Στο “Αγιος ή αμαρτωλός” δεν μετρά το έγκλημα, αλλά τα ίχνη που αφήνει. Η γραφή του Ράνκιν δεν έχει τη βαναυσότητα του Νέσμπο, είναι πιο ευγενική αλλά και περισσότερο διεισδυτική με μια πρόζα εξαιρετική που αποτελεί και τη ραχοκοκαλιά του βιβλίου.
Αν θες να μορφώσεις έναν άνθρωπο, πες του μια ιστορία. Να είναι απλή, σε γλώσσα κατανοητή, να μην τον υποτιμά και να μην έχει δασκαλίστικο ύφος. Η νέα έκδοση του Μπέρτολτ Μπρεχτ, “Ιστορίες ημερολογίου” βρίσκεται σε αυτή την λογική.
Έχουμε να κάνουμε με “υπαρξιακό” μυθιστόρημα που δεν έχει τίποτα το βαρύγδουπο, τίποτα επιστημονικό, τίποτα δεδομένο. Το βιβλίο του αργεντίνου Φεδερίκο Ζανμέρ πιάνει στις σελίδες του τα “θέλω” της γυναίκας, την καταπολέμηση της μοναξιάς.
“Η δίψα” είναι ένα καλογραμμένο αστυνομικό μυθιστόρημα που θα ενθουσιάσει τους πιστούς αναγνώστες του Νέσμπο και του Χάρι Χόλε, αλλά και όσοι τον διαβάσουν για πρώτη φορά θα καταλάβουν γιατί τόσοι πολλοί έχουν “εθιστεί” στη “NESBOMANIA”.