Συνέντευξη με τον Phyrosun

#Το Περιοδικό για τη Διατάραξη της Κοινής Ησυχίας αποφάσισε -εν μέσω θέρους- να «εκκινήσει» με πιο σταθερό και συγκροτημένο τρόπο μια διαδικασία γνωριμίας, συνάντησης και ανοίγματος ενός -τρόπον τινά- βήματος διαλόγου με ανθρώπους, μουσικές, «φάσεις» και καταστάσεις, που με χίλιους δυο τρόπους, επιφυλάξεις, διαφωνίες, συμφωνίες ή επανoηματοδοτήσεις μπορούμε να πούμε, ότι ανήκουν στην underground, streetwise κουλτούρα των γειτονιών στις πόλεις μας.

O Phyrosun είναι μία από τις πιο αναγνωρίσιμες φιγούρες στην ελληνική Hip Hop σκηνή. Από Underground lives μέχρι και parties σε club, δίνει το παρόν και ξεδιπλώνει όλον τον rap χαρακτήρα του. To ιδιαίτερο flow του και οι χαρακτηριστικές του ρίμες δεν πρόκειται να μην σου τραβήξουν την προσοχή. Από τους πιο «μπασκετικούς» rappers, μας μίλησε για τη ζωή του, τις δημιουργίες του και τους προβληματισμούς της εποχής.

Συνέντευξη: Αυγουστίνος Παριανός – Φωτογραφίες: Γιάννης Καραμπάτσος

–Phyro, είσαι στη Hip Hop σκηνή από τη δεκαετία του 90, παλαιό μέλος των Tang Ram και του BCC. Τώρα χαράζεις την προσωπική σου πορεία, σε συνεργασία με διάφορους παραγωγούς. Καλύτερα έτσι;

Όταν ξεκινήσαμε και ήμασταν group, ήταν άλλες οι απαιτήσεις και διαφορετικός ο στόχος. Όταν είναι πολλά άτομα πρέπει να συντονίσεις διαφορετικούς χαρακτήρες προς μια κοινή κατεύθυνση. Εάν αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί, υπάρχει θέμα και δεν προχωράει. Ήταν ωραίες οι εποχές τότε. Στο σήμερα, μου αρέσει να κινώ τα πράγματα μόνος μου, έχω κάνει τη δικιά μου φάση. Είναι καλύτερα τώρα, γιατί όλο το φιλτράρισμα περνάει από μένα. Τώρα απλώς έχει flow όλο αυτό.Όνομα και πράγμα. Έχει μεγαλύτερη γλύκα. Όχι ότι δεν είχε και τότε. Απλώς τότε ήμασταν πιο νέοι, μαθαίναμε. Δεν μπορείς από την αρχή να τα ξέρεις όλα. Οι περισσότεροι σε αυτή τη μουσική είναι αυτοδίδακτοι.

-Ένας rapper μπορεί να σταθεί, χωρίς έναν μόνιμο παραγωγό ή DJ δίπλα του;

Θεωρώ ότι πρέπει να υπάρχει κάποιος που θα μπορείς να «πατήσεις» επάνω του. Έτσι όπως είναι τα πράγματα σήμερα, οι περισσότεροι κάνουν μεμονωμένα τη δουλειά τους, γιατί δεν μπορούν να δημιουργήσουν επαφή με κάποιον παραγωγό. Κυρίως για τους πιο νέους ισχύει αυτό. Από’κει και πέρα, καλό είναι να έχεις πίσω σου μια ομάδα που θα μπορεί όλο αυτό να το τρέξει. Εμείς το έχουμε αυτό στην Inflowence Muzik. Μας αρέσει να διαλέγουμε παραγωγούς και να δουλεύουμε σε συγκεκριμένα πρότζεκτς, να είναι όλο αυτό συντονισμένο, να του δίνουμε μια συγκεκριμένη κατεύθυνση.

-Τί ακριβώς είναι το Inflowence muzik; Είναι ένα label, μία παρέα;

Το Inflowence Muzik είναι η ταυτότητά μου, η γεύση μου. Είναι κάτι που ανοίγεται σε διάφορους τομείς με βάση τη Hip Hop μουσική. Μπορεί να έχει κάποια RnB στοιχεία, εξαρτάται τον καλλιτέχνη, αλλά ουσιαστικά είναι Hip Hop. Inflowence Muzik, οι επιρροές μας βγαίνουν στη μουσική μας.

-Είσαι ένας rapper που έχει καταφέρει να κρατήσεις μια ισορροπία μεταξύ του underground και του mainstream rap. Πώς το έχεις καταφέρει αυτό;

Είναι πάρα πολύ δύσκολο να βρεις αυτήν την ισορροπία. Πρέπει να μην τραβήξεις ένα από τα δύο άκρα. Θεωρώ ότι αξιοποιώ όλες τις δυνατότητες που μου δίνονται μέσα από τη μουσική, με το φίλτρο του rap. Δεν είναι ψεύτικο αυτό που βλέπεις. Όταν ο Phyro θα κάνει ένα πιο mainstream, πιο club κομμάτι, θα στο κάνει με το δικό του στυλ, θα είναι rap. Γι’αυτό ο κόσμος δεν χαλιέται. Είναι βέβαια και στο χέρι του rapper αν μπορεί να το κάνει αυτό, να μην «κλωτσάει». Εγώ αυτό το έκανα από παλιά. Δεν μου άρεσε να κλείνομαι σε ένα συγκεκριμένο στυλ, γιατί ήθελα να ξέρω ότι μπορώ να κάνω κι άλλα πράγματα, να κρατήσω ανοιχτούς τους ορίζοντές μου. Ποιά είναι τώρα η παρεξήγηση. Όταν εμείς κάναμε club κομμάτια την περίοδο του 1997, τα Hip Hop clubs που έπαιζαν στην Αθήνα ήταν 2 ή 3, και ήταν μαγαζιά, τα οποία για να μπεις μέσα, έσκυβες το κεφάλι, γιατί έφευγαν μπουκάλια από τη μία πλευρά στην άλλη. Έκανα πολύ παρέα με μετανάστες, και ήμουν από τους λίγους Έλληνες που έμπαιναν μέσα σε αυτά τα μαγαζιά. Τότε η μουσική αυτή δεν είχε την αναγνωρισιμότητα που έχει σήμερα, ήσουν δακτυλοδεικτούμενος. Και σε αυτά τα clubs ήταν λίγο «αμαρτία» η φάση. Τώρα έχει κυριλέψει η κατάσταση, και το θεωρώ καλό να μπορείς να πας σε ένα μαγαζί άνετος να ακούς τη μουσική μας.

-Πώς σου φαίνονται οι διάφορες συνεργασίες που γίνονται τώρα τελευταία με καλλιτέχνες από άλλα μουσικά είδη; Θα ήθελες να συνεργαστείς με κάποιον καλλιτέχνη εκτός της rap σκηνής;

Δεν μπορώ να σου πω ακριβώς, γιατί άλλες συνεργασίες είναι ωραίες και άλλες όχι. Έχει να κάνει με το αποτέλεσμα και το αν υπάρχει καλή χημεία. Εκεί είναι άλλη μια ισορροπία που πρέπει να κρατήσεις. Δεν πρέπει να χαλάσει η αισθητική ούτε της μιας πλευράς ούτε της άλλης. Αν δεν έχεις ταυτότητα και τα κάνεις όλα, τότε είσαι αναλώσιμος και θα φύγεις σε λίγο καιρό. Εγώ προσωπικά δεν έχω θέμα. Έχω κάνει συνεργασία με τον Carlos Perez, το «όσο θυμάμαι», άλλο πράγμα από αυτό που ο κόσμος έχει συνηθίσει να με ακούει. Ήταν μια πρόκληση για μένα, δεν μου χάλασε την αισθητική και το έκανα. Το θέμα είναι τα όρια που βάζει ο καθένας και το πως θέλει να βγάλει τον εαυτό του προς τα έξω.

-Πώς αντιδράς καλλιτεχνικά στην κρίση; Επηρεάζεσαι από αυτά που βλέπεις γύρω σου;

Η τέχνη είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας μας. Οπότε ό,τι βλέπεις και ό,τι ζεις σου βγαίνει σε αυτό που κάνεις. Η κρίση έχει επηρεάσει πάρα πολλούς και είναι λογικό να επηρεάσει κι εσένα στον τρόπο που θα γράψεις. Υπάρχουν όμως κι αυτοί που δεν τους ενδιαφέρει αυτό. Δεν κοιτούν αυτήν την πραγματικότητα. Είναι πιο πολύ εκτελεστικά όργανα, παρά καλλιτέχνες που επηρεάζονται, γράφουν, σκέφτονται. Θεωρώ ότι ένας καλλιτέχνης πρέπει να αφουγκράζεται, να αισθάνεται τι γίνεται γύρω του, και σ’αυτό υπάρχουν δύο κατευθύνσεις. Ο καλλιτέχνης επηρεάζει το κοινό του με αυτό που ζει, αλλά και το κοινό τον καλλιτέχνη. Ο κόσμος γι’αυτό έχει αγαπήσει το συγκεκριμένο είδος μουσικής, γιατί ένας rapper δεν θα μπει σε καλούπια. Ο ακροατής θα ακούσει κάτι διαφορετικό από τα κλισέ που προβάλονται καθημερινά από το ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Γι’αυτό έχει γίνει χαμός με τη μουσική μας και την έχουν βάλει ακόμα και στα μπουζούκια. Μπορώ να πω ότι είναι η σύγχρονη «λαϊκή» μουσική, χωρίς να έχει τη λαϊκή της γεύση. Για να μην παρεξηγηθώ η καλή λαϊκή μουσική υπάρχει και είναι άλλο πράγμα.

-Δεν είναι λίγο ειρωνικό να ραππάρεις για μεγάλη ζωή, ακριβά αμάξια και λεφτά σήμερα;

Είναι ειρωνικό αν δεν τα έχεις. Αν τα έχεις είναι δικαίωμά σου να ραπάρεις γι’αυτά. Υπάρχει ελευθερία λόγου. Εγώ δεν το κάνω αυτό. Θεωρώ ότι έχω άλλα πράγματα να πω. Συνήθως αυτοί που το πουλάνε όλο αυτό το style, δεν έχουν να πάρουν ούτε έναν καφέ. Δεν λέω ότι είναι κακό, αλλά εφόσον δεν το ζεις αυτό το lifestyle, μην ραπάρεις γι’αυτό. Το θέμα είναι αυτά που λες να τα ζεις, γιατί εκεί είναι και το τελικό κριτήριο. Όλοι αυτοί που βγήκαν και είπαν πολλά, ο κόσμος αμέσως τους έδωσε Χ. Κι έτσι πρέπει. Στην Ελλάδα του τώρα δεν ενδιαφέρει κανέναν αυτή η θεματολογία.

–Ασχολείσαι χρόνια με το rap σε υψηλό επίπεδο. Έχεις αναρωτηθεί πού θα σε οδηγήσει αυτό; Σου δημιουργούνται βιοποριστικές ανησυχίες;

 Φυσικά! Μάθαμε τη δικιά μας μουσική πολύ στο τσάμπα. Φταίνε οι ιδιοι οι καλλιτέχνες γι’αυτό. Τσάμπα θα είναι μέχρι ενός σημείου. Μπορεί να λες ωραία πράγματα, αλλά όλα αυτά πρέπει να μπουν σε μία κοινή βάση, να ακουστούν ωραία, να είναι καθαρά. Όλο αυτό εξελίσσεται. Δεν μπορείς να είσαι με τον ήχο από το δωμάτιό σου. Είναι κρίμα που έχουμε μάθει στο τσάμπα, και παιδιά που έχουν κάτι να δώσουν ή δεν έχουν κάτι άλλο να κάνουν γιατί με αυτό ασχολούνται, να μην μπορούν να ζήσουν αξιοπρεπώς από τη μουσική. Και όταν λέω αξιοπρεπώς δεν εννοώ αμάξια και χλίδες. Κανένας καλλιτέχνης δεν μπορεί τίμια να ζήσει στη χλιδή σήμερα στην Ελλάδα. Θα μπορούσε όμως κάποιος να ζήσει κουλ από αυτό ή να είναι το έξτρα του και να τον βοηθάει. Εγώ παλεύω να το κάνω αυτό. Πάντα πίστευα σε αυτό που κάνω και αγαπάω. Τώρα το που θα με φτάσει αυτό θα δείξει. Ο καθένας όμως πρέπει να το βλέπει αυτό δουλεύοντας, και όχι βάζοντας στόχους να γίνει όνομα με κάποιον manager ή με κάποια εταιρία, παράγοντας κομμάτια φούσκες διμήνου. Θέλει δουλειά, θέλει πορεία και νομίζω ότι κάποια στιγμή θα ανταμειφθούμε. Στην Ελλάδα είναι δύσκολο για κάποιον να αντιληφθεί αυτόν τον ήχο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν τον έχει επεξεργαστεί ή δεν τον έχει ακούσει. Βλέπεις ότι κάνουν όλοι μπασταρδέματα γιατί είναι δύσκολο να περάσει ο ήχος μας. Εγώ θέλω να περάσω τον ήχο μας αισθητικά ωραία, όσο μπορώ και όσο γίνεται, ώστε να μην προσβάλω αυτό το πράγμα που υπηρετώ.

-Η εξέλιξη του διαδικτύου παρέχει μια ευκολία στον ακροατή να ακούσει δωρεάν πολύ μουσική, αλλά και στον δημιουργό να αναβαθμίσει το υλικό του καθώς και τον τρόπο παραγωγής αυτού. Μήπως όμως χάνεται το καλό υλικό;

Χάνεται λίγο ναι. Επειδή υπάρχει μεγάλος όγκος πληροφοριών ανοίγοντας τον υπολογιστή, μπορεί ακόμα και ένα CD σου, μια ολοκληρωμένη δουλειά σου, να κάνει κάποιος ακόμα και ένα χρόνο να το ακούσει. Βλέπω ότι ταϊζονται πολύ τα trolls γενικότερα. Αυτό με στεναχωρεί, γιατί υπάρχουν άτομα που προσπαθούν να κάνουν ωραία πράγματα και μπορεί να μην έχουν την αντίστοιχη δημοφιλία με κάποιον που κάνει troll. Γίνεται πιο εύκολα spread στον κόσμο το trash, το εύκολα αναλώσιμο. Το internet βέβαια σου δίνει την ευκολία να αποκτήσεις επαφή με ένα ακροατήριο, χωρίς να γλείψεις κάποιον. Κατά τα άλλα ψαρεύεις στον ωκεανό. Όταν βέβαια υπάρχει ένα καλά δουλεμένο υλικό, η διαφήμιση θα γίνει και θα μαθευτεί στον κόσμο αργά ή γρήγορα.

-Τα social media πιστεύεις ότι έχουν απομακρύνει τα παιδιά από τις γειτονιές και από τις δραστηριότητες του δρόμου (rap, graffiti, μπάσκετ);

Με την παρέα μου τα κάνουμε ακόμα αυτά. Για τη νέα γενιά δεν μου αρέσει να βάζω ταμπέλες. Το διαδίκτυο έχει δημιουργήσει μια γενικότερη αμηχανία στην κοινωνία μας. Εγώ το διαδίκτυο το γνώρισα μεγάλος. Τα παιδιά τώρα γεννιούνται και ήδη το έχουν. Είναι λογικό να κάθεται ο κόσμος πιο πολύ μέσα. Είναι και οικονομικό πλέον το ζήτημα. Αλλά βλέπω από την άλλη ότι έχουν γεμίσει ξανά οι αλάνες από νεολαία. Αυτό το ξαναδημιούργησε η κρίση. Πριν 4 χρόνια όταν έβγαινα έξω δεν έβλεπα τόσο κόσμο. Θα πάει ο άλλος να πάρει από το περίπτερο μια μπυρίτσα, χωρίς να πάει στο μαγαζί να την πληρώσει 5 ευρώ. Θα αράξει με την παρέα του στην πλατεία, θα είναι πιο κουλ και θα γλιτώσει έξοδα και βενζίνες. Νομίζω ότι πλέον θα συζητάμε πάλι για την αλλαγή της νεολαίας από δω και πέρα. Αν συνεχιστεί αυτή η οικονομική κατάσταση στη χώρα, θεωρώ ότι θα ξανανέβει πάρα πολύ αυτό το urban.

-Παίζεις μπάσκετ, και ανέβηκες και κατηγορία με την ομάδα σου φέτος, με τον Φοιτητικό. Συγχαρητήρια! Ποιό είναι το κοινό σημείο του rap και του μπάσκετ;

Ο ρυθμός! Ο ρυθμός και το στυλ! Για το μπάσκετ που έμαθα εγώ να βλέπω. Δεν μιλάω για τα 80s. Έχει εξελιχθεί όλο αυτό, όπως και η μουσική.

-Είσαι με το ευρωπαϊκό μπάσκετ των Spurs ή με το πιο ελεύθερο NBA μπάσκετ των Heat;

Είμαι με το NBA, αλλά στον συγκεκριμένο τελικό ήμουν με τους Spurs. Αν και δεν την πάω σαν ομάδα, αλλά όπως και πολλοί άλλοι που έχουν τα ίδια συναισθήματα, τους υποστήριξα. Θεωρώ ότι έπρεπε να πάρει έναν τίτλο ακόμα ο Duncan πρωτού να φύγει. Είναι ουσιαστικός και καταπληκτικός παίχτης. Οι Spurs έχουν ομαδάρα. Μπορεί να παίζουν ευρωπαϊκό μπάσκετ, βέβαια στους περσινούς τελικούς με τους Heat, ο Popovic δεν επέλεξε να κάνει φάουλ στα τελευταία δευτερόλεπτα στο τρίποντο του Allen. Όταν τον ρώτησε ένας δημοσιογράφος στη συνέντευξη τύπου, γιατί δεν έκανε φάουλ, του λέει «από την Ευρώπη είστε;». Κάνουν καλό passing game και καλό rotation. Το αμερικάνικο μπάσκετ βασίζεται στο 1-1, στην κίνηση, στην έκρηξη, στην αθλητική ικανότητα. Είναι plays, ένα pick και παίζεις!

-Ποιά είναι τα επόμενα σου βήματα;

Θα είμαι 1^η Σεπτεμβρίου στην παρουσίαση του DMC, που θα παίζει και ο Ghostface Killah των Wu Tang. Από χειμώνα θα αρχίσω ξανά τις εμφανίσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.Το που και το πότε θα το δείτε μέσα από την επίσημη σελίδα μου στο Facebook. Επίσης ετοιμάζουμε με τον Eversor ένα κομμάτι για ένα δικό του project. Παίρνω από παραγωγούς μουσικές, ακούω διάφορα πράγματα και το καλό είναι ότι μου στέλνουν νέοι παραγωγοί πολύ καλό υλικό. Οι νέοι παραγωγοί μπορεί να έχουν κάποιες ατέλειες, αλλά διαφέρουν από αυτές που είχαμε εμείς. Εξελίσσεται η σκηνή. Φαίνεται ότι υπάρχει ζωή όταν βλέπεις ότι τα νέα παιδιά ασχολούνται και εξελίσσονται. Μου αρέσει που έχει ανοίξει η φάση. Δεν ακούς πλέον πολλά γκρουπς με το ίδιο στυλ. Δεν είναι τα γκρουπς που μπορεί να έβγαιναν παλιά από μια συγκεκριμένη κλίκα και είχανε το ίδιο ύφος. Ακούς και άλλα πράγματα και αυτό είναι πολύ ωραίο.

  Περισσότερες πληροφορίες:

https://www.facebook.com/phyrosunofficialpage

https://www.youtube.com/user/TvPhyrosun

https://twitter.com/Phyrosun