»Και στον βιασμό – στον κάθε βιασμό – συναινούν σιωπηλά ολόκληρες κοινωνίες. Συναινούν τα ΜΜΕ, που παρουσιάζουν την κάθε περίπτωση βιασμού, δολοφονίας και κακοποίησης ως σοκαριστικό μεμονωμένο γεγονός. Συναινούν όσοι αρχικά πέφτουν από τα σύννεφα, κάθε φορά, και στη συνέχεια ξεχνούν γρήγορα. Συναινούν και όσοι θεωρούν αποκλειστική ευθύνη των ίδιων των γυναικών την προστασία τους.”.
«(…) Εμείς αρνούμαστε να ξεχάσουμε. Ξέρουμε πως στη θέση της κοπέλας μπορούσε να είναι οποιαδήποτε από μας, μια γνωστή, μια φίλη, μια συμμαθήτρια και ξέρουμε πως στη θέση της υπήρξαν και θα υπάρξουν κι άλλες.(…)».
Από τους μαζικούς βιασμούς των «γυναικών του εχθρού» εν καιρώ πολέμου έως τα σύγχρονα σκλαβοπάζαρα της εξαναγκαστικής πορνείας σε καιρό ειρήνης, το μήνυμα είναι σαφές: Το αντικειμενοποιημένο γυναικείο σώμα πρέπει να είναι πάντα διαθέσιμο στις ανδρικές ορέξεις.