«Sun Bear Concerts»: Όταν οι άνθρωποι γίνονται αυτήκοοι μάρτυρες στην δημιουργική διαδικασία του Keith Jarrett
Η αδιαμφισβήτητη αξία του Keith Jarrett έχει προ πολλού κατοχυρωθεί. Είναι τότε, το 1973, όταν η ECM διοργάνωνε μια τουρνέ δεκαοκτώ κονσέρτων στην Ευρώπη αποκλειστικά με σόλο αυτοσχεδιασμούς του Αμερικανού πιανίστα. Δυο χρόνια μετά, Το Κονσέρτο της Κολωνίας -“The Köln Concert” –κυκλοφορούσε και έγραφε ιστορία στην Δυτική μουσική με τα εκατομμύρια πωλήσεις του και τα πολλά βιβλία που γράφτηκαν γι’ αυτό. Έκτοτε, η δισκογραφία του, πάντοτε για την ECM, περιλαμβάνει σόλο αυτοσχεδιαστικά έργα, ντουέτα, τρίο, κουαρτέτα, εκτελέσεις κλασικών έργων , πρωτότυπες συνθέσεις και στάνταρ από το ρεπερτόριο του Great American Songbook.
Στα δεκαπέντε του ο Jarrett αφήνει πίσω τα μαθήματα κλασικού πιάνου για να εμβαπτιστεί στην τζαζ και απ’ το Παρίσι όπου μαθητεύει δίπλα στην σπουδαία Nadia Boulanger ταξιδεύει πίσω στην πατρίδα -Πανεπιστήμιο Μπερκλεϋ, Βοστώνη – και ύστερα στην Νέα Υόρκη για να συμμετάσχει στην ανερχόμενη, τότε, τζαζ σκηνή. Στα 1964 περιοδεύει με τους περίφημους Jazz Messengers του θρυλικού ντράμερ Art Blakey ενώ η αρχή της δεκαετίας του ’70 τον βρίσκει να παίζει ηλεκτρικό πιάνο και πλήκτρα στον σπουδαίο τρομπετίστα Miles Davis. Το 1971 γνωρίζεται με τον Manfred Eicher, ψυχή της ECM, για να ξεκινήσουν την μακρόχρονη συνεργασία τους μέχρι σήμερα, με το «Facing You»· οκτώ μικρά κομμάτια, δεμένα, κατά λεγόμενα του Eicher, σαν σουίτα μεταξύ τους. Το συγκεκριμένο άλμπουμ προεικόνιζε τα σόλο πιάνο κονσέρτα που θα απογείωναν την καριέρα του Jarrett.
Τώρα, το «Sun Bear Concerts» κυκλοφορεί σε κασετίνα με την ευκαιρία των εξήντα χρόνων συνεργασίας του μουσικού με την γερμανική ετικέτα και περιέχει τις σόλο συναυλίες που έδωσε τον Νοέμβριο του 1976 σε πόλεις τη Ιαπωνίας, απ’ το Κιότο και την Οσάκα, στην Ναγκόγια και από εκεί στο Τόκιο και στο Σαπόρο. Πέντε cd ή δέκα δίσκοι βινυλίου, (ως τέτοιοι κυκλοφόρησαν το 1978), σε καινούρια συσκευασία, με βιβλιαράκι, σκίτσα και φωτογραφίες αποτελούν, σε συνδυασμό με τα ηχητικά, ολοκληρωμένο έργο τέχνης.
Το σόλο κονσέρτα του Jarrett είναι μοναδικά καθότι τελείως αυτοσχεδιαστικά. Δεν υπάρχουν έτοιμες παρτιτούρες η θέματα: ο δημιουργός ξεκινά το παίξιμο, κυριολεκτικά, στα τυφλά έτσι ώστε οι ακροατές να γίνονται ζώντες μάρτυρες στην διαδικασία της επινόησης και της δημιουργίας. Η ένταση της εκτέλεσης συνοδεύεται ενίοτε από μουρμουρίσματα και ψιθύρους! Οι πιανιστικοί μαραθώνιοι ανέδειξαν το Jarrett ως έναν από τους μεγαλύτερους αυτοσχεδιαστές της τζαζ, με την ακατάπαυστη ροή ρυθμού και μελωδικών ιδεών, με λαμπρές τεχνικές και με βαθύ συναίσθημα. Ο τρόπος που συνδυάζονται η κλασική αίσθηση, η παράδοση της τζαζ και ο ευρωπαϊκός λυρικός ρομαντισμός είναι μοναδικός και αυτό οφείλουμε να το πιστώσουμε στην ECM και στον Eicher! Έγραψαν τότε, όταν οι δίσκοι είδαν για πρώτη φορά το φώς της δημοσιότητας: «η δουλειά αυτή είναι αποτέλεσμα της ανεξαρτησίας της ECM σχετικά με τους γνωστούς έως τότε τρόπους προώθησης της μουσικής», ούτως ώστε η τζαζ να «αντιμετωπίζεται ως υψηλή μορφή τέχνης».
