# ObamaOnceInALifetime VS φονιάδες των λαών

«Κάποιους τους βρίσκουμε στην πατρίδα μου, το Σικάγο, με φουστανέλα. Γιορτάζουμε μαζί κάθε χρόνο στο Λευκό Οίκο την 25η Μαρτίου, με σπανακόπιτα και ούζο», είπε ο πρόεδρος Obama, συγκινημένος και όχι αστειευόμενος, αναφερόμενος στους ομογενείς Έλληνες των ΗΠΑ, στην ομιλία του στο ευαγές Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, προκαλώντας αλαλαγμούς εκ μέρους των εκλεκτών προσκεκλημένων στην κατάμεστη υπέρλαμπρη αίθουσα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Η συγκεκριμένη φράση υπήρξε το αποκορύφωμα μιας σειράς τω όντι πρωτότυπων και εμπνευσμένων, αναφορών στο ελληνικό φιλότιμο, τη φιλοξενία, τη γέννηση της δημοκρατίας και των Ολυμπιακών Αγώνων… αλλά και στις επιδόσεις του Αντετοκούμπο. Και, φυσικά, η θερμή ανταπόκριση δεν περιορίστηκε εντός της αίθουσας όπου ο Obama έδωσε τη συγκεκριμένη ομιλία που συγκίνησε τους απανταχού Έλληνες όπου γης.

Το διήμερο της επίσκεψης του πιο «συμπαθούς» αμερικανού προέδρου στην Αθήνα, καθώς και τις μέρες που ακολούθησαν, γίναμε μάρτυρες περιστατικών έκφρασης λατρείας προς το πρόσωπό του από τα (ξεπεσμένα, πλην όμως, κραταιά ακόμα) συστημικά media (με εκτενή αφιερώματα που αναφέρονταν στο… βαμβακερό του παντελόνι στην Ακρόπολη και στο πάντα «ατσαλάκωτο» στυλ του), αλλά και από «κοινούς θνητούς», οι οποίοι συνήθως αντιπαραβάλλονται προς τους εκλεκτούς καλεσμένους ή τους “γαλαζοαίματους” που πήραν εισιτήριο εισόδου στο ευαγές Ίδρυμα και κάποιοι από τους οποίους -κοινούς θνητούς- στήθηκαν υπομονετικά σε ουρές φορώντας τα «καλά» τους ρούχα (και ευτυχώς όχι φουστανέλες). Δυστυχώς δεν τα κατάφεραν να μπουν όλοι και όλες μέσα – και έτσι το twitter δεν μπούκωσε με το hashtag #OnceInALifetime.

Πολιτικάντηδες δεύτερης διαλογής που έσπευσαν να αντλήσουν επικοινωνιακή υπεραξία από την αύρα του cool προέδρου, προσπαθώντας να σταθούν λίγα βήματα πιο κοντά του στις δεξιώσεις, περιχαρείς νεαροί ψευτομπουρζουά χίπστερς με το κατάλληλο κονέ που έκαναν το απαραίτητο check in για να δηλώσουν το “ήμουν και εγώ εκεί”, μεγαλοδημοσιογράφοι, ειδικοί σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, που παίρνουν συνεντεύξεις από ελληνοαμερικανούς φίλους του προέδρου και τους ρωτούν για τις επιδόσεις του στο μπάσκετ (όπου η ερώτηση «πότε θα πάτε για ένα μονό στη μπασκέτα του σχολείου» ακούγεται σαν να τον ρωτάει πότε θα πατήσει το κουμπί) και άλλα τέτοια περιστατικά υψηλής αισθητικής εμπλούτισαν το κάδρο της βλαχομπαρόκ λιγούρας  που αναδεικνύει το μεγαλείο του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού. Αυτού, δηλαδή, που είναι συνέχεια της κλασικής Αθήνας. Αυτού του πολιτισμού που οι #menoumeevropi φοβούνται ότι θα αλλοιωθεί από τους πρόσφυγες. Με ένα ζάπινγκ στην τηλεόραση, ένα ξεφύλλισμα εφημερίδων και ένα scroll down στο facebook αυτές τις μέρες, θα μπορούσε εύκολα να συμπεράνει κάποιος ότι μάλλον επισκέφθηκε τη χώρα μας κάποιος Μεσσίας και ορισμένοι πολύ τυχεροί είχαν την μοναδική ευκαιρία να τον δουν και να τον ακούσουν από κοντά ή ακόμα και να τον φωτογραφήσουν, με την εξασφάλιση ειδικής διαπίστευσης ή πρόσκλησης! Καθώς ήρθε και αργά στην Ελλάδα, λοιπόν, ο πλανητάρχης της καρδιάς μας, όπως τα τελειωμένα ροκ συγκροτήματα, επρόκειτο, μάλλον, για μοναδική εμπειρία! Ή για να είμαστε πιο ακριβείς… #OnceInALifetime.

Και εντάξει, ας αφήσουμε στην άκρη όλους εκείνους του πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου που όλο και κάποιο κοκαλάκι θα περισσέψει και για αυτούς, αν γλείψουν αρκετά… Όλοι οι υπόλοιποι θαυμαστές αυτού του «ωραίου τύπου», έχουν άραγε υπόψη τους ότι επί προεδρίας του βομβαρδίστηκαν από τις ΗΠΑ 7 χώρες; Μπορεί να νομίζουν, βέβαια, ότι για αυτήν του την πολιτική βραβεύτηκε με το Νόμπελ Ειρήνης. Αυτοί οι φιλελεύθεροι, φιλάνθρωποι, οπαδοί του Obama, αυτοί που κόπτονται (συχνά υπό το πρίσμα που βλέπουν τα πράγματα οι ΜΚΟ) για τους πρόσφυγες, έχουν αναρωτηθεί ποτέ, επί ποίου προεδρία εξαναγκάστηκαν να γίνουν πρόσφυγες τόσα εκατομμύρια άνθρωποι; Γνωρίζουν τι είναι το Guantanamo και το Abu Ghraib; Διάβασαν ποτέ σχετικά με τον οργουελικό έλεγχο του διαδικτύου που εισήχθη επί Obama; Πήρε κάπου το μάτι τους τις αποκαλύψεις των New York Times για τις νομικές διατάξεις που οδηγούν τις Microsoft, Google, Yahoo, Facebook, Skype, Blackberry να ακολουθούν τρόπους λειτουργίας συμβατούς με τα προγράμματα παρακολούθησης του FBI και της NSA; Μάλλον, θα ήταν απασχολημένοι με κάποια φοβερή start-up καινοτομία για να βρουν χρόνο να ασχοληθούν με την ελευθερία της έκφρασης. Άλλωστε, τί να την κάνουμε την ελευθερία της έκφρασης, όταν αυτό που μετράει σε σχέση με τις νέες τεχνολογίες είναι τα καταπληκτικά επιτεύγματα της Silicon Valley καθεαυτά; Αναρωτήθηκαν με ποιων πολυεθνικών τις πλάτες έφτασε να γίνει πρόεδρος; Αναρωτήθηκαν ποτέ τι ευθύνη μπορεί να έχουν οι πολυεθνικές αυτές σε σχέση με την καταστροφή του περιβάλλοντος, την καταστρατήγηση κάθε εργασιακού δικαιώματος και την αναγόρευση του τζόγου σε θεμελιώδη αξία του σύγχρονου κόσμου; Μάλλον, θα τους φάνηκε πιο ενδιαφέρον να γκουγκλάρουν να μάθουν ποιος είναι ο Λεωνίδας ο Ρόδιος (σιγά μην τον ήξεραν και από πριν) με τον οποίο ο πρόεδρος παρομοίασε τον Michael Phelps. Έχουν υπόψη τους οι  #tyxeroi πόσες εκατοντάδες πολίτες, κυρίως μαύροι, δολοφονήθηκαν από την αστυνομία στις ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια; Μάλλον, όχι. Θα νομίζουν ότι από τότε που εξελέγη μαύρος και τόσο δημοκράτης πρόεδρος, εξαλείφθηκε ο ρατσισμός και η αστυνομική βία. Το ότι ο Obama συνεχίζει το εμπάργκο στην Κούβα έχει κάποια σημασία; Ακούγονται παλιομοδίτικα όλα αυτά; Εμμονές μιας χούφτας δογματικών αριστερών θα πουν με μπλαζέ ύφος κάποιοι χαλαροί τύποι απολαμβάνοντας το κοκτέιλ τους σε εναλλακτικό μπαράκι της πλατείας Αγ. Ειρήνης. Ας κάνουν τον κόπο, αν βρίσκουν βαρετές τις πολιτικές αναλύσεις γενικώς, να ρίξουν τουλάχιστον μια ματιά στο πρόσφατο δημοσίευμα του «περιθωριακού», «αναρχοκομμουνιστικού» περιοδικού «TIME», που τιτλοφορείται «Η κληρονομιά του προέδρου Obama είναι ένα πόλεμος δίχως τέλος».

Επειδή, όμως, η πολιτική είναι δεμένη με την αισθητική, έχει ενδιαφέρον να αναφέρουμε και το τι επιλογή έκαναν, εκείνες τις ημέρες της επίσκεψης, όσοι στο πρόσωπο του Obama βλέπουν τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό να προελαύνει. Μερικές χιλιάδες άνθρωποι, λοιπόν, αντί για hashtag, δεξίωση και ποτά σε glamorous αίθουσες, βρέθηκαν στο δρόμο. Και διαδήλωσαν. Αψηφώντας τις απαγορεύσεις και το κλίμα τρομοκρατίας που καλλιέργησε η αστυνομία. Με σφιγμένο στομάχι και μάτια να αστράφτουν επεχείρησαν να πορευτούν ελεύθερα. Και χτυπήθηκαν ανελέητα από πάνοπλους πραιτοριανούς, εισέπνευσαν για μια ακόμα φορά καρκινογόνα χημικά (αυτά τα χημικά που θα απαγόρευε η «αριστερή» κυβέρνηση), ένιωσαν για μια ακόμα φορά ασφυξία, αλλά κρατώντας τις κόκκινες σημαίες τους με το ένα χέρι και τον/την αγαπημένο/η σύντροφό τους με το άλλο χέρι κατάφεραν να πάρουν πιο βαθιές ανάσες και να σταθούν όρθιοι. Αυτοί που, συχνά, μπορεί να μην έχουν λεφτά ούτε για να πάρουν τσιγάρα και δυσκολεύονται να πληρώσουν το λογαριασμό του ρεύματος. Αυτοί που, επιστρέφοντας σπίτι τους από τη διαδήλωση δεν κοιμήθηκαν, για να διαβάσουν μερικές σελίδες ακόμα από ένα λογοτεχνικό βιβλίο που έχουν ξεκινήσει εδώ και καιρό και δεν καταφέρνουν να τελειώσουν, επειδή ο κύριος Obama και οι όμοιοί του, τούς έχουν επιβάλλει εξοντωτικά ωράρια κατά τη διάρκεια της ημέρας. Αυτοί που, στον ελάχιστο χρόνο που έχουν, θα στήσουν συλλογικές κουζίνες μαζί με τους πρόσφυγες, αντί να κάνουν δημόσιες σχέσεις σε σαλόνια. Για αυτούς τους ανθρώπους κάθε πρόεδρος των ΗΠΑ είναι ανεπιθύμητος. Είτε έχει το «ευχάριστο» στυλ του Obama είτε έχει τα απωθητικά μούτρα του Trump. Και στο εθνολαϊκιστικού χαρακτήρα «Ζήτω η Ελλάς» που αναφώνησε ο πλανητάρχης, για να εισπράξει αποθέωση από το κοινό, εμείς απαντούμε: «φονιάδες της ανθρωπινότητας θα μας βρίσκετε πάντα απέναντί σας».