Μη (ξε)χάσετε

Jeff Gonzales (BnC): "Tο Χιπ Χοπ είναι ένας καθρέφτης της κοινωνίας γύρω σου"

Παρασκευή και 13 ο BnC παρουσιάζει το «Bodega Funk» στην Αθήνα και το ΙΛΙΟΝ plus

Κώστας Φουρίκος | 12/10/2017

Γεννημένος στον Άγιο Δομίνικο στις αρχές της δεκαετίας του 80, o BNC The Disco Vampire (Bruises n Cuts) ή αλλιώς Jeff Gonzalez (Producer/Dj/MC/Lyricist) έρχεται στην Ελλάδα το 1990. Συνιδρυτής της Cast – a – Blast Records, βασικός mc του Cast – a – Blast Sound System, Blend Sextet (Blend Mishkin) και Roots Evolution. Ενεργός στην Ελληνική μουσική σκηνή από το 2006 έχει συνεργαστεί με διεθνείς καλλιτέχνες όσο και με κάποια από τα πιο αξιολογά εγχωρία ονόματα, συνδυάζοντας τη Hip Hop με Reggae, Funk, Jazz και Latin στοιχεία.

Με μια πληθώρα απο singles και δυο LP στις αποσκευές του, το «The Birth» (2008) και το «Ruff, Rowdy & Unfocused» (2010), o BnC παρουσιάζει την Παρασκευή στις 13 Οκτώβρη σε συνεργασία με την Κ73 Records (DE), το ολόφρεσκο LP του, «Bodega Funk» που κυκλοφόρησε το καλοκαίρι 2017 ζωντανά με τους Disco Vampire Band.

Οι Disco Vampire είναι ένα σχήμα της Hip Hop μουσικής με ρίζες από την χρυσή εποχή της, συνδυάζοντας μοντέρνα beats, αναλογική παραγωγή και σφιχτά raps.

Στη βάση όλων των παραπάνω και χωρίς φόβο για την ημερομηνία που διάλεξε να παρουσιάσει πήγαμε και τον βρήκαμε για να μας εξηγήσει λίγο παραπάνω:

Θα έλεγα ότι παράτολμο στην Ελλάδα (πάντα από την οπτική της κατανάλωσης ενός εμπορεύσιμου προϊόντος) είναι οτιδήποτε δεν είναι μέσα στα πλαίσια του λαϊκού η ελληνικού mainstream.

[hr]

Hip Hop, reggae, dub, latin. Το χαρμάνι που φαίνεται να εμπιστεύεσαι στη μουσική σου είναι πολυπαραγοντικό. Παρά την αναμφισβήτητη εγγύτητα των παραπάνω genres κάποιος θα έλεγε ότι το εγχείρημα παραμένει παράτολμο…

[hr]

Δεν θα το χαρακτήριζα ως παράτολμο. Τα genres αυτά έχουν κοινή ρίζα, όσον αφορά το γεγονός ότι έχουν μέσα τους πάντα επιρροές αφρικανικών ρυθμών, με τον έναν η τον άλλο τρόπο. Βέβαια από μόνα τους το κάθε ένα είναι πολύ διαφορετικό και θέλει και άλλη παιδεία και προσέγγιση. Θα έλεγα ότι παράτολμο στην Ελλάδα (πάντα από την οπτική της κατανάλωσης ενός εμπορεύσιμου προϊόντος) είναι οτιδήποτε δεν είναι μέσα στα πλαίσια του λαϊκού η ελληνικού mainstream.

[hr]

Αν έπρεπε να περιγράψεις συμπυκνωμένα τον “μουσικό στόχο” του νέου σου lp, πως θα το έκανες; Αυτή τη στιγμή και ενώ ακόμη είναι νωρίς όσον αφορά το πως θα το υποδεχτεί ο κόσμος, πιστεύεις ότι έχεις πετύχει αυτόν τον στόχο σε κάποιο βαθμό;

[hr]

Ο στόχος του LP ήταν απλά κάτι που αισθανόμουν ότι δημιουργικά ήθελα να βγάλω από μέσα μου, που το είχα απωθημένο κατά κάποιο τρόπο. Ποτέ δεν σκέφτομαι το πως θα το αποδεχτεί ο κόσμος γιατί πρώτα από όλα πρέπει εγώ να είμαι ευχαριστημένος με το αποτέλεσμα και ύστερα έρχεται η καλοδεχούμενη εμπορική επιτυχία.

[hr]

Bruises n Cuts και Disco Vampire. Αν μη τι άλλο υπάρχει …πρωτοτυπία και ιστορία πίσω από τα ονόματα που διαλέγεις. Πες μας γι αυτή.

[hr]

Το Bruises n Cuts προέκυψε από την περίοδο οπού ήμουν μαθητής του Χιπ Χοπ και της κουλτούρας του sampling και Dj turntabalism (κάτι το οποίο ακόμα θεωρώ ότι έχει πολλά να μου μάθει ). Το Disco Vampire προκύπτει από το πρώτο κομμάτι reggae που γράψαμε παρέα με τον Βlend Μishkin με τον ίδιο τίτλο και μου φάνηκε σαν μια ωραία πρόσθεση στην καλλιτεχνική μου persona.

Όσο για την ελληνική σκηνή, πάντα υπήρχαν ανεξάρτητα δυνατά ονόματα και το ποσό τέτοιες καταστάσεις θα μεγαλώνουν εντός Ελλάδος, είναι στο χέρι του Έλληνα ακροατή. Το κατά ποσό υποστηρίζει αυτό που έχει κάτω από την μύτη του, με το να πηγαίνει στα live, να αγοράζει μουσική (όχι streaming) και να ξεκολλήσει λίγο από το “hype”.

[hr]

Cast-A-Blast, Blend Mishkin, Palov και Sugahspank. Μετά Happy Dog Project, Wolfy Funk Project και δεν ξέρω τι άλλο χάνω. Μίλησε μας λίγο για τη δική σου πορεία και όλες αυτές τις συνεργασίες που έχεις κάνει, αλλά και συνολικά αυτό το κομμάτι της ελληνικής μουσικής σκηνής που διαμορφώνεται με τον καιρό και δυναμώνει…

[hr]

Γενικά μου αρέσει να κάνω πολλά και διαφορετικά πράγματα, και να βάζω, οπού κουμπώνει σωστά, το δικό μου στίγμα. Ξεκίνησα με την cast-a-blast με μια παρέα ανθρώπων που είχαν μεράκι και όραμα για την μουσική τους πορεία ( Sugahspank, Blend Mishkin και Palov ). Ύστερα όσο μεγάλωνε ο μουσικός μου ορίζοντας και ωρίμαζα και εγώ περισσότερο καλλιτεχνικά, συνεργάστηκα με ανθρώπους και μπάντες που εκτιμούσαν την δουλειά μου και εγώ την δικιά τους. Ήταν ένας τρόπος να ανεβάζω και εγώ τον βαθμό δυσκολίας, χωρίς να γίνομαι ανταγωνιστικός (αν και μου αρέσει ο ανταγωνισμός ). Όσο για την ελληνική σκηνή, πάντα υπήρχαν ανεξάρτητα δυνατά ονόματα και το ποσό τέτοιες καταστάσεις θα μεγαλώνουν εντός Ελλάδος, είναι στο χέρι του Έλληνα ακροατή. Το κατά ποσό υποστηρίζει αυτό που έχει κάτω από την μύτη του, με το να πηγαίνει στα live, να αγοράζει μουσική (όχι streaming) και να ξεκολλήσει λίγο από το “hype”.

[hr]

Ποιες συνεργασίες σου και ποια projects ισχύουν πέρα από το Disco Vampire αυτό τον καιρό και ποια είναι τα σχέδια σε αυτά τα μέτωπα;

[hr]

Τα ενεργά project είναι Blend Mishkin & Roots Evolution, με τους οποίους τελειώσαμε μια επιτυχημένη σεζόν και ευρωπαϊκό τουρ, έχουμε σύντομα live, στις 18 Οκτώβριου στην Αφρικάνα. Το δικό μου Disco Vampire Band που ουσιαστικά είναι τώρα στο ξεκίνημα παίζοντας το καινούριο άλμπουμ Bodega Funk και οι Happy Dog Project που προβάρουμε καινούρια κομμάτια με δίκες μας συνθέσεις.

[hr]

Εμφανίζεται όλο και πιο έντονα και δυναμικά ένα κομμάτι που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε underground σκηνή νέων παραγωγών που πολλές φορές είναι σαν να γράφουν μουσική για χιπ χοπ αλλά όχι με τον κλασσικό τρόπο. Εννοώ ας πούμε ότι έχουν ερεθίσματα και αναφορές που εκτείνονται από λάτιν μέχρι trip hop αφετηρίες και από funk έως και dub. Είναι πιο “χαρούμενη” η προσέγγιση τους, σαφώς πιο χορευτική, πιο “μουσική” και πιο instrumental από μία πιο κλασσική πολεμική ραπ προσέγγιση. Πως το βλέπεις όλο αυτό;

[hr]

Το βλέπω σαν μια ευχάριστη προσέγγιση συγκεκριμένα από την ελληνική σκηνή, διότι για πολλά χρόνια επικρατούσε μια επιτηδευμένα επιθετική τάση στο ελληνικό underground χιπ χοπ. Λες και μονίμως περνάμε άσχημα η την έλεγε κάποιος σε κάποιον άλλον. Λίγη παραπάνω αγάπη, χαρά, χορός δεν βλάπτει μαζί και με το παράπονο, την διαμαρτυρία.

Θεματικά, όλα χρειάζονται. Και τσαμπουκά να εκφράσεις αν τον βιώνεις, και βία αν την βλέπεις. Το χιπ χοπ, και κατ΄επέκταση η ραπ, είναι ένας καθρέπτης της κοινωνίας γύρω σου. Και της πραγματικότητάς σου. Αν ακούς ραπ, καταλαβαίνεις και κάπως ενημερώνεσαι και για το τι συμβαίνει γύρω σου. Η κενότητα στο περιεχόμενο για παράδειγμα, είναι σημάδι των καιρών.

[hr]

Κι εσύ πάντως φαίνεται να έχεις μια πιο “μειλήχια” και “κουλ” προσέγγιση σε ύφος, αλλά αιχμηρό περιεχόμενο σε στίχους όπως φαίνεται κι από κομμάτια όπως το “Ready For Action”. Το κάνεις συνειδητά; Ρωτάω γιατί σε πλευρές του σύγχρονου hip hop έχει παίξει και το ανάποδο (κενότητα στο περιεχόμενο και υπερμετρα τσαμπουκαλεμένη macho αισθητική / ύφος). Εν τέλει σε ενδιαφέρουν όσον αφορά τη μουσική σου κοινωνικά ζητήματα και μπορεί να έχεις πολιτικοποιημένη στάση γι αυτά;

[hr]

Το Ready For Action είναι αυτό που εν τάσσω στην κατηγορία του battle rhyme. Σαν MC είναι ένας τρόπος “να δείχνεις δόντια”. Θεωρώ ότι έχει την πλακά του, αλλά όχι αν είναι το μόνο που γράφεις. Το “Make Bail” για παράδειγμα πραγματεύεται με χιούμορ κάποιες αλήθειες της καθημερινότητας στην Ελλάδα (και όχι μόνο). Θεματικά, όλα χρειάζονται. Και τσαμπουκά να εκφράσεις αν τον βιώνεις, και βία αν την βλέπεις. Το χιπ χοπ, και κατ΄επέκταση η ραπ, είναι ένας καθρέπτης της κοινωνίας γύρω σου. Και της πραγματικότητάς σου. Αν ακούς ραπ, καταλαβαίνεις και κάπως ενημερώνεσαι και για το τι συμβαίνει γύρω σου. Η κενότητα στο περιεχόμενο για παράδειγμα, είναι σημάδι των καιρών.

Μεγάλη σημασία δίνω πάντα στους στίχους αλλά και στο τι επιλέγει, εν τέλει, να αναδείξει το κοινό μέσα από τη θάλασσα πληροφοριών που δέχεται. Κάποιος γράφει τον στίχο και τη μουσική, κάποια εκατομμύρια άλλοι έχουν την δύναμη να ακούσουν και να πατήσουν το like η το share…