Μια ιδιαιτερότητα του nececity είναι ότι θέλει να φέρει κοντά όσους και όσες έχουν να προσφέρουν τις γνώσεις τους πάνω σε χωρικά ζητήματα, ακόμα και αν το αντικείμενο τους δεν εντάσσεται στενά εδώ πέρα, όπως δάσκαλοι, γιατροί, ψυχολόγοι, οικονομολόγοι, γεωλόγοι, αλλά και κάθε επιστήμη που μπορεί να ορίσει πώς οφείλουν να καλύπτονται οι ανθρώπινες ανάγκες στο χώρο.
Με αφορμή τα 100ά του γενέθλια, το Goethe-Institut, μαζί με συνεργαζόμενους φορείς, ειδικούς και ενδιαφερόμενους επισκέπτες, θα αναζητήσει τα ίχνη του Bauhaus και θα διερευνήσει την ιστορία της επίδρασης του κινήματος στη Νοτιοανατολική Ευρώπη – αναζητώντας την κληρονομιά του Bauhaus στην αρχιτεκτονική, το ντιζάιν, την εικαστική τέχνη, το χορό, την παιδαγωγική και τη μουσική.
Μέσα από την φωτογραφική έκθεση, τα προσχέδια, τις μακέτες, τα κολάζ και άλλα έργα των παιδιών, ο/η επισκέπτης/τρια έχει την ευκαιρία να γνωρίσει τις σκέψεις και τις οπτικές των μικρών παιδιών για το χώρο.
Είτε μέσω του ΤΑΙΠΕΔ, είτε με «όχημα» την περιφερειακή και τοπική διοίκηση, τα «Ξενία» κινδυνεύουν να χάσουν την «ψυχή» τους. Οσα δεν καταρρεύσουν, θα υπάρχουν μόνο ως κέλυφος, ενώ, το όραμα των αρχιτεκτόνων τους για την εξυπηρέτηση του ταξιδιώτη – περιηγητή θα διολισθήσει στις νεροτσουλήθρες του «υψηλού» τουρισμού.
Η Ζάχα δε φταίει για τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, ούτε για την κρίση. Όμως η αρχιτεκτονική δεν είναι, δυστυχώς, όμορφα σχέδια σε ριζόχαρτα ή φωτορεαλιστικές εικόνες. Είναι – κι αυτή – πεδίο αναμέτρησης, ένας ταξικός πόλεμος με άλλα μέσα.
Μια ελληνική αρχιτεκτονική ομάδα κέρδισε σε έναν διαγωνισμό για κινητές μονάδες άμεσης τοποθέτησης και απομόνωσης ασθενών από τον ιό Έμπολα. Ας δούμε κάποια ερωτήματα που τίθενται για τον σκοπό και την πολιτική/κοινωνική λογική του εν λόγω διαγωνισμού.
Μια πρόσφατη έκθεση του Ινστιτούτο Serralves στην Πορτογαλία, μας υπενθυμίζει πως στην πρόσφατη ιστορία του Ευρωπαϊκού Νότου υπήρξαν και ριζοσπαστικές λύσεις στο πρόβλημα της Κατοικίας.
Η ουτοπική πόλη του Ολλανδού καλλιτέχνη Κόνσταντ αποτυπώθηκε πάνω σε χάρτες, οι οποίοι δεν αποτυπώνουν τις πραγματικές διαστάσεις ή γειτονιές μιας πόλης, αλλά αποδίδουν την αίσθηση που έχουν όσοι διαβαίνουν μέσα από τους δρόμους της. Η αρχιτεκτονική μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στην έλευση ενός καινούργιου τρόπου ζωής, υποστήριζε ο Κόνσταντ. Αλήθεια, μπορεί;