Cool μουσική τροφή…
Για τον νέο δίσκο "Comfort Food" του Jef Maarawi

Σχεδόν τέσσερα χρόνια μετά το “Once Part Of A Whole Ship” των Egg Hell, ο Jef Maarawi επιστρέφει, μόνος αυτή τη φορά, με τα καινούρια του τραγούδια, που συνθέτουν τον δίσκο “Comfort Food”, ο οποίος κυκλοφόρησε τον περασμένο Δεκέμβριο από την Inner Ear.
Ο Jef Maarawi είναι μουσικός και ηθοποιός από την Αθήνα, γεννημένος στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας. Όπως μας ενημερώνει το δελτίο τύπου της κυκλοφορίας του Comfort Food, είναι επηρεασμένος από μουσικούς όπως ο Bonnie ‘Prince’ Billy, o Eliott Smith και ο Father John Misty, και από σχήματα σαν τους Eels θα πρόσθετα εγώ και γενικά δημιουργούς του λεγόμενου indie folk ή «αστικού φολκ», καθώς και από την Βραζιλιάνικη μουσική κουλτούρα. Είναι γεγονός ότι στο άλμπουμ διακρίνονται αυτές οι επιρροές, αλλά διακρίνονται και άλλα πράγματα, όπως εγώ τουλάχιστον τα εξέλαβα. Αυτά αφορούν το ήχο της δυτικής ακτής των ΗΠΑ των 60ς-70ς, αυτή τη σύνθεση ψυχεδέλειας και φωτεινότητας, όπως και στοιχεία της αποκαλούμενης brit pop των 90s.
Η μουσική του “Comfort Food” όντως μοιάζει να βγαίνει αβίαστα, με χαλαρές μελωδίες και ελάχιστα ξεσπάσματα. Όμορφες κιθάρες, ντελικάτες ενορχηστρώσεις, πετυχημένη χημεία μεταξύ Jef Maarawi και του King Elephant που έκανε τη παραγωγή. Το άλμπουμ σου αφήνει συνολικά μια ταξιδιάρικη αίσθηση, αν το αντιφατικό δίπολο ξενοιασιά/μελαγχολία χαρακτηρίζει αισθητικά τον ήχο του Comfort Food σε ορισμένες του στιγμές. Πολύ καλές στιγμές τα Corcovado, Forest, LA αλλά και τα Eggshell και Comfort Food. Γενικά έχουμε να κάνουμε με ένα πολύ cool, με τη καλή έννοια του όρου δίσκο…
Ένα σημαντικό στοιχείο είναι η φωνή του Jef Maarawi και η διαφορετική χροιά που επιτυγχάνει σε κάποια κομμάτια με αποτέλεσμα να αποφεύγει έναν επίπεδο τρόπο ερμηνείας. Στα Revered Jones και Egg Shell μου θύμισε αρκετά τον τρόπο τραγουδιού του Beck, ενώ στο Forest, το πιο όμορφο κομμάτι του άλμπουμ, η ερμηνεία του ακούγεται αρκετά βαθύτερη και πιο «εσωτερική».
Ο Jef Maarawi είναι ένας Story Teller -οι στίχοι του περιγράφουν εικόνες, καταστάσεις και συναισθήματα, τα οποία μπορείς να κατανοήσεις και να συνδεθείς. Αγγίζει τις κοινές ανθρώπινες αδυναμίες, που μπορεί να σε πονέσουν. Και ενώ οι δαγκωματιές του μαύρου σκύλου έχουν καλυφθεί αριστοτεχνικά με χιούμορ στα όρια του κυνισμού, μέσα από την αναλγητική ποπ του “Comfort Food” ο προσωπικός πόνος του δημιουργού συναντά τον ακροατή που επιβιώνει μέσα από υλικές ή πνευματικές εξαρτήσεις, κρυμμένος πίσω από την ευκολία των δικών του comfort food. Κάπως έτσι το σκοτεινό δάσος του Jef Maarawi ενώνεται με ιστορίες λιγότερο ή περισσότερο γνωστές, όπως αυτή της μικρής Omayra Sánchez, αυτή της σφαγής στην Jonestown, ή εκείνη ενός άγνωστου που πηδά στις γραμμές του τρένου.
Και καθώς οι ιστορίες τελειώνουν μαζί με τα αυλάκια αυτού του δίσκου, σου μένει μια θετική αίσθηση, μια λιακάδα ενός εκφραστικού μουσικού και το ότι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν, να γίνουν καλύτερα, στο χέρι μας είναι…
Το Comfort Food κυκλοφορεί σε βινύλιο και σε cd.