Ένας βασιλιάς, μια δυναστεία, ένα αλάνι κι ένας μουσάτος

Επτά σημεία για τη σεζόν του ΝΒΑ που τελείωσε και μια εισαγωγή για τη μάχη που ξεκινά

| 18/04/2015

Tην Τετάρτη ολοκληρώθηκε μια από τις πιο ξεχωριστές regular seasons στην ιστορία του ΝΒΑ. Ξεχωριστή από την αρχή της, στη διάρκεια της και στο τέλος της. Σταχυολογούμε παρακάτω επτά ορόσημα της περιόδου 2014-15, πριν μπούμε με τα μούτρα στο πιο μαγικό δίμηνο για όλα τα αρρωστάκια της “σπυριάρας”: Τα πλεϊ οφ και τους τελικούς του ΝΒΑ.

Γράφει ο Δημήτρης Καραμάνης

1. Stephen Curry: Ο μαέστρος της Bay Area

[hr]

 

stephen-curry2

Δεν θα μιλήσουμε με αριθμούς. Θα πούμε μονάχα ότι ο άνθρωπος αυτός δεν κατάφερε απλά να είναι ο καλύτερος παίχτης στην καλύτερη ομάδα, αλλά ο πιο απολαυστικός αθλητής του παγκόσμιου μπάσκετ για φέτος. Ο Curry ήταν ο καλύτερος σουτερ της λίγκας, ένας από τους καλύτερους σκορερ και ένας από τους καλύτερους πασερ. Φέτος έγινε λίγο καλύτερος σε όλα. Έγινε επίσης καλύτερος αμυντικός και στιβαρός ηγέτης για την ομάδα. Πήρε όσα σουτ γούσταρε, έβαλε όσα έπρεπε και επανανοηματοδότησε τον όρο unguardable. Δεν μαρκάρεται. Χάζεψε δεκάδες φορές αντιπάλους, συμπαίκτες και προπονητές, θύμισε ότι το μπάσκετ δεν είναι μόνο μούσκουλα και φυσικά προσόντα. Ένας λιγνός «τσόγλανος» που ρεζίλεψε όποιον στάθηκε μπροστά του. Και είναι μόνο 27 χρονών.

[hr]

2. Αtlanta Hawks: Εμπρός στο δρόμο που χάραξαν οι Spurs.

[hr]

hawks

Όχι, αυτό δεν το περίμενε κανένας. Πρώτοι στην Ανατολή με 60 νίκες, εκ των οποίων οι 19 σερί. Τι άλλαξε σε σχέση με πέρυσι; Τίποτα. Όχι «σχεδόν» τίποτα. Οι πέντε βασικοί έμειναν οι ίδιοι, οι 3-4 του πάγκου έμειναν επίσης οι ίδιοι, το ίδιο και ο προπονητής. Τι συνέβη όμως; Τίποτα παράλογο. Απλά το καλοκαίρι ο κόουτς Βudenholzer και τα αγόρια του, δούλεψαν σε τέτοιο βαθμό τόσο ατομικά όσο και τους αυτοματισμούς τους στο παρκέ που κατάφεραν να παρουσιάσουν μια ομάδα η οποία από το Γενάρη και έπειτα ήταν απλησίαστη και για καιρό πρώτη σε όλο το NBA. Ένα «σύστημα» δομημένο σαν αυτό του Popovich στο San Antonio, το οποίο ο κόουτς Bud υπηρέτησε για χρόνια εκεί. Ένα μπάσκετ από το μέλλον, σε άλλη ταχύτητα τόσο στο σετ όσο και στο ανοιχτό γήπεδο. Ένα μπάσκετ χωρίς φίρμες και βεντέτες. Μια ομάδα. Ο-Μ-Α-Δ-Α.

[hr]

3. James Harden: Όποιος είχε την παραμικρή ένσταση, να καταπιεί τη γλώσσα του.

[hr]

harden13

Το παρεάκι των τύπων που έσβησε από το χάρτη τους λατρεμένους Seattle Supersonics, μεταφέροντας την ομάδα στην Oklahoma, ήρθε η ώρα να πληρώσει το κακό που έκανε στο άθλημα. Ο Ηarden «δε χώραγε» στην ομάδα το καλοκαίρι του 2012 οπότε τον χάρισαν στους Rockets.  2 χρόνια μετά, οι Rockets είναι δεύτεροι στη Δύση, η Oklahoma εκτός πλέϊ οφ και ο Harden τρίβει τη μουσάρα του με χαρά γιατί είναι αδιαμφισβήτητα ένας από τους τρεις καλύτερους παίχτες στον κόσμο σήμερα. Επιθετικά είναι συγκλονιστικός. Ακόμα και αν δεν μπουν τα σουτ, μπορεί να βγάλει το ψωμί του (και τη χαλαρή τριαντάρα του) μονάχα από τις διεισδύσεις στις απανωτές καταστάσεις «ένας εναντίον ενός» που παίρνει πάνω του και το αφόρητα εκνευριστικό για τις υπόλοιπες 29 ομάδες, eurostep του. Φέτος μοίρασε πολλές μπάλες, σε κάποιες στιγμές (λίγες, μην πάει ο νους σας στο κακό) έπαιξε μέχρι και άμυνα και κουβάλησε σχεδόν τη μισή σεζον την ομάδα μόνος του. Θα του άξιζε το MVP αν δε ζούσε στον ίδιο πλανήτη με τον Curry.

[hr]

4. Lebron James: All Hail to the King.

[hr]

NBA: Cleveland Cavaliers at Los Angeles Clippers

Χωρίς καμία δόση ασέβειας προς τους αρμόδιους, ο Lebron είναι ο σταρ, ο ηγέτης, ο προπονητής και ο δήμαρχος του Cleveland. Του πήρε ένα δίμηνο μέχρι να στρώσει αλλά όταν μπήκαν όλα στη θέση τους, με τις απαραίτητες προσθήκες Mozgov, Smith και Schumpert και με τον Irving να εκτινάσσεται, και τα πάντα πλέον να μοιάζουν απολύτως βατά για να βρεθεί ο Lebron για πέμπτη συνεχόμενη (!) σεζόν στους τελικούς. Δεν χρειάζεται να ειπωθούν πολλά για τον καλύτερο μπασκετμπολίστα του πλανήτη. Χρειάζεται μονάχα να υπενθυμίσουμε ότι ο Lebron, στα 30 του πλέον, αρχίζει και αποκτά ένα πρόσωπο που δεν το είχαμε γνωρίσει. Ο Lebron μίλησε για την αστυνομική βαρβαρότητα, τίμησε τη μνήμη του Eric Garner, βρίσκεται κοντά στους φτωχούς της (από τις πιο υποβαθμισμένες στις ΗΠΑ) πολιτείας του. Όλα αυτά δένουν με το γεγονός ότι έφτυσε τη χλίδα και τον ήλιο της Florida για να γυρίσει εκεί που ανήκει, δίπλα σε αυτούς που νιώθει δικούς του. Μεγάλη υπόθεση το legacy, που λένε και στο Ohio.

[hr]

5. Boston Celtics: Πόσο ζυγίζει αυτή η φανέλα;

[hr]

celtics2

Όλοι τους ψυλλιάζονταν για tanking φέτος. Ο κόουτς Stevens είναι μεγάλη ιστορία, όμως όπως δείχνουν τα πράγματα. Μια ομάδα μέτριων παιχτών, με κόσμο που είναι σε φάση υπομονής, με τον καλύτερο της παίχτη να φεύγει στα μισά της σεζόν για το Dallas. Κι όμως, ο Stevens την πίστεψε την υπόθεση. Βοήθησε τους Sullinger, Turner, Olynyk, Zeller να κάνουν την καλύτερη χρονιά τους, άνοιξε δρόμο στον εξαιρετικό rookie Smart και κούμπωσε στην ομάδα αυτό που της έλειπε. Ένα γκαρντ που μπορεί να τραβάει το σκορ. Τον βρήκε στον Isaiah Tomas, τον τύπο που ποτέ κανείς δεν κατάλαβε τι πήγε να κάνει στο Phoenix. Ευτυχώς, ο Stephens τον έσωσε και ο κοντός τους έσωσε. Μια χρονιά ενός πιθανού ανελέητου και ντροπιαστικού tanking για τους Celtics, δεν ήρθε ποτέ. Aντίθετα, τα playoffs είναι εδώ. Αυτή η φανέλα είναι τόσο μα τόσο βαριά.

[hr]

6. Russell Westbrook: Half man-Half amazing.

[hr]

westbrook2

Ο παραπάνω χαρακτηρισμός ανήκει δικαιωματικά στο μεγάλο Vince Carter, όμως επιτρέψτε μας να τον δανειστούμε για λίγο ώστε να περιγράψουμε τι έκανε ο Russ στα παρκέ του ΝΒΑ φέτος. Bγήκε πρώτος σκόρερ, κέρδισε το MVP στο All-Star Game, έβαλε κάμποσες 40ρες και μια 50αρα στα τελειώματα, έκανε 11 φορές triple-double σε πόντους, ριμπάουντ και ασίστ, στην αρχή έπαιζε και για τον Durant, μετά έπαιζε και για τον Ibaka, γενικώς φέτος έπαιζε μόνος του. Ο καθένας μπορεί να πεί ό,τι θέλει για την κατάχρηση σε σουτ, για την έλλειψη καθαρού μυαλού, για τα νέυρα του, για το υφάκι που κουβαλάει. Όλα δεκτά. Αλλά τέτοιο αγρίμι δεν κυκλοφορεί στα παρκέ όλης της γης. Ο άνθρωπος προσπάθησε να πάει στα playoffs μια ομάδα χωρίς σοβαρό προπονητή, με κορμό ρόστερ αποτελούμενο από αξιοπρεπείς αλλά soft (Kanter, Μorrow), μέχρι μπασκετικά ανέκδοτα (Singler, Waiters). Παράτα τους αγόρι μου και εσύ και ο Durant. Δεν αξίζετε άλλο τέτοια ταλαιπωρία.

[hr]

7. San Antonio Spurs: Αν αντέχουν, λέει…

[hr]

Spurs1

Ξεκίνησαν σβηστοί, συνέχισαν κάνοντας τα απαραίτητα και στο τέλος υπενθύμισαν ποιός είναι – ακόμα- το κουμάντο. Αν δεν έχαναν από τους Pelicans το τελευταίο βράδυ, σήμερα θα ήταν αυτοί δεύτεροι στη Δύση, στη θέση των Rockets. Το συμπέρασμα είναι ότι για να βρεθούν σε θέση να υπερασπιστούν τα κεκτημένα, θα πρέπει να σπάσουν – κατά πάσα πιθανότητα – τρείς έδρες. Τώρα, αυτά τα σενάρια είναι για τους τρελούς, αλλά εδώ μιλάμε για την κορυφαία ομάδα του κόσμου τα τελευταία 20 χρόνια. Δεν έχει μεγάλη σημασία η λογική. Άπαντες ξέρουν ότι αν οι μάγκες του Pop πιάσουν απόδοση, τότε τους έχουν όλους. Δύσκολα όμως και ακόμα πιο δύσκολα μετά το σταύρωμα στον πρώτο γύρο με τους πολύ καλούς – ειδικά τον τελευταίο μήνα  – Clippers. Όριο τους μόνο ο ουρανός. Άντε και τα γόνατα τους.

[hr]

[Playoffs Intro:]

[hr]

NBA-Playoffs2

Ανατολή: Τα πράγματα είναι σχετικά καθαρά. Τρείς είναι οι ομάδες που έχουν απόσταση από τις υπόλοιπες. Η Atlanta, το Chicago και το Cleveland. Η πρώτη αν όλα κυλήσουν φυσιολογικά, πάει μέχρι τελικούς περιφέρειας με ασφάλεια, για να συναντήσει εκεί έναν από τους άλλους δύο. Η λογική λέει τελικό Ανατολής Atlanta – Cleveland.  To Chicago είναι όμως πολύ μα πολύ κακός μπελάς.

Δύση: Σκοτωμός. Αυτή τη στιγμή μόνο το Dallas (λόγω προβλημάτων χημείας) και το Portland (λόγω τραυματισμών), φαίνονται σε λίγο χειρότερη κατάσταση από τους υπόλοιπους. Ακόμα και οι 8οι  – και πλήρεις, επιτέλους – Pelicans έχουν στο ρόστερ τους τον τύπο που θα έρθει 5ος (ή 4ος;) στην ψηφοφορία για τον MVP. Όλοι οι υπόλοιποι είναι διψασμένοι και φορτωμένοι για την υπερβαση τους. Α, και υπάρχει και το San Antonio. Δεν ρισκάρεις πρόβλεψη, ούτε με το πιστόλι στον κρόταφο.

 

YΓ: Είναι δυνατόν να έκλεινε το άρθρο χωρίς κάτι για το καμάρι μας και τα τελευταία κατορθώματά του;