Mixtape : Ding dong! The wicked with is dead!

Σκέψεις και τραγούδια κόντρα στο TINA (There is No Alternative) και την κυρία που το ανέδειξε...

Σαν σήμερα πριν 2 χρόνια, πέθανε η Μάργκαρετ Θάτσερ. Η «σιδηρά κυρία», όπως την αποκαλούσαν οι πολιτικοί της φίλοι, τα επιχειρηματικά λόμπι και τα φιλικά στους Τόρις μέσα ενημέρωσης, έδωσε το έναυσμα τότε για εκδηλώσεις χαράς. Χαράς; Ναι χαράς. Μέχρι και πάρτυ έλαβαν χώρα στη γηραιά Αλβιόνα δίνοντας την δυνατότητα σε πολλούς φίλους της Μάργκαρετ να μιλήσουν  για εκφράσεις μισανθρωπισμού και βαρβαρότητας. Ήταν όμως πραγματικά έτσι;

Δείτε εδώ ένα μίνι αφιέρωμα που προσπαθεί να απαντήσει στο παραπάνω ερώτημα.

Η κυρία Θάτσερ αποτέλεσε στην πραγματικότητα ένα εκθαμβωτικά αποκρουστικό παράδειγμα άσκησης νεοφιλελεύθερης πολιτικής στο εσωτερικό της Μ. Βρετανίας με τη συνδρομή αντιδραστικών, κατασταλτικών και συντηρητικών πολιτικών ενάντια σε όσους τολμούσαν να σηκώσουν κεφάλι. Με αυτό το δεδομένο ίσως μπορούμε να καταλάβουμε το μένος των μεταλλωρύχων, των μαχητών του IRA, όλων εκείνων που συγκρούστηκαν με την αστυνομία ενάντια στον περιβόητο φόρο (poll taxes) και τελικά αναγκάστηκαν να τον πληρώσουν και άλλων πολλών…

Πόσα τραγούδια μπορούν να γραφτούν για τον θάνατό σου πριν καν αυτός συμβεί;

Ιδού ένα mixtape – φόρος τιμής στην Μάργκαρετ Θάτσερ- ως απάντηση:

[hr]

1. Morrissey: Margaret on the Guillotine

[hr]

Αυτό το τραγούδι του Morissey που συμπεριλαμβάνεται στο δίσκο του Viva Hate, είναι αυτό που κατέστησε τον ίδιο, αντικείμενο επίσημης έρευνας από τη βρετανική αστυνομία. «Οι καλοί άνθρωποι έχουν ένα όνειρο: Τη Μάργκαρετ Θάτσερ στη γκιλοτίνα(…) γιατί άνθρωποι σαν κι αυτή με κάνουν να νιώθω τόσο γερασμένος μέσα μου(…) κάντε το όνειρο πραγματικότητα«, τραγουδάει ο συμπαθής frontman των Smiths και η αστυνομία τον έβαζε στο στόχαστρο και δήλωνε πως ανησυχεί μήπως ανταποκριθεί κανείς στο κάλεσμα…

[hr]

2. John McGullach: I’ll dance on your grave Mrs Thatcher

[hr]

“(Ήμουν) ένα αγόρι που είχε δει μόλις 16 καλοκαίρια και όταν οι πύλες του ορυχείου έκλεισαν, στάθηκα εκεί με τα αδέρφια μου, κάποια από τα οποία είχαν τα τουφέκια τους έτοιμα/ – απλά κρατήστε με αδέρφια, όλο αυτό θα πάει μέχρι το τέλος / – μη φοβάσαι Άρθουρ, είμαστε μαζί σου«, «θυμάται» ο John McGullach πριν αναφωνήσει στο ρεφραίν: «Ναι, θα χορέψω πάνω από τον τάφο σας κυρία Θάτσερ…”

[hr]

3. The Blues Band: Maggie’s Farm

[hr]

Οι Blues Band ήταν οι πρώτοι που διασκεύασαν το τραγούδι που αρχικά είχε γράψει ο Bob Dylan ασκώντας κριτική στη φτώχεια, την εξαθλίωση και την εκμετάλευση. Ακολούθησαν οι ιστορικοί Specials που όπως και οι Βlues Βrothers το έφεραν αποκλειστικά στα μέτρα της Θάτσερ. Σε αυτό το βίντεο, οι Blues Band σε μια συναυλία τους στη Γερμανία, πριν από ένα περίπου χρόνο, αναρωτιούνται γιατί αρέσει τόσο το τραγούδι στους Γερμανούς και για το αν θα έπρεπε όταν το τραγουδάνε στη Γερμανία να χρησιμοποιούν το όνομα Angie αντί του Maggie, αναφερόμενοι φυσικά στην πολυαγαπημένη (ειδικά στα δικά μας μέρη) καγγελάριο Άνχελα Μερκελ. Πιστής στο πρότυπο και το δρόμο που άνοιξε η σιδηρά κυρία…

[hr]

4. The Beat: Stand down Margaret

[hr]

Οι θρύλικοί The Beat, εκπρόσωποι του αγγλικού σκα, και από τους πρώτους που στοχοποίησαν τη Θάτσερ φωνάζουν: «Γέμισε πόλεμο η πόλη και η ενότητα είναι η μόνη λύση. Μαργκαρετ αποσύρσου!»

[hr]

5. The Exploited: Maggie you cunt

[hr]

Με το δικό τους γνωστό ύφος και λεξιλόγιο μια από τους πιο γνωστές πανκ μπάντες του πλανήτη, oι Exploited, περιποιούνται τη Μ.Θ. Τα σχόλια περιτεύουν…Δείτε τους στίχους στο βίντεο

[hr]

6. Crass: How does it feel to be the mother of a thousand dead?

[hr]

Ευθεία αναφορά στον πόλεμο των Φώκλαντ από μία από τις πιο σημαντικές, πολιτικοποιημένες, αναρχικής πολιτικής αντίληψης, πανκ μπάντες του νησιού…»Πως είναι το είσαι η μητέρα χιλιάδων νεκρών αγοριών; Νεαρά αγόρια, αναπαύονται τώρα σε κρύους τάφους στην κρύα γη…»

[hr]

7.  Hefner: The day that Thatcher dies

[hr]

Εμπνεόμενοι από το «Ντινγκ Ντονγκ η μάγισσα πέθανε» της σειράς «Ο μάγος του Οζ» οι Χέφνερ κρατάνε το στίχο και το πνεύμα, για να μιλήσουν για τη Μάγκυ Θάτσερ γνωστή άλλωστε για τη συμπάθεια που προκαλούσε και στις μικρότερες ηλικίες, από τη θητεία της στο υπουργείο παιδείας, όταν της έμεινε το παρατσούκλι milk snatcher (= αρπαχτικό του γάλακτος) επειδή έκανε περικοπές στο πρωινό των μαθητών. (δεν μπορούμε να μη σημειώσουμε τουλάχιστον τις ομοιότητες όσον αφορά την «πυγμή» και την αλαζονεία τις οποίες διέθεταν και κάποιες αντίστοιχα λαοπρόβλητες ελληνίδες υπουργοί παιδείας.  Η Μαριέτα «τις καταλήψεις άκου» Γιαννάκου και η κ. Διαμαντοπούλου. Ποιος ξέρει αν είχαν κι αυτές φιλοδοξίες για το κάτι παραπάνω στην πολιτική τους σταδιοδρομία; Δε θα το μαθουμε ποτέ. Γιατί ήρθαν τα φοιτητικά κινήματα και οι δεκέμρηδες από τη νεολαία και έπαιξε πολιτική απόσυρση…)

[hr]

8. Elvis Costello: Tramp the Dirt Down

[hr]

«Λοιπόν, ελπίζω να μην πεθάνω πολύ σύντομα. Προσεύχομαι στο θεό τη ψυχή μου να σώσει/ Ω, θα είμαι ένα καλό παιδί και θα προσπαθώ σκληρά να συμπεριφέρομαι καλά/ Επειδή υπάρχει ένα πράγμα που ξέρω, ότι θα ήθελα να ζήσω (…)/ Όταν θα σε βάλουν τελικά στο χώμα, θα σταθώ πάνω από τον τάφο σου και θα πατήσω κάτω τη βρωμιά…» υπογραμμίζει ο Elvis Costello στο συγκεκριμένο κομμάτι που προκάλεσε πολλές αντιδράσεις στους καθώς πρέπει κύκλους. Απαντώντας στους επικριτές των media o ίδιος επιμένει:  «αν και δεν είμαι γενικά υπέρ της βίας, κάτι πρέπει να αλλάξει αλήθεια σε αυτή τη χώρα…»

[hr]

9. VIM: Maggie’s last party

[hr]

Σκοτεινό, electro κομμάτι που δεν θα μπορούσε να λείψει από ένα θάτσερ – πάρτυ…Χρησιμοποιεί «μονταρισμένα» τα ίδια τα λόγια της Θάτσερ…Δείτε το βίντεο.

[hr]

10. Billy Bragg: Between the wars

[hr]

Παρότι δεν έχει άμεση αναφορά στο όνομα της Θάτσερ το συγκεκριμένο τραγούδι του Billy Bragg είνα ένα από τα γνωστά και σημαντικά τραγούδια υπέρ της απεργίας των ανθρακωρύχων η οποία συγκρούστηκε σφοδρά με τη σιδηρά κυρία και την κυβέρνησή της.

[hr]

11. BillyBragg: Thatcherites

[hr]

Εδώ ο Bragg και πάλι με ένα πολύ όμορρφο κομμάτι που επιτίθεται πέρα από την ίδια και στην κληρονομιά της Θάτσερ. Σε αυτούς που καταχρηστικά θα μπορούσαμε θα αποκαλέσουμε «θατσεροειδή»..  Συγκεκριμένα αφού διαμαρτύρεται για τις ιδιωτικοποιήσεις των δημόσιων αγαθών, βγάζει τη γλώσσα του στον τότε πρωθυπουργό και πολιτικό υπεύθυνο των ιδιωτικοποιήσεων, John Major, για τον οποίο σημειώνει:  «η ηγέτης σας έχει φύγει αλλά μας άφησε το μικρό Τζον»

[hr]

12. Pete Wylie: The Day that Margaret Thatcher Die

[hr]

«Έφυγε και κανένας δεν θα κλάψει» σημειώνει σε αυτό το χορευτικό ροκ κομμάτι 2 χρόνια πριν ο Pete Wylie δίνοντας νέα ισχύ στο γνωστό σύνθημα: «όσο περνούν τα χρόνια το μίσος μεγαλώνει»…

13. The Larks, «Maggie Maggie Maggie (Out Out Out)»

Η αγγλική πανκ μπάντα The Larks μελοποιεί το σύνθημα (maggie out) των ανθρακωρύχων και άλλων διαδηλώσεων όπως αυτές ενάντια στα περίφημα poll taxes (κάτι σαν τα σημερινά μνημονιακά χαράτσια) με αυτό το ομώνυμο τραγούδι

[hr]

14. The Varukers, «Thatcher’s Fortress»

[hr]

Punk ορυμαγδός και μάχη ενάντια στο οχυρό της Θάτσερ και από τους Varukers…

[hr]

15. Pink Floyd, «The Fletcher Memorial Home»

[hr]

Ο Roger Waters οραματίζεται το Fletcher Memorial Home, ένα άσυλο για τυράννους και βασιλείς. Η Μάργκαρετ Θάτσερ δε θα μπορούσε να λείψει από το όραμα του. Μάλλον τιμητική θέση της επεφύλλαξε. Δείτε στο βίντεο παραπάνω…

[hr]

16. Chumbawamba:

[hr]

Οι Chumbawaba ηχογράφησαν ένα ολόκληρο δεκάλεπτο EP το 2015 δίνοντας εντολή στην δισκογραφική να το κυκλοφορήσει όταν η Θάτσερ θα είχε φύγει από τον μάταιο τούτο κόσμο. Έτσι κι έγινε. Παρά το γεγονός ότι είχαν διαλυθεί το 2012 οι Cumbawamba δύο χρόνια πριν κυκλοφόρησαν το δεκάλεπτο δισκάκι το οποίο περιέχει μικρά ριζοσπαστικά jingles στο γνωστό στυλ των Chumbawamba. Ξεχωρίσαμε το So long (τόσο πολύ). “Τόσο πολύ τόσο πολύ με έκανες να περιμένω τόσο πολύ”, τραγουδούν οι πάλαι ποτέ εκπρόσωποι του αγγλικού αναρχοπανκ απευθυνόμενοι -που αλλού;- Στην αγαπημένη τους Μάργκαρετ…

[hr]

17. Bonus tracks : Last but not least… Δεν ξεχνώ: 

[hr]

Αν και δεν αποτελούν τραγούδια εμπνευσμένα από την οργή που προκάλεσε η Θάτσερ, θυμόμαστε τα εξής:

Α.το σύνθημα των οπαδών της Λίβερπουλ. Λίγους μήνες αφού ήρθαν στο φως και επίσημα τα στοιχεία της διαφαινόμενης συγκάλυψης από πλευράς της κυβέρνησης Θάτσερ της τραγωδίας του Χίλσμπορο, οι οπαδοί των κόκκινων έδειξαν με αυτό τον τρόπο ότι δε ξεχνάνε τους νεκρούς της μεγάλης ομάδας του λιμανιού.

Β. Τον χαιρετισμό των μαχητών του ΙRΑ στο Bobby Sands και τους άλλους 9 συντρόφους του. Χάσανε τη ζωή τους μετά από εξοντωτική απεργία πείνας το 1981, ενάντια στην οποία η Θάτσερ επέδειξε δολοφονική λύσσα. Αρνούμενη, παρά την παρέμβαση ακόμη και του Πάπα(!), να ικανοποιήσει τα αιτήματα των απεργών, τους οδήγησε στο θάνατο. Τα αιτήματα της απεργίας, για την ιστορία, ήταν: να αναγνωριστούν ως πολιτικοί και όχι ως κοινοί ποινικοί κρατούμενοι (να μη φοράνε τα ίδια ρούχα, να μη κάνουν τις ίδιες δουλειές  κλπ). Να μην βρίσκονται απομονωμένοι από τους άλλους κρατούμενους και να μπορούν από κοινού να μετέχουν σε εκπαιδευτικές και ψυχαγωγικές δραστηριότητες. Να έχουνε δικαιώματα επικοινωνίας, αλληλογραφίας και επίσκεψης. Τέλος να επανακτήσουν το δικαίωμα μείωσης ποινής που είχαν πριν την απεργία και να τους δοθεί η δυνατότητα ιατρικής αποκατάστασης των ζημιών που είχαν προκληθεί  στον οργανισμό τους. Σε αυτά επέδειξε μηδενική ανοχή η σιδηρά κυρία. Για αυτά τους καταδίκασε σε θάνατο. Γι αυτά θα θυμόμαστε με συγκίνηση τη θυσία τους. Γιατί όταν σταματάμε να γελάμε… τη μέρα που «ξεφορτώνόμαστε» τους δολοφόνους (έστω κι έτσι), πρέπει κυρίως να θυμόμαστε αυτούς που δολοφόνησαν…