Στήλη: Aldebaran

Janet Delaney | Public Matters

Όταν η διαμαρτυρία και η γιορτή διεκδικούν το δημόσιο χώρο

Δημήτρης Κεχρής | 21/10/2018

Στην ταραγμένη περίοδο της δεκαετίας του 1980 η Janet Delaney βρισκόταν στο San Francisco και κατέγραψε με το φακό της το πνεύμα διαμαρτυρίας που εξαπλωνόταν στις ΗΠΑ επί προεδρίας Reagan.

Ζώντας στην Mission District, μια γειτονιά με έντονη την παρουσία μεταναστών και άλλων κοινωνικών μειονοτήτων, φορτισμένη από τους πολιτικούς ακτιβισμούς, την κινηματική δράση των LGBTQ κοινοτήτων και την punk σκηνή, η Delaney ήταν παρούσα σε κάθε είδους δημόσια συνάθροιση. Από το ετήσιο Cinco de Mayo και τις πορείες που αφορούσαν ζητήματα δικαιωμάτων μέχρι εργατικές κινητοποιήσεις και αντιπολεμικές διαδηλώσεις που έφταναν ακόμα και στην εναντίωση στην εμπλοκή των ΗΠΑ στα εσωτερικά της Νικαράγουα, η δυτική ακτή υπήρξε ένα χωνευτήρι προοδευτικών ιδεών, ένας κόμβος συνάντησης της πολυπολιτισμικότητας, της αντικουλτούρας και των συλλογικών αγώνων.

Χορευτές, συνδικαλιστές, μητέρες με τα παιδιά τους, παρενδυτικοί, μαύροι μουσικοί του δρόμου, τζογαδόροι, φεμινίστριες, μαθητές, όλοι/ες τους πρωταγωνιστούν σε μια κίνηση στην οποία το προσωπικό και το πολιτικό συμφύονται. Οι εικόνες καταφέρνουν, μέσα από μια στοχευμένη θεματική και ταυτόχρονα με την επιλογή συγκεκριμένης χρωματικής παλέτας, να κρατούν πάντα συνδεδεμένα από τη μια το ενδιαφέρον της φωτογράφου για το πολιτικό περιεχόμενο των όσων συνέβαιναν και από την άλλη έναν προσωπικό τόνο που αποπνέει οικειότητα και αγάπη για τις ζωές των ανθρώπων αυτών, αρκετούς εκ των οποίων η Delaney γνώριζε και έτσι, όπως λέει η ίδια, τούς φωτογράφιζε όπως θα φωτογράφιζε την οικογένειά της.

Και έτσι, δεν είναι τυχαίο το ότι η δουλειά αυτή παίρνει τη μορφή βιβλίου (από τον εκδοτικό οίκο MACK) τώρα, το 2018. Αφενός η Delaney κρατούσε τις εικόνες αυτές για δεκαετίες κλεισμένες σε μια κούτα στο σπίτι της, όπως καθένας από εμάς κρατάει ένα οικογενειακό άλμπουμ και αφετέρου θεώρησε ότι τώρα με την εκλογή Trump οι ΗΠΑ εισέρχονται ξανά σε μια περίοδο συντηρητισμού και σκοταδισμού όπως επί Reagan και άρα μια τέτοια χειρονομία παραλληλισμού έχει ένα πολιτικό νόημα, που όπως υποστηρίζει η ίδια είναι ο απεγκλωβισμός από τον ατομικισμό που έχει ηγεμονεύσει και η προώθηση ενός συλλογικού πνεύματος.