“Διάλογος” Επιστήμης-Τέχνης

Το τετράπτυχο Επιστήμη-Τέχνη-Έρωτας-Αθωότητα διατρέχει το “σώμα” του μυθιστορήματος του Βασίλειου Φ. Δρόλια. Η σκέψη του συγγραφέα, έτσι όπως ξεκάθαρα αποτυπώνεται, είναι η εξής: Η Επιστήμη εξηγεί τον κόσμο. Η Τέχνη μας βοηθά να τον αισθανθούμε και ο Ερωτας ορίζει την τύχη μας. Η Αθωότητα είναι το πιο μεγάλο δώρο που πασχίζουμε να κρατήσουμε μέχρι να πεθάνουμε. Ο Δρόλιας καταπιάνεται με μεγάλα υπαρξιακά ζητήματα προσπαθώντας να καταλήξει με ψυχραιμία σε μια τελετή αθωότητος που θα καθορίσει τα πάντα. Ο συνδυασμός όλων αυτών είναι και το πιο δύσκολο κομμάτι στο εγχείρημα του συγγραφέα. Ο κίνδυνος της αοριστολογίας, της φλυαρίας, είναι πολύ μεγάλος και μπορεί να μετατρέψει μια φιλόδοξη προσπάθεια σε κάτι το λιγότερο αδιάφορο. Ο Δρόλιας όμως καταφέρνει και αποφεύγει αυτόν τον σκόπελο…

Πρώτα απ’ όλα φαίνεται ότι έχει σκεφτεί πώς θα κινηθεί και ποια θα είναι τα όρια του σε αυτή την φιλοσοφική-υπαρξιακή αναζήτηση. Ακριβώς επειδή είναι εύκολο να επικρατήσει η ασάφεια σε όλο αυτό, πειθαρχεί και ο λόγος ακολουθεί τη σκέψη του. Η αφήγηση αφήνεται σε δύο φωνές, του βασικού ήρωα, επιστήμονα, Ρότζερ, και της δημιουργού μοντέρνας τέχνης Τζέσικα. Αφήγηση γραμμική που “πατάει” πάνω στο κουαρτέτο της εισαγωγής μας. Σημαντικό ρόλο παίζουν οι τοποθεσίες, το περιβάλλον και οι δευτεραγωνιστές (;) του βιβλίου. Ο Ρότζερ είναι ερωτευμένος με την Τζέσικα, ο γάμος του καταρρέει και η εργασία του στην πόλη είναι βαρετή. Η εξωσυζυγική του σχέση βρίσκεται σε αδιέξοδο. Ψάχνει διέξοδο και ελπίζει ότι θα τη βρει στο Καμερούν, εκεί όπου ξεκινά σειρά μελετών για την επιστημονική αντιμετώπιση του φαινομένου του θερμοκηπίου στη λίμνη Nyos. Εκεί η ματιά του για πράγματα, για τους ανθρώπους και τη ζωή θα αρχίσει να αλλάζει. Εδραιωμένες αντιλήψεις για την Επιστήμη και την Τέχνη αναθεωρούνται, αναδιαμορφώνονται και στο τέλος αποκτούν διαφορετική σημασία για τον Ρότζερ. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει με την Τζέσικα στο Λονδίνο. Αναπάντεχες συναντήσεις και λόγια που δεν περιμένει αλλάζουν και τη δική της θεώρηση για τη ζωή.

Ο Δρόλιας βάζει Ρότζερ και Τζέσικα να “συνομιλήσουν” μέσω των γραμμάτων που στέλνει ο πρώτος από το Καμερούν και των σκέψεων που κάνει η δεύτερη γι’ αυτόν. Η αίσθηση του έρωτα που πασχίζει να ενώσει τους δύο και ακροβατεί μεταξύ λήθης και παντοτινής κατάληψης μυαλού και σωμάτων είναι που οδηγεί τον Ρότζερ στην αναγκαστική απομάκρυνση για να βρει την αθωότητα που τόσο έχει ανάγκη. Αυτό θα γίνει με ένα τρόπο μη αναμενόμενο που θα δώσει και την οριστική απάντηση. Ο Δρόλιας κατάφερε να φτιάξει ένα μυθιστόρημα που μιλά για διαχρονικά μεγάλα ζητήματα σεβόμενος τα μεγέθη τους και γνωρίζοντας απόλυτα τα όρια του.