Σε συνέχεια μιας σειράς αντιδραστικών νομοθετημάτων, μέτρων και αποφάσεων που αφορούν την ουσιαστική περιστολή και παρεμπόδιση των εργατικών σωματείων και συνδικάτων όλο το προηγούμενο διάστημα και από όλες τις κυβερνήσεις, προστέθηκε προσφάτως άλλη μια απαράδεκτη και εξόφθαλμα αντεργατική διάταξη.
Ακριβώς πενήντα χρόνια μετά από την πρώτη έκδοση του βιβλίου η παράσταση αναμοχλεύει τις σκληρές δοκιμασίες εξευτελισμού και βίας που υπέστη μέρος του λαού, πρακτική που ακόμα και σήμερα, έστω και ως αστείο, επιδοκιμάζεται από πολιτικούς και πολίτες.
Rethinking crisis, resistance and strategy – Διεθνές Μαρξιστικό συνέδριο στην Αθήνα
Μετά τις δυο sold out προβολές στο 20ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, «Οι παρτιζάνοι των Αθηνών» επιστρέφουν στον φυσικό τους χώρο, στην Αθήνα, ρίχνοντας όντως φως σε γνωστές και άγνωστες ιστορίες του αγώνα των ανταρτών όπως αυτές διαδραματίστηκαν μέσα στις συνοικίες της πρωτεύουσας. Μέσα από την κοφτερή, κριτική και δυναμική ματιά τους οι νέοι δημιουργοί στοχάζονται το ιστορικό παρελθόν με βάση και ανάφορο τις προσδοκίες της γενιάς του σήμερα (πράξη εν γένει πολιτική).
Μια αποσιωπημένη πλευρά της ιστορίας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στη χώρα μας είναι οι Γερμανοί αντιφασίστες που έδρασαν εντός της Βέρμαχτ, συγκροτώντας αντιφασιστικούς πυρήνες, πραγματοποιώντας προπαγανδιστικές δράσεις εναντίον της χιτλερικής Γερμανίας, αυτομολώντας στον ΕΛΑΣ και διοργανώνοντας εξεγέρσεις – ενέργειες που προώθησαν σε συνεργασία με τις αντιστασιακές οργανώσεις ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και τους Βρετανούς.
Η κρατική πολιτική της υποχρεωτικής αλλοίωσης – αν όχι της υποχρεωτικής λήθης – είχε πάντα άλλα σχέδια. Η διδάσκουσα ιστορία εξάλλου μόνο για τέτοιου τύπου δολιοφθορές είναι ικανή. Μέχρι που η συλλογική «μνήμη» επιστρέφει εκδικήτρα. Αυτή την μνήμη που ο Νίκος Καβουκίδης ξαναοπλίζει.
Στις 28 Αυγούστου συμπληρώνονται 73 χρόνια από το μπλόκο της Καλλιθέας και την πυρπόληση της προσφυγικής γειτονιάς των Άνω Παλαιών Σφαγείων.
12 Οκτώβρη του 1944. Η Αθήνα απελευθερώνεται από τους ΕΛΑΣίτες. Υπάρχει φωτογραφία, υπάρχει ανάμνηση. Η εικόνα υπερβαίνει την σχολαστικότητα ενός μαθήματος ιστορίας γιατί κατέχει μερίδιο της ιστορίας. Δεν διδάσκεται. Βιώνεται.
Η σκιαγράφηση της ιστορίας του “αντάρτικου τραγουδιού”, οι συνθήκες δημιουργίας του, η σημασία του για τους ανθρώπους που το δημιουργούσαν. Και, φυσικά, η επίδρασή του σε όσους και όσες περήφανα το τραγουδούσαν εκείνη την περίοδο
Ένα όχι πολύ γνωστό ποίημα του Νίκου Καββαδία για τον πόλεμο, την Κατοχή, τα Δεκεμβριανά…