Η …«ατυχία» του δολοφονημένου Αλέξη
Ο Αλέξης Γρηγορόπουλος, τελικά, ήταν άτυχος. Γιατί βρέθηκε στο λάθος μέρος την λάθος στιγμή. Γιατί ήταν σε ένα άβατο. Και στο άβατο αυτό συχνάζουν άτομα…
Ο Αλέξης Γρηγορόπουλος, τελικά, ήταν άτυχος. Γιατί βρέθηκε στο λάθος μέρος την λάθος στιγμή. Γιατί ήταν σε ένα άβατο. Και στο άβατο αυτό συχνάζουν άτομα…
«(…) Άσε με τώρα, μη μου μιλάς. Τίποτα δεν είναι ίδιο, απλά άσε με να κλάψω. Και μη με κοιτάξεις στα μάτια γιατί η θλίψη μου θα γίνει οργή.(…)»…
«(…) Άσε με τώρα, μη μου μιλάς. Τίποτα δεν είναι ίδιο, απλά άσε με να κλάψω. Και μη με κοιτάξεις στα μάτια γιατί η θλίψη μου θα γίνει οργή.(…)»…
Σε κατασταλτικό «κρεσέντο» επιδόθηκε η αστυνομία το τριήμερο 6 – 8 Δεκέμβρη, με αφορμή τις κινητοποιήσεις και τις διαδηλώσεις για την επέτειο της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.
«Η Ελλάδα ανησυχεί την Ευρώπη. Είναι άραγε η έκρηξη αυτή το προοίμιο και άλλων εκρήξεων; Είναι πιθανόν η οικονομική κρίση να προκαλέσει ξαφνικά την άνοδο της δυσφορίας και του θυμού, που ήδη διαπερνούν τις ευρωπαϊκές κοινωνίες; Οι ρήξεις αυτές φθάνουν τη στιγμή που δεν τις περιμένουμε»…
«(…) Άσε με τώρα, μη μου μιλάς. Τίποτα δεν είναι ίδιο, απλά άσε με να κλάψω. Και μη με κοιτάξεις στα μάτια γιατί η θλίψη μου θα γίνει οργή.(…)»…
Αν κάτι άλλαξε στα οκτώ χρόνια που πέρασαν από την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου είναι η χειροτέρευση – έως κατακρημνισμού – των όρων ζωής και δουλειάς της εργατικής τάξης και ειδικά των παιδιών της. Της νεολαίας. Για την οποία, η σφαίρα του Κορκονέα στο σώμα ενός 15χρονου παιδιού ήταν και τότε, πολύ περισσότερο τώρα, σφαίρα στα όνειρα και τις ελπίδες της.