Mama Africa

Πέντε νέες κυκλοφορίες, ένας κοινός σύνδεσμος

| 13/05/2014

H Αφρική δεν σταμάτησε ποτέ να τροφοδοτεί την παγκόσμια μουσική σκηνή με διαμάντια πρώτου μεγέθους. Δίκαια συνεχίζει να κατέχει τον τίτλο της Μητέρας της τέχνης αυτής και το «Mama Africa» αποδεικνύεται με τον πιο περίτρανο τρόπο σε πέντε νέες κυκλοφορίες, μερικές από τις οποίες δεν διστάζουν να έχουν άμεση αναφορά, σε βαθμό λατρείας, στο παρελθόν.

PrintΟι Ikebe Shakedown έκαναν την αρχή ήδη από το όνομά τους. Το δανείστηκαν από έναν ομώνυμο Νιγηριανό παλιό boogie δίσκο και το παρελθόν είναι το αγαπημένο τους φετίχ στο καινούργιο τους πόνημα «Stone By Stone» (Ubiquity Records, 2014).

Η χρυσή εποχή του αιθιοπικού funk (1965-1975) φαίνεται ότι ταιριάζει γάντι σ’ αυτήν την καταπληκτική μπάντα από το Μπρούκλιν,  οι οποίοι τιμούν τον Mulatu Astatque με αφρο-φανκ αναφορές, κατασκοπευτικές blaxploitation cine ατμόσφαιρες και έναν βαρύ αλλά αεράτο ορχηστρικό δίσκο που δεν σε αφήνει να τον προσπεράσεις από την αρχή ως το τέλος.

 

BEYOND-ADDIS_CoverΓια εκείνους όμως που θέλουν να έχουν μια πιο ολοκληρωμένη άποψη για όλα εκείνα τα συγκροτήματα που αναβιώνουν στις ημέρες μας την funk ethio σκηνή καλό είναι να ακούσει τη συλλογή «Beyond Addis» (Trikont, 2014), στην οποία οι Akale Wube, Heliocentrics, Imperial Tiger Orchestra, Budos Band, Ping Pong Orchestra, Les Freres Smith, Karl Hector & The Malcouns, Zafari, Whitefield Brothers, Woima Collective, Tezeta Band, Debo Band και Transgressors από Γαλλία, Αγγλία, Ελβετία, Αμερική, Γερμανία και Κολομβία δίνουν χώρο σε πολλές εκφάνσεις του είδους και πείθουν και τους πιο δύσπιστους!

 

omolewaΣτην πολύ ενδιαφέρουσα εποχή των ‘70ς όμως κυκλοφόρησαν και κάποιοι δίσκοι που αναγνωρίζονται, πολύ μετά την εποχή τους, ως αληθινά διαμάντια. Ένας απ’ αυτούς είναι και το «Omo Lewa» του Νιγηριανού Peter King (Secret Stash, 2014) το οποίο εμφανίστηκε το 1976 και στις ημέρες μας γνωρίζει πλέον την καταξίωση που του αρμόζει. Afrobeat, highlife και jazz, με υπνωτιστική επιδεξιότητα, όπως και οι άλλοι τρεις δίσκοι του King που ηχογράφησε από το 1975-1978 στο Λονδίνο και σιγά σιγά επανεκδίδονται και μάλιστα σε συλλεκτικά βινύλια αριθμημένα. Τελικά οι σπουδές του King στο Trinity School of Music, όπου από τα θρανία του πέρασαν και ο Fela Kuti και ο Ebo Taylor απέδειξαν για μια ακόμη φορά ότι αν θες να συνδυάσεις πολλές κουλτούρες πρέπει να τις μπολιάσεις με τη μαγιά της πατρικής σου γης.

DirtmusicΤο Μάλι έχει μία από τις πιο ενδιαφέρουσες σκηνές τα τελευταία είκοσι χρόνια. Αν και η πολιτική κατάσταση έχει διαταράξει και την πολιτιστική παραγωγή το τελευταίο καιρό, οι Dirtmusic διάλεξαν την πρωτεύουσα Bamako για να ηχογραφήσουν ένα ακόμη άλμπουμ, με τίτλο «Lion City» (Glitterbeat, 2014) όπου η ηλεκτρονική, η χιπ χοπ και η ντόπια μουσική παράδοση δένουν υπέροχα και αναδεικνύουν ένα υλικό που στα δυτικά αυτιά έχει πιο οικεία χροιά. Ο Αμερικανός Chris Eckman και ο Αυστραλός Ηugo Race δεν επαναπαύονται στις ευκολίες που θα μπορούσε να τους δώσει ένα τέτοιο εγχείρημα. Με καλεσμένους το μπαλαφονίστα Ben Zabo και τους Samba Toure, Tamikrest, Super ii, Mc Jazz και Ιbrahima Douf στέκονται τις περισσότερες φορές πίσω από αυτούς και φτιάχνουν τη δική τους μουσική πρόταση με στοιχεία από Μάλι, Αυστραλία και Βόρειο Αμερική.

sawtuhaΜιας και αναφερθήκαμε στην ταραγμένη περιοχή της Βόρειας Αφρικής, ιδού πώς αποτυπώνεται η φωνή της γυναικείας χειραφέτησης με μουσικούς από τη Λιβύη, την Τυνησία και την Αίγυπτο με την υπογραφή του Σουδανο-αμερικάνου παραγωγού Oddisee και του Olof Dreijer και remixes από τους Brenk, Blackjoy και Blundetto. Στο «Various – Sawtuha» (Jakarta, 2014). Οχτώ θηλυκές ματιές  για τη δεινή θέση των γυναικών στις σύγχρονες ανδροκρατούμενες κοινωνίες της περιοχής, που με αφορμή τον ξεσηκωμό της τοπικής κοινωνίας τους ενάντια στους δυνάστες αναμοχλεύουν οι περισσότερες με σύγχρονη χιπ χοπ άποψη και πολλά world στοιχεία τη δική τους θέση ως ισότιμα πολιτικά και καλλιτεχνικά στοιχεία σε αυτές.