Πανκ -Μια δισκογραφική προσέγγιση
50 ΣΠΟΥΔΑΙΟΙ ΤΙΤΛΟΙ - ΜΕΡΟΣ Α'
Όλοι αυτοί οι πανκ δίσκοι ή αυτοί που θεωρούμε με μια ευρεία έννοια πανκ, επιβεβαιώνουν, στο βάθος του χρόνου, πως το Πανκ (αμερικάνικο και αγγλικό) του ’75- ’77 δεν ήταν απλά επιστροφή στα αρχέγονα υλικά του ροκ εν ρολ, αλλά επανάκτηση της κοινωνικής του διάστασης. Αυτής που χάθηκε στα τέλη του εξήντα με την κοινωνική καταστολή αλλά κυρίως, με την επέλαση των μεγάλων δισκογραφικών για να καταλήξει στα δεινοσαυρικά, σούπερ γκρουπ και στο stadium ροκ.
Τα 50 άλμπουμ εδώ δεν παρατίθενται με σειρά αξιολόγησης- ίσως τα 10 ή τα 15 πρώτα· είναι προϊόντα προσωπικών εμμονών, επιλογής ευρύτερης αισθητικής από όλες τις δεκαετίες, ενώ γίνεται και μια προσπάθεια «συμμόρφωσης» με τα γενικώς παραδεδεγμένα. Διανύουμε, πλέον, το σωτήριο 2018 και μπορεί το ’67, το ‘75 ή το ’92αν είναι ήδη αρκετά μακριά με όλα όσα έχουν συμβεί. Μπορεί και όχι…
[Το άρθρο αυτό αποτελεί αναθεώρηση ενός παλιότερου που είχε δημοσιευθεί στο περιοδικό Δίφωνο.]
50. Τhe Sonics – “Psycho–Sonic”
Από τους πρώτους διδάξαντες του πανκ. Τρεις δεκάδες κομμάτια ηχογραφημένα μεταξύ ’64 και ’65, δηλαδή τα δυο τους LP – “Here Are The Sonics” και “Sonic Boom”- συν μερικά σπάνια, αποτελούν ηχητική κληρονομιά των πιονιέρων του σκληρού, ακατέργαστου ήχου και της ακατάπαυστης ενέργειας. “The Witch”, “Psycho”, “Strychnine” κορυφαία τραγούδια, ευαγγέλια για τους μετέπειτα μουσικούς του πρώτο-πανκ αλλά και αυτούς που εμφανίσθηκαν στα μέσα του ’70, στις δυο πλευρές του Ατλαντικού.
49. The Cramps -“Songs The Lord Taught Us”
Ο Lux Interior τραγουδούσε σαν Έλβις σε ηλεκτροπληξία ενώ η Poison Ivy έπαιζε ροκαμπίλι κιθάρα τόσο δυνατά που έκανε το μπάσο περιττό! Οι Cramps ηχογράφησαν το ντεμπούτο τους στο στούντιο του Sam Phillips αποτίοντας φόρο τιμής στο ροκ εν ρολ και διαστρεβλώνοντάς το εντελώς έτσι ώστε να μη το αναγνωρίζει ούτε η μάνα του. Ο Αlex Chilton ως παραγωγός συμμάζεψε ό,τι μπορούσε παρά το απίστευτο χάος.
48. The Slits – “Cut”
Το πρώτο, ίσως, φεμινιστικό πανκ γκρουπ με φροντγούμαν την περίφημη Ari Up που δεν ευτύχησε, όμως, δισκογραφικά. Μόλις το ’79 κατόρθωσαν να κυκλοφορήσουν το “Cut” με παραγωγό τον Dennis Bowell, όπου υπερτερεί ο ενθουσιασμός παρά το αισθητικό αποτέλεσμα, έτσι καθώς ακούγεται με τους ανορθόδοξους οφ-μπιτ ρέγγε ρυθμούς και τα παράτονα φωνητικά. Οι Slits απέφευγαν κάθε συμβιβασμό και ενώ πολλοί πάνκερς διαγκωνίζονταν για μεγάλα συμβόλαια αυτές τελείωναν άδοξα στις αρχές του ’80.
47. The Undertones – “The Undertones”
Πέντε παιδιά από το Λοντοντέρι της Βόρειας Ιρλανδίας με ένα από τα καλύτερα σαρανταπεντάρια όλων των εποχών, το “Teenage Kicks” συν ένα δίσκο γεμάτο εφηβικό άγχος και ψυχοδράματα. Βασισμένο στα επαναλαμβανόμενα κιθαριστικά ριφ, στην παράξενη φωνή του Feargal Sharkey και την πάουερ- ποπ δομή του, εισήγαγε τους ανυποψίαστους τινέϊτζερς στην βρετανική ποπ του ’60. Η επαρχιώτικη εικόνα του γκρουπ έδενε απόλυτα με την πανκ ιδεολογία του δοσμένη με γλαφυρά στιχάκια.
46. Alternative TV – “The Image Has Cracked”
‘Ισης αξίας με τον Rotten και τον Strummer, o Μark Perry επέλεξε τον δρόμο της πραγματικής ανεξαρτησίας από αυτόν των παχυλών τραπεζικών λογαριασμών. Εκδότης του φανζίν “Snigffin Glue”, ιδεολογικού οργάνου του πανκ, δημιούργησε τους ΑΤV για να μιλήσει με τέτοια οργή ώστε ακόμη και οι Sex Pistols να μοιάζουν αρσακειάδες μπροστά του! Η μουσική του “Τhe Image…” – σε παραγωγή John Cale- αποκλίνει δραματικά από την μουσική εικόνα του πανκ με αναφορές στους Velvets, τον Zappa, τους Who και τους Stooges και με αρκετό πειραματισμό που άνετα μπορεί να σταθεί ακόμη και σήμερα.
45. Paul Revere & The Raiders -“Here They Come!”
Ο Revere και οι Raiders έγιναν περισσότερο γνωστοί για τα αποκριάτικα κουστούμια εποχής αμερικάνικου εμφυλίου και -δυστυχώς- λιγότερο για την μουσική τους-κάτι μεταξύ Kinks και Kingsmen. Μεσουράνησαν στα μέσα του ’60 στην τηλεόραση και αναγκαστικά το συγκρότημα έγινε γνωστό ως ποπ ροκ σύνολο σε αντίθεση με το περιεχόμενο αυτού του δίσκου που έχει γκαράζ στάνταρ όπως τα “Money”, “Fever”, “Do You Love Me” συν μια φοβερή εκτέλεση του “Louie,Louie” με σαξόφωνο που λίγο έλλειψε να θεωρηθεί εθνικό χιτ αν δεν προλάβαιναν οι Kingsmen να καθιερώσουν τη δική τους εκδοχή.
44. Joy Division -“Unknown Pleasures”
Και αυτοί θύματα της επιρροής των Pistols, ονομάστηκαν Warsaw πριν καταλήξουν σε Joy Division και στην πιο απαισιόδοξη εκδοχή του πανκ ή καλύτερα ολόκληρης της ποπ μουσικής! Η πένθιμη ερμηνεία του πρόωρα χαμένου Ιan Curtis, η μουντή κιθάρα του Bernard Albrecht, τα κρουστά που οδηγούσαν την πομπή, μαζί με το κατάμαυρο εξώφυλλο, συνηγορούσαν στο κλίμα κλειστοφοβίας που καλλιεργούσε με εμμονή το γκρουπ και ο παραγωγός Martin Hannet.
43. Buzzcocks -“Another Music In A Different Kitchen”
Ο Pete Shelley και ο Howard Devoto έπαιζαν μουσική στην κρεβατοκάμαρά τους έως ότου είδαν τους Sex Pistols! Οι Buzzcocks σε αντίθεση με τα Πιστόλια δεν προκαλούσαν σοκ αλλά εισχωρούσαν άνετα στα εφηβικά δωμάτια γράφοντας κιθαριστική ποπ. Ταχύτητα αμφεταμίνης, ριφς αλά Ramones, ώριμος αυτοσχεδιασμός και νεανικά αιτήματα αυτονομίας αλλά και μεγάλη επιρροή στα ανεξάρτητα συγκροτήματα που εμφανίσθηκαν στα τέλη του ’80.
42. Husker Du – “New Day Rising”
Ένα χάρντκορ τρίο που εξελίχθηκε από δίσκο σε δίσκο συνδυάζοντας θόρυβο και τραγουδοποιία. Με κυρίαρχες την φαζ κιθάρα και την σπαρακτική ερμηνεία του Βοb Mould, οι Husker Du μπερδεύουν ψυχεδέλεια, πανκ και χαρντ ροκ σε ένα πακέτο υψηλών προδιαγραφών. Κάτω από όλο αυτό το πανδαιμόνιο αναδύονται ατόφιες μελωδίες που έλκουν την καταγωγή τους από τους…Beatles- θαμμένες στον αχό χαρντκοράδικων κλισέ!
41. The Deviants – “Ptooff!”
Αναρχο-χίπις του Λονδίνου με πραγματική αίσθηση του underground. Eπηρεασμένοι από τους νεοϋορκέζους Fugs, συμφιλίωναν το ριδμ εντ μπλουζ, τον Bo Diddley,την ψυχεδέλεια, τον ερασιτεχνισμό και την πολιτική. Ηγέτης ο τραγουδιστής, συνθέτης και πρώην δημοσιογράφος, Mick Farren. Αυτή η ανακατωσούρα ήχων που ονομάζεται “Ptooff!” διανεμήθηκε – τότε το ‘68- από την εταιρεία του γκρουπ μέσω ανεξάρτητου κυκλώματος που αποτελούσαν μικρές εφημερίδες και περιοδικά.
40. Siouxsie And The Banshees- “The Scream”
Η Siouxsie Soux αναδύθηκε από την αυλή που ακολουθούσε κατά πόδας τους Pistols -από εκεί πήρε και την ενέργεια του πρώτου δίσκου. Πέρα από αυτό, το “Scream” απέχει παρασάγγας από την αισθητική του do-it-yourself, σκιαγραφώντας την έλευση του καθαρά μουσικού new wave. Ο ήχος των Banshees περιέχει όλα εκείνα τα στοιχεία που κάνουν ένα έργο ανανεωτικό, πειραματικό και ταυτόχρονα ανατρεπτικό.
39. X- Ray Spex – “Germ Free Adolescents”
Φανατική και αυτή των Pistols, η Άγγλο-Σομαλή Poly Styrene, δημιούργησε τους X-Ray Spex ακολουθώντας τα ήθη και όχι τις δεσμεύσεις του πανκ. Έτσι, έγραψε ένα θαυμάσιο άλμπουμ και μερικά σινγκλ τα οποία συνδιαλέγονται άψογα με το ροκ εν ρολ, το σκα, το πανκ, την ποπ αλλά κα με στίχους αυτοδιάθεσης κάθε μειονότητας- χρώματος, φύλλου και ηλικίας.
38. Swell Maps – “In Jane From Occupied Europe”
Υπήρξαν πριν το πανκ- δεν είχαν σχέση μαζί του αλλά ήταν η ηθική του χειροποίητου που τους εξασφάλισε μια θέση στο πάνθεόν του. Ο Nikki Sudden και ο Epic Sountracks έφτιαχναν μουσική στο πνεύμα του πανκ και παραπέρα, στην εκλεκτική ελευθερία των Faust και των Can. Στα κομμάτια τους κυριαρχεί το οργανωμένο χάος, τα συνεχή φάλτσα του Sudden και η ευγενής προσπάθεια αποδόμησης κάθε μουσικού μέτρου!
