετ είναι σε επίπεδο παρουσιών από τα καλύτερα όλων των εποχών. Όσο το κέντρο του αθλήματος θα μετατοπίζεται αποκλειστικά στις ΗΠΑ, τέτοιες διοργανώσεις θα σπανίζουν στα μέρη μας. Απολαύστε το για όσο κρατήσει.