Η τέχνη του Θάνου «απαγορεύει την πτώση στη μιζέρια του κόσμου»

Ανέκδοτο υλικό του στο επίσημο κανάλι του στο youtube

| 06/11/2020

Ο Μπρετόν έγραφε πως «το ποιητικό αγκάλιασμα καθώς τ’ αγκάλιασμα το σαρκικό, όσο διαρκεί απαγορεύει την πτώση στη μιζέρια του κόσμου». Πιστεύω ότι ο Θάνος, σε αυτούς τους άγριους καιρούς, θα διέκοπτε κάθε φλυαρία μας με τα παραπάνω λόγια, και θα πρόσθετε «φιλαράκια, αυτό πάντοτε είναι το καθήκον σας».

Ο άνθρωπος απανθρωποιείται καθημερινώς. Χλευάζεται, προσβάλλεται, υποτιμάται και γελοιοποιείται. Μετατρέπεται επισήμως σε στατιστική. Η τέχνη βάλλεται, η ανθρώπινη υπόσταση βάλλεται κι αυτή.

Παρά τις επιθέσεις με ακραίες συνέπειες στα συναισθήματα και τη συνείδηση μας, ο Θάνος αποτελεί τον πολιτισμό μας. Ρέει πάντοτε υπόγεια ακόμη κι όταν ο φόβος, η ψυχική τρομοκρατία, η κοινωνική ανασφάλεια, η κρατική βία κυριαρχεί. Ο πολιτισμός συγκρούεται με τα διατάγματα, κι αυτό δεν είναι μια μεταφορά του λόγου.

«Στη λίμνη των ονείρων σταθμίζεις τις στεριές κι αστράφτουνε αθάνατες ματιές» ακούμε στα ανέκδοτα τραγούδια του και πιάνουμε τον εαυτό μας να βρίσκεται δίπλα του ενώ αυτός συνεχίζει να χτυπάει του πιάνου τα πλήκτρα σαν σφυρί πάνω στη συνείδηση την στιγμή που πάει να ημερέψει και να αποκοιμηθεί.

Η τέχνη του δεν είναι για να περνάμε μουσικά τις εσώκλειστες μέρες και τα βράδια μας. Ασφαλώς και όχι. Ό,τι και να σχεδιάζουν οι κυρίαρχοι σε κάθε συγκυρία, σε κάθε χρονική στιγμή, η τέχνη του βρίσκεται στους δρόμους, σταθερά και στη θέση της. Μας περιμένει. Δηλώνουμε αδράχνοντας την, κάτι που ήδη είναι γνωστό. Πως την κουλτούρα μας δεν την αφοπλίζουμε.

Στο ψηφιακό κανάλι του Θάνου Μικρούτσικου, που λειτουγεί με ευθύνη της οικογένειας, των φίλων και συνεργατών του, βρίσκεται δωρεάν μεγάλο μέρος της δισκογραφίας του όπως και ανέκδοτο υλικό το οποίο ανανεώνεται συνεχώς.

*Η εικόνα του εξωφύλλου (30/12/2019) είναι του σκιτσογράφου Πάνου Ζάχαρη και δημοσιεύεται μετά από άδεια του καλλιτέχνη. Πηγή: εφημερίδα «Το Ποντίκι»

Γεννημένος το 1984 στην Λάρισα, εγκλωβισμένος για κάποια χρόνια στην Ιταλία, αντί να μάθει να ξυπνάει στις αίθουσες δικαστηρίων έμαθε να βρίσκεται στις αίθουσες κινηματογράφου καθώς και πίσω από φωτογραφικές μηχανές. Έκτοτε γράφει για ταινίες και για σινεμά (καθώς και για ό,τι άλλο σκέφτεται) και φωτογραφίζει για φωτορεπορτάζ και για ευχαρίστηση. Είναι μέλος του ΔΣ της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (ΠΕΚΚ), της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Κριτικών Κινηματογράφου (FIPRESCI) και της Επιτροπής κρίσης και αξιολόγησης του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας (ΕΕΤΕ).