Η απόρριψη αυτή έρχεται σαν ένα δεύτερο κύμα κακοποίησης. Μια κακοποίηση που αφορά στο γκρέμισμα του καινούργιου του κόσμου, ενός κόσμου πιο ασφαλούς από αυτόν που βρισκόταν πρωτύτερα. Μια κακοποίηση που τον φέρνει μπροστά σε όσα θέλει να αφήσει πίσω, τον βασανισμό τού σώματος και της ψυχής του. Αυτή η κακοποιητική απόρριψη έρχεται για να μας θυμίζει ότι αυτός ο κόσμος, αν παραμείνει έτσι, δε θα μας αφήσει να νιώσουμε ποτέ ασφαλείς.
Σε σύμβολο της απανθρωπιάς που συνιστά η συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας παραπέμπει το περιστατικό – ένα από τα πολλά ανάλογα που συμβαίνουν στο πλαίσιο της εφαρμογής της, χωρίς να βρίσκεται κοντά ο δημοσιογραφικός φακός – με την απέλαση μιας οικογένειας προσφύγων.
«(…) Είναι προφανές ότι με τις ενέργειές του, το ΑΤ Ασπροπύργου στέλνει το μήνυμα ότι όποιος μετανάστης χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα τολμήσει να ζητήσει έννομη προστασία και να καταγγείλει σε βάρος του επίθεση (με ρατσιστικά μάλιστα χαρακτηριστικά) κινδυνεύει με απέλαση.(…)».