Girls In Airports | Η τέχνη της ζωντανής μουσικής εκτέλεσης

Τους Girls in Airports τους ακούσαμε στο τελευταίο, πέμπτο τους, άλμπουμ. «Live», μια ζωντανή εκτέλεση των πιο χαρακτηριστικών τους κομματιών. Με βάση την Κοπεγχάγη, το κουϊντέτο συνδυάζει τον τζαζίστικο αυτοσχεδιασμό, την μελωδικότητα και τις επιρροές από τον χώρο του προγκρέσιβ ροκ. Σαξόφωνα, κλαρινέτα, πλήκτρα, κρουστά και ντραμς σε έναν ιδιαίτερο θα λέγαμε σχηματισμό όπου ο λυρισμός συμβαδίζει με το νεύρο παράλληλα με τις διάφορες υφολογικές επινοήσεις. Έχοντας παίξει σε πολλά μέρη του πλανήτη- Ευρώπη, Κίνα, Βραζιλία- στο γκρουπ πιστεύουν πως εκείνο που έχει μεγαλύτερη αξία στη μουσική είναι οι λάϊβ εμφανίσεις και γι’ αυτό τούτη η κυκλοφορία, ηχογραφημένη, πέρυσι, κατά την διάρκεια τριών σόου στην Γερμανία.

Η μουσική τους αναφέρεται στο άμπιεντ, έχει λυρικότητα και παραπέμπει, ίσως, στις πιο χαλαρές συνθέσεις των King Crimson, (εποχής, «Islands») αλλά και στα ηχοτοπία του Brian Eno. Οι Girls in Airports αρέσκονται σε χαμηλότονες εισαγωγές που καταλήγουν εκρηκτικά. Στο Δανέζικο κουϊντέτο, λοιπόν, είχαμε την ευκαιρία να του θέσουμε μερικές ερωτήσεις.

Πείτε μας για το 5ο άλμπουμ σας. Γιατί επιλέξατε να κάνετε ένα είδος “Best Of” live album;

Τα τραγούδια έχουν αλλάξει αρκετά κατά τη διάρκεια των ετών, ακριβώς όπως οι άνθρωποι και όλα τα άλλα αλλάζουν με την πάροδο του χρόνου. Συχνά πετάμε μέρη των συνθέσεων καθώς παίζουμε το τραγούδι ξανά και ξανά. Το συναίσθημα του τραγουδιού είναι αυτό που ξεχωρίζει περισσότερο και οι μουσικοί εκφράζονται όλο και πιο ελεύθερα μετά από λίγο καιρό. Συνειδητοποιήσαμε πως αυτό που παίζουμε ζωντανά, είναι πραγματικά αυτό που κάνουμε καλύτερα και ήταν λογικό να το προσφέρουμε στον κόσμο. Στη μουσική βιομηχανία, τα ζωντανά άλμπουμ δεν θεωρούνται τόσο σημαντικά όσο τα στούντιο άλμπουμ. Οι κριτικοί δεν ενδιαφέρονται τόσο πολύ και οι ετικέτες δεν είναι υπερβολικά αισιόδοξες για τις πωλήσεις τους. Αυτό όμως δεν έχει σημασία για εμάς. Ήταν το καλύτερο που μπορούσαμε να κάνουμε αυτή τη στιγμή και η δισκογραφική και οι διοργανωτές μας υποστήριξαν 100 %.

Μια βιογραφία για την μπάντα. Γιατί το όνομα Girls In Airports?

Κυρίως γιατί θέλαμε να σιγουρευτούμε ότι θα μας πρόσεχαν κάποιοι όταν ξεκινήσαμε το γκρουπ πριν από πολλά χρόνια. Υπάρχει ένα «τείχος ανωνυμίας» που πρέπει να σπάσετε γρήγορα όταν είστε νέοι καλλιτέχνες και ένα παράξενο όνομα μπορεί να βοηθήσει.

Μου αρέσει το όνομα σε ένα βαθμό. Σηματοδοτεί πως δεν είμαστε ξιπασμένοι- κάτι το διαφορετικό στη σκηνή της τζαζ. Αλλά και ως μεταφορά έχει κάποια σημασία: νομίζω ότι βρίσκομαι σε ένα αεροδρόμιο ενώ κοιτάζω κορίτσια στην τύχη· δείχνει μια κατάσταση σύγχυσης, την οποία όλοι αντιμετωπίζουμε στον σύγχρονο κόσμο.

Τι μουσικές ακούγατε πριν ξεκινήσετε τη μπάντα;

Υποθέτω ότι όλοι μας ακούσαμε ό, τι ήταν δημοφιλές τότε. Ήμασταν έφηβοι στη δεκαετία του ’90 και του ’00 και σχηματίσαμε το συγκρότημα το 2009. Αλλά και παλαιότερες μουσικές. Πολλά από τα 60’s και 70’s- ροκ φυσικά. Bob Dylan, David Bowie, Beatles κ.α. Πολλή τζαζ των 50’s-60’s. John Coltrane, Ornette Coleman, Charles Mingus, Miles Davis. Και μουσική από όλα τα μέρη του κόσμου. Τη Δυτική Αφρική, την Ινδία, τη Λατινική Αμερική, το Μπαλί και πολλά άλλα πράγματα. Νομίζω ότι είμαστε ανοιχτοί σε ό, τι ακούμε. Κανένα συγκεκριμένο είδος δεν παίζει αποκλειστικά στο λεωφορείο της περιοδείας.

Θεωρείτε το γκρουπ σας ως τζαζ-ροκ συγκρότημα;

Δεν το σκεφτόμαστε καθόλου. Προσπαθούμε να φτιάχνουμε το δικό μας ύφος. Για να δημιουργήσουμε μια ισχυρή έκφραση ως σύνολο. Για εμάς είναι πλεονέκτημα να έχουμε την ελευθερία να «κλέβουμε» από οποιοδήποτε μουσικό είδος.

Κάποιος μπορεί να ακούσει την παρουσία των King Crimson, κυρίως στην μείξη προγκρέσιβ ροκ με αυτοσχεδιασμό.

Δεν το έχω σκεφτεί. Δεν γνωρίζω πραγματικά το στιλ της μπάντας ακόμη.

Σας αρέσει να γράφετε αργές στην αρχή τους συνθέσεις που προοδευτικά μετατρέπονται σε ηχητικούς ανεμοστρόβιλους, θα λέγαμε.

Αυτό είναι αλήθεια. Δεν είναι κάτι για το οποίο έχουμε συνείδηση, αλλά υποθέτω ότι είναι ένας εύκολος τρόπος να λειτουργήσει η μουσική. Κατ ‘αρχάς κάνεις τον ακροατή να χαλαρώσει και από το πουθενά τον εκπλήσσεις με κάτι που έρχεται σε αντίθεση με τα πρώτα συναισθήματα. Μπορείς να παρασύρεις τον «κανονικό ακροατή» σε έναν άγριο αυτοσχεδιασμό, όταν οι αντιστάσεις του είναι υπνωτισμένες.

Πώς αντιδρούν τα ακροατήρια σε όλο τον κόσμο – ας πούμε στη Κίνα, στη Βραζιλία, ή, στην Ευρώπη. Διαφέρουν μεταξύ τους;

Δεν υπάρχει πραγματικά μεγάλη διαφορά. Φαίνεται ότι μας παίρνουν σοβαρά και μας ακούνε στην διάρκεια της συναυλίας όπου κι αν πάμε. Υπάρχει μια διαφορά σε αυτό που κάνουν οι άνθρωποι μετά την παράσταση. Σε γενικές γραμμές δρουν περισσότερο σαν οπαδοί όσο πιο μακριά πηγαίνουμε από τη Σκανδιναβία. Αυτόγραφα και θερμά συγχαρητήρια. Είναι πραγματικά ωραίο, από την στιγμή που ξεπερνάμε την Σκανδιναβική μας συστολή.

Τι γίνεται με τα μελλοντικά σας σχέδια – συναυλίες, δίσκοι κλπ.

Θα κάνουμε πολλές συναυλίες στη Δανία τους επόμενους μήνες, στη συνέχεια στη Γερμανία και το πρώτο μας σόου στην Κωνσταντινούπολη αυτή την άνοιξη.

Σχεδιάζετε να κάνετε κάποιες συναυλίες και στην Ελλάδα;

Θα το θέλαμε πάρα πολύ. Είμαστε σε επαφή με μερικούς καλούς ανθρώπους, αλλά τίποτα δεν είναι ακόμα σίγουρο.