Karl Marx’s 200th !
Ένα άλμπουμ με σύγχρονους μουσικούς για τα 200 χρόνια από την γέννηση του Καρλ Μαρξ!
Πολύ ενδιαφέρουσα είναι, ομολογουμένως, η πρωτοβουλία της γερμανικής ετικέτας Karl records να κυκλοφορήσει ένα διπλό άλμπουμ με αφορμή τα 200 χρόνια από την γέννηση του φιλόσοφου και οραματιστή Καρλ Μαρξ. Πολλοί μουσικοί, ανάμεσα στους οποίους και οι AGF, οι Kammerflimmer Kollektief, o Reinhold Friedl (Zeitkratzer) , o Caspar Brötzmann, ο Andreas Reihse ( Kreidler) κ.α. επιχειρούν να εκφραστούν κριτικά απέναντι στον καπιταλισμό και τις πολιτικές του, συμπληρώνοντας 2 ώρες πειραματικής μουσικής διαφορετικών στυλ- άμπιεντ, drone, ελεκτρόνικς, θόρυβο, ηλεκτροακουστική και σύγχρονη, τζαζ κ.α. Πέραν της μουσικής το άλμπουμ συνοδεύεται από αντικαπιταλιστικά θεωρητικά κείμενα δημοσιογράφων, ακαδημαϊκών και φιλοσόφων. Να επισημάνουμε, όπως μας τόνισαν οι παραγωγοί του άλμπουμ, στη συζήτηση που ακολουθεί, πως όλα τα έξοδα από τις πωλήσεις θα διατεθούν για τους άστεγους και τους μετανάστες. Μιλάμε με ένα παραγωγό από την δισκογραφική συλλογικότητα Karl records.
-Μιλήστε μας αν θέλετε την πρωτοβουλία της δημιουργίας του “Karl Marx’s 200th !”
-«Πριν ένα χρόνο ρώτησαν την άποψή μου για τον Μάρξ καθώς η δισκογραφική μου ονομάζεται Karl records και εγώ ζω στην Karl-Marx-Allee στο Βερολίνο και δουλεύω τα πρωινά στην Karl-Marx-Strasse…Με είχαν ρωτήσει διότι φέτος έκλειναν τα 200 χρόνια από την γέννησή του αλλά εμένα μου διέφευγε το γεγονός! Και μου πρότειναν να κάνουμε μια συλλογή αφιέρωμα στον Μάρξ. Την λάτρεψα αμέσως την ιδέα αν και ο Μαρξ δεν είναι ο νονός της ετικέτας. Ήταν καθαρό για μένα πως ένα τέτοιο αφιέρωμα έπρεπε να είναι «μη – καπιταλιστικό» όσο το δυνατόν περισσότερο. Όταν προσφέρεις ένα προϊόν για πούλημα παίρνεις μέρος στην καπιταλιστική διαδικασία, δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό- ακόμη και αν προσπαθείς να το κάνεις με έναν δίκαιο τρόπο, να μοιραστείς τα κέρδη με τους καλλιτέχνες με τρόπο λογικό και να συνεργαστείς δημιουργικά με όλα τα μέρη- διανομείς, δισκάδικα, προώθηση, εργοστάσιο κατασκευής. Δεχθήκαμε λοιπόν την πρόταση με την προϋπόθεση να δοθούν όλα τα έσοδα σε ΜΚΟ για μετανάστες ή σε οργανώσεις για άστεγους. Ως εταιρεία δίσκων κυκλοφορείς μουσική αλλά σε αυτή την περίπτωση σκέφτηκα πως πρέπει να είναι κάτι παραπάνω από «μουσική»- έπρεπε να υπάρχουν κείμενα για τον Μαρξ και το τι σημαίνει για εμάς σήμερα».
-Ποια ήταν η πρώτη αντίδραση των μουσικών όταν τους προτείνατε να συμμετάσχουν στον δίσκο;
-Οι αντιδράσεις κυμαίνονταν από πολύ θετικές έως ενθουσιώδεις πράγμα που δεν μου έκανε εντύπωση μιας και γνώριζα προσωπικά καμιά δεκαπενταριά καλλιτέχνες που απάντησαν καταφατικά στο mail μου με το οποίο τους γνωστοποιούσα το θέμα καθώς πίστευα ότι θα ήθελαν να μοιραστούν τις κριτικές σκέψεις τους για την οικονομική και πολιτική κατάσταση στον κόσμο σήμερα. Αλλά και ο Andreas Reihse προσκάλεσε μερικούς ακόμη μουσικούς από τους φίλους του και μαζί με άλλους καλλιτέχνες που συνάντησα σε συναυλίες ο αριθμός έφτασε στους 28 μαζί με 5 συγγραφείς! Και μπόρεσα να έχω το μάστερ δωρεάν όπως και την προώθηση του άλμπουμ.
-Υπάρχει, ίσως, κάποια μουσική η καλλιτεχνική σκηνή στην Γερμανία σήμερα που μπορεί να χαρακτηριστεί αριστερών αντιλήψεων;
-Ίσως.. Πιστεύω, όμως, ότι πολλοί μουσικοί σήμερα είναι απολίτικοι και μου κάνει εντύπωση καθώς υπάρχουν τόσες καταστάσεις για να στεναχωριέται και να οργίζεται κάποιος. Από την άλλη η μουσική είναι ένα σημαντικό μέσο με το οποίο εκφράζεις τις πολιτικές σου απόψεις, ένας άλλος τρόπος αντίδρασης των ατόμων- τι κάνουν ως καταναλωτές και ως πολίτες. Αν αγοράζεις fair trade και οργανική τροφή, αν μποϊκοτάρεις την Amazon και τις παγκόσμιες αλυσίδες καταστημάτων, αν, αντιθέτως, υποστηρίζεις το τοπικό βιβλιοπωλείο κτλ, αν αποφεύγεις τις πλαστικές σακούλες και όλα αυτά.
-Πως αντέδρασε το κοινό βλέποντας και ακούγοντας το άλμπουμ για τον Καρλ Μαρξ;
-Δεν είχαμε αρκετό feedback, έτσι δεν είναι εύκολο να ξέρω, αλλά σε τελευταία ανάλυση δεν έχει σημασία ποιος το αγοράζει αλλά το να πουληθούν αρκετά για να δοθούν τα χρήματα στον κοινό σκοπό.
-Γιατί είναι σημαντικό να θυμόμαστε τις θεωρίες του Καρλ Μάρξ πάνω στην οικονομία του καπιταλισμού;
-Διότι βιώνουμε καιρούς όπου ο νεοφιλελευθερισμός κυριαρχεί και μοιάζει να μην υπάρχουν άλλες εναλλακτικές, πράγμα που είναι λάθος: ΥΠΑΡΧΟΥΝ εναλλακτικές και είναι σημαντικό να ξανασκεφτούμε το κυρίαρχο οικονομικό μοντέλο καθώς τα καταστροφικά αποτελέσματά του είναι προφανή: ένα ολοένα πιο ευρύ χάσμα ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς- η ακραία εκμετάλλευση ανθρωπίνων και φυσικών πηγών και η αυξανόμενη απώλεια ανθρωπιάς όταν έχεις απέναντι σου την ντροπιαστική πολιτική της ΕΕ για τους πρόσφυγες.
-Οι καλλιτέχνες που λαμβάνουν μέρος στο “Karl Marx’s 200th !” συνδέονται με την μαρξιστική θεωρία ;
– Όχι υποχρεωτικά… ο σκοπός δεν ήταν να κάνουμε μια μαρξιστική συλλογή. Η επέτειος του Μάρξ μας έδωσε την ευκαιρία να εκφράσουμε την δυσαρέσκειά μας και ταυτόχρονα να κάνουμε κάτι που θα βοηθήσει προσφέροντας τα έσοδα από τις πωλήσεις.
-Πιστεύετε ότι η μουσική ή ο ήχος, εφ’ όσον υπάρχει έλεγχος παραγωγής τους εν μέσω πλήρους καπιταλισμού, είναι σοβαρές πράξεις ελευθερίας; ( από το κείμενο της Nina Power μέσα στο booklet)
-Ναι, απολύτως! Είναι στην ελεύθερη βούληση του καλλιτέχνη να γίνει δημιουργός ή όχι, όπως και τι κλάδο της τέχνης θα επιλέξει. Μια πράξη προσωπικής ελευθερίας ( εκτός και αν είσαι υπό καθεστώς δικτατορίας ή κάποιου μη ελεύθερου καθεστώτος)- κανείς δεν μπορεί να σου στερήσει την επιλογή σου. Άπαξ και η επιλογή σου αυτή γίνει πραγματικότητα εγείρονται άλλου είδους ερωτήσεις: μπορώ να ζήσω από την τέχνη μου; Πως θα πληρώνω το νοίκι, το φαγητό κτλ. Αλλά τέτοιες ερωτήσεις τις αντιμετωπίζει ο καθένας μας – δεν συσχετίζονται με την τέχνη…
Πολλοί άνθρωποι έχουν την αίσθηση ότι αυτές οι αντιλήψεις διαβίωσης δεν θα τους εξασφαλίσουν ένα ικανοποιητικό εισόδημα. Έτσι, χρειάζεται να βρεις τον τρόπο: με το να τρέχεις μια ετικέτα σαν τη Karl records δεν σου αποδίδει τα προς το ζην οπότε ή έχεις μια παράλληλη εργασία ή κλείνεις την ετικέτα και έχεις μια «κανονική» δουλειά. Πριν λίγα χρόνια μετά από μια συναυλία των Painkiller βρέθηκα στα καμαρίνια με τον Bill Laswell πίνοντας ποτά. Μου είπε πως ποτέ δεν είχε μια «δουλειά», πάντοτε ήταν μουσικός και όταν τον ρώτησα για τα επόμενα σχέδια του αναφέρθηκε σε μερικά ποπ πρότζεκτς καθαρά για λεφτά που θα υποστήριζαν δικά του πράγματα όπως το γκρουπ των Painkiller. Πολύ ρεαλιστική προσέγγιση… που του επιτρέπει να είναι παραγωγός μουσικής, κάτι που τον εκφράζει απόλυτα.
-Είναι οι δημιουργίες της αβάν γκαρντ, σε έναν εμπορευματοποιημένο κόσμο, εξ’ αρχής μέρος της διαφήμισης και κάθε νέος ήχος μια ακόμη εκδοχή ringtone του επόμενου, γελοιωδώς ακριβού, κινητού;
– Αντιγράφω ένα απόσπασμα από το κείμενο της φεμινίστριας φιλοσόφου Ewa Majewska που υπάρχει στο booklet του άλμπουμ: ΄ Όχι, οι καλλιτεχνικές δημιουργίες δεν απορροφούνται ή κατακτώνται αυτόματα από την αγορά και τις μπίζνες. Υπάρχουν διαφορετικοί δρόμοι συνάντησης της πρωτοπορίας με τα δυνητικά ακροατήρια. Αυτοί μπορεί να είναι, από την πλήρη χρήση των δομών της βιομηχανίας στο ένα άκρο έως την πλήρη άρνησή τους και οτιδήποτε ενδιάμεσο …