Oι 30 σημαντικότεροι δίσκοι του ροκ...είναι περισσότεροι από 30....

Ένα αυθαίρετο συμπλήρωμα στο επίσης αυθαίρετο αρχικό αφιέρωμά μας

| 27/03/2017

“Αρκετά αυθαίρετη, η επιλογή των 30 καλύτερων δίσκων στην ιστορία του ροκ έχει να κάνει, αν θέλετε, με τις αξίες, τη στάση ζωής και τις ανάγκες που νιώθουμε να εκφράζονται μέσα από αυτό. Δεν είναι μόνο ο δυνατός ρυθμός, οι φοβερές  μελωδίες, που σκάλωσαν εντός μας, είναι και τι αντιπροσωπεύουν οι μουσικοί αυτοί διότι ως καλλιτέχνες μιας αυθεντικής κουλτούρας του Δυτικού Πολιτισμού εξέφρασαν ένα συλλογικό υποσυνείδητο. Είναι, επίσης, αυθαίρετη διότι το ροκ είναι μουσική εν ενεργεία και έτσι πολλά σημαντικά έργα πρόσφατων δεκαετιών περιμένουν  αξιολόγηση  στο προσεχές  μέλλον. Φυσικά μια τριαντάδα ροκ δίσκων δεν καλύπτει καθόλου τις ανάγκες ενημέρωσης και απόλαυσης. Επιφυλασσόμαστε γι’ αυτό: Θα ακολουθήσουν και άλλες αξιολογήσεις, στο μέλλον, έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένας ικανός αριθμός σημαντικών δίσκων

Αυτά γράφαμε στο πρώτο και στο δεύτερο μέρος του αφιερώματος λίγο καιρό πριν….και να που δεν κρατηθήκαμε….γιατί οι αγάπες μας δεν χωράνε σε ένα 30 best of….Περνάμε, λοιπόν, στο επόμενο μέρος της πρότασης με τους καλύτερους δίσκους της ροκ μουσικής. Ένα, μάλλον, αυθαίρετο συμπλήρωμα στο αρχικό αφιέρωμά μας για τους 30 πιο σημαντικούς δίσκους του ροκ με οχτώ ακόμη μουσικά έργα που κατέχουν δεσπόζουσα θέση στις προτιμήσεις, ή, καλύτερα, στις εμμονές του γράφοντος.

[br]

17523119_605763906279950_4213318848670971881_n

ΕLVIS PRESLEY – The Sun Sessions (‘54-’55 & 1976)

Τα σέσιον της Sun Records είναι η απαρχή του ροκ εν ρολ. Εκεί, μέσα σε ένα χρόνο, ο Elvis έγραψε ιστορία υπό την καθοδήγηση του Sam Phillips αφεντικού της μικρής δισκογραφικής πριν πουληθεί στον κολοσσό RCA. Όλοι οι ρυθμοί, το στιλ, οι αισθητικές, η μαγκιά, ο αισθησιασμός και η ερωτική γλώσσα του ροκ εν ρολ και μετέπειτα ροκ, όλα είναι εκεί! Το παιδί από το Μέμφις πήρε τα blues, κούνησε τους γοφούς του και άρχισε να  τραγουδά με επαρχιώτικες country μανιέρες. Μαζί του ταρακούνησε εκατομμύρια έφηβους στον κόσμο!

17554148_605764216279919_5791276850157384981_n

 

TANGERINE DREAMZeit (1972) 

Τότε ακουγόταν εξωπραγματικό, τώρα θεωρείται ευαγγέλιο της  νέας ηχητικής  τεχνικής. Γιατί το 1972, ο Edgar Froese μαζί με τους Chris Franke και Peter Bauman -συν ένα κουαρτέτο εγχόρδων- ξεναγούσε τους εκστασιασμένους ακροατές στη κοσμόσφαιρα του ambient: αργοί στην εξέλιξή τους, υπνωτικοί στις εναλλαγές τους, τόνοι διατρέχουν το μουσικό σύμπαν του “Zeit” περιγράφοντας τις κινήσεις των ουρανίων σφαιρών. Ο χρόνος (ήτοι “zeit”) απλώνεται και τα 80 λεπτά του δίσκου μοιάζουν αιώνας -οι επαναληπτικές συχνότητες των  moog συνθετητών καταλαμβάνουν τον χώρο γεμίζοντας το κενό ανάμεσα σε πλανήτες και αστρικά σώματα. Αργά αλλά σταθερά οι “ρυθμοί” αλλάζουν, ενώ η πλοήγηση χάνεται όλο και πιο βαθιά στο Διάστημα. Αλλά και ο μικρόκοσμος του προσωπικού χώρου διαποτίζεται από τους ήχους των Tangerine Dream- αποκτά διαστάσεις εξωκοσμικές  σε πλήρη αρμονία με το Άπειρο.

17424836_605763989613275_2282184824334394981_n

GONGYOU ( 1974)

Ψυχεδελικό όραμα του αυστραλού μπήτνικ  Daevid Allen, το κοινόβιο των Gong συντάχθηκε με το λεγόμενο προοδευτικό ροκ, αλλά απείχε έτη φωτός,  στη στάση ζωής  αλλά και στον τρόπο παραγωγής της μουσικής. Οι ήχοι από τον Πλανήτη  Gong εμπεριείχαν πρώτο-ambient ατμόσφαιρες, τζαζίστικους αυτοσχεδιασμούς από την κιθάρα του Steven Hillage, το moog του Mike Howlett και τα πνευστά του Didier Malherbe- μίνιμαλ πεδία και θεατρικά φωνητικά. Αλλού οι ρυθμοί φανκίζουν και οι κιθάρες ηχούν μεταλλικά, οι δε φωνές με τελετουργικές βουδιστικές επικλήσεις ακούγονται πάνω από σιτάρ και γενικά το όλον κλίμα μεταφέρει το πνεύμα της ψυχεδελικής ουτοπίας μαζί και της κοινωνικής απόκλισης. Το “You” αποτελεί ύστατο  μέρος του “Radio Gnome Invisble”,  μιας τριλογίας που ανέβασε τους Gong στο επίπεδο του  μύθου- ηχητική παρακαταθήκη  στις επερχόμενες γενιές των δημιουργικών μουσικών.

17553910_605764059613268_6903728134672227925_n

HENRY COWUnrest (1974)

Ενώ άλλοι πειραματίζονταν με τις ψυχοτρόπες ουσίες, οι Henry Cow δοκίμαζαν το ίδιο με ριζοσπαστικές πολιτικές. Στρατευμένοι της αβανγκάρντιας μπέρδευαν τους τζαζ αυτοσχεδιασμούς με τον θόρυβο και τις ροκίστικες παρεκτροπές με συνθέσεις μοντέρνας μουσικής. Έπαιζαν τα πάντα, καταργούσαν σύνορα και όρια, χωρίς να υποβαθμίζουν ούτε μια στιγμή τις απαιτήσεις τους. Ως κάρφος στα μαλακά πισινά της, τότε, ροκ εν ρολ σκηνής γελοιοποιούσαν κάθε υπάρχουσα μουσική ταμπέλα. Ο Fred Frith (εξαίρετος κιθαρίστας), η Lindsay Cooper (πνευστά), ο Chris Cutler (κρουστά) και ο Tim Hodgkinson (πλήκρα και πνευστά), αποτελούσαν το πυρήνα των Henry Cow, όπου συμμετείχαν και διάφοροι άλλοι μουσικοί, ενώ το “Unrest” αποτελεί, μάλλον, το πιο προχωρημένο έργο τους με τις μισές συνθέσεις γεννημένες επί τόπου στο στούντιο. Οργανικό στο συντριπτικό του μέρος ενέχει μουσικές ασυμφωνίες, δύσκολα ακούσματα που διακόπτονται από στιγμές  παράξενης ομορφιάς.

17499165_605763239613350_4424709409011033082_n

ART BEARS Winter Songs (1978)

Δημιουργημένοι από τους βασικούς των Henry Cow -Chris Cutler και Fred Frith- μαζί με την γερμανίδα Dagmar Krause (φωνητικά) που είχε έρθει στο μεταξύ, oι ”Αρκούδες Της Τέχνης” άνοιξαν διαφορετικές εκδόσεις μουσικής έκφρασης: πλησιέστερα στο κλίμα του Kurt Weill και της μπρεχτικής ερμηνείας, αλλά χωρίς να απαρνιόνται εντελώς τη ροκ αισθητική. Με στίχους ιδεασμένους από σκαλισμένα ρητά γαλλικών εκκλησιών το “Winter Songs” αποπνέει εσωτερικότητα και μελαγχολία, χωρίς να  υπολείπεται πολλές φορές σε ακρότητες: εκεί που η φωνή της Krause ελέγχει το μουσικό πεδίο δίνοντάς του όψεις ακουστικού lied- εκεί ακριβώς παρεμβαίνουν οι άλλοι δύο καταστρέφοντας  τη “σοβαρή” ατμόσφαιρα με τη χρήση ευρύτατου ηχητικού πλέγματος από  τζαζ, πανκ, trash, electronics ακόμη και συγκεκριμένη μουσική. Οι καταστάσεις εναλλάσσονται απρόσμενα γι’ αυτό και ο ακροατής οφείλει να μην εφησυχάζει ποτέ!

17553485_605763446279996_2174559177446119239_n

 

DEAD KENNEDYS- Fresh Fruit For Rotting Vegetables ( 1980)

Οι αντίστοιχοι Sex Pistols της Αμερικής εμφανίστηκαν υπό το όνομα των Νεκρών Κέννεντι και κυκλοφόρησαν το πρώτο τους δίσκο εν πλήρη αφάνεια. Εκπροσωπούσαν την χάρντκορ σκηνή του Σαν Φρανσίσκο -μια δράκα αναρχοπάνκ συγκροτημάτων- από τα οποία οι Dead Kennedys ήταν οι περισσότερο ικανοί να εκφράσουν έξυπνα και δημιουργικά την πλήρη αντίθεσή τους με οποιαδήποτε κατεστημένη αξία του αμερικανισμού. Μικρά σπινταριστά κομμάτια με την φωνή του ηγέτη τους Jello Biafra και τίτλους όπως “California Uber Alles”, “Kill The Poor” και “Holiday In Cambodia”, δίνουν το στίγμα των ακτιβιστών αυτών μουσικών των οποίων αργότερα η σύγκρουση με την αμερικανική συντηρητική δεξιά θα οδηγήσει στη διάλυση του γκρουπ και τον Biafra  στα δικαστήρια.

17499484_605763289613345_5399896677061731390_n

 BIRTHDAY PARTY- Prayers On Fire ( 1981)

Ό,τι πιο ριζοσπαστικό έδωσαν τα βαρετά 80’ς. Οι αυστραλοί Birthday Party  με επικεφαλής τον πολύ Nick Cave έγραψαν τούτο το άλμπουμ στην Αγγλία και αμέσως αγκαλιάστηκαν από δεκάδες απογοητευμένους κριτικούς. Με βάση το ριδμ εντ μπλουζ αλλά και το παλιό καλό ροκ εν ρολ, οι Birthday Party προτείνουν μιαν έξω από στιλ και συμβάσεις έκφραση που αναπτύσσει ταχύτητες μεγάλες και συγκλονιστική απόδοση. Όλοι φαίνονται να αυτοσχεδιάζουνεκτός από το μπάσο και τα ντραμς και μέσα σε αυτόν τον καταιγισμό αναδεικνύεται  εντελώς διαφορετική η ερμηνεία της παράδοσης. Μετά τους Birthday Party, o Cave ανάπτυξε έναν εντελώς προσωπικό και άκρως λογοτεχνίζοντα τρόπο έκφρασης με αποτέλεσμα σήμερα να θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους ροκ καλλιτέχνες.

17457909_605764182946589_363323574709854648_n

JOHN ZORNNaked City (1989)

Ένα από τα πολλά εκφραστικά οχήματα του πιο σκληρά εργαζόμενου, στο χώρο της λεγόμενης σύγχρονης τζαζ, του John Zorn, οι Naked City -με βασικούς μοχλούς τους  Bill Frisell στη κιθάρα και Fred Frith στο μπάσο- κυκλοφορούν αυτό το απίστευτο ηχητικό πανόραμα αποτελούμενο από προσωπικές συνθέσεις του Zorn και φιλμικές μουσικές  γραμμένες από τον Ennio Morricone, τον John Barry, τον Henry Mancini κ.α. Προσφιλής τακτική του δαιμόνιου σαξοφωνίστα και της παρέας,  η μετά τελετουργικής μανίας κατακρεούργηση κάθε έννοιας μέτρου και αρμονίας. Και αν στις συνθέσεις  των άλλων δείχνει κάποιο σεβασμό, στις δικές του λούζει με καταιγισμό ηχητικών πυρών τον ανυποψίαστο ακροατή όπου ένα χαλαρό μπι-μποπ μετατρέπεται σε εξοντωτικό trash μέταλ τη βοήθεια ενίοτε των ουρλιαχτών του guest Υamatsuka Eye!

 

*Τα κείμενα αυτά είναι αναδιαμορφωμένα από παλιότερα γραπτά

Γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Βιολογία στην Ιταλία και στην Ελλάδα. Παράλληλα, έπαιξε ως μουσικός παραγωγός σε πολλά ραδιόφωνα για πολλά χρόνια και έγραψε ως μουσικός κριτικός σε μια σειρά περιοδικά. Αυτό συνεχίζει μέχρι και σήμερα.