Σόκρατες: Ο επαναστάτης με τη δερμάτινη μπάλα στα πόδια…
“Αν οι άνθρωποι δεν έχουν τη δύναμη να πουν πράγματα, θα τα πω εγώ γι’ αυτούς. Όταν ήμουν ποδοσφαιριστής, τα πόδια μου ενίσχυαν τη φωνή μου”- Σόκρατες
“Αν οι άνθρωποι δεν έχουν τη δύναμη να πουν πράγματα, θα τα πω εγώ γι’ αυτούς. Όταν ήμουν ποδοσφαιριστής, τα πόδια μου ενίσχυαν τη φωνή μου”- Σόκρατες
Τουλάχιστον 200 άνθρωποι αγνοούνται μετά την κατάρρευση ενός φράγματος τελμάτων (απορριμμάτων) σε ορυχείο σιδηρομεταλλεύματος που ανήκει στην εταιρεία Vale SA, ανακοίνωσε η πυροσβεστική υπηρεσία της Βραζιλίας.
Αυτό που σίγουρα πέτυχε ο Bolsonaro, είναι η μισή Βραζιλία, με πρώτες τις γυναίκες, να βρίσκεται στο δρόμο εναντίον του
Η καλοσχεδιασμένη και εν ψυχρώ εκτέλεση της Marielle Franco, της δημοτικής συμβούλου που είχε γίνει η φωνή των στρωμάτων της βραζιλιάνικης κοινωνίας που έχει εγκλωβιστεί με ταξικά τείχη στις φαβέλες, έχει εξοργίσει χιλιάδες ανθρώπους στην Βραζιλία και έχει γίνει η σπίθα μιας έντονης αντίδρασης απέναντι στην αστυνομική βία και καταπίεση.
Ο Λούλα, ο πρώτος πρόεδρος της Βραζιλίας που προήλθε από την εργατική τάξη, πιστώθηκε την ταχεία οικονομική ανάπτυξη και τη μείωση των ανισοτήτων της περασμένης δεκαετίας κι είναι γνωστό ότι σκόπευε να διεκδικήσει εκ νέου το ύπατο αξίωμα της λατινοαμερικανικής χώρας στις εκλογές του Οκτωβρίου.
Σωματική και ψυχολογική βία υπέστη από την βραζιλιάνικη αστυνομία η Τάλι Ναγιάντρα Φιγκουέιρα ντος Σάντος, στέλεχος του Κομμουνιστικού Κόμματος Βραζιλίας (PCB), όπως καταγγέλει το ίδιο το κόμμα σε ανακοίνωσή του.
Την ώρα που στην Ευρώπη ξανασηκώνει κεφάλι ο φασισμός, ο ρατσισμός και ο ναζισμός, σε άλλες ηπείρους, η σκλαβιά, από μια φρικώδης σελίδα της ανθρωπότητας, προωθείται ως… τουριστική «ατραξιόν»…
«(…) Οι συνέπειες του πραξικοπήματος που έλαβε χώρα δεν θα περιοριστούν στη χώρα αλλά θα επηρεάσουν όλη την Λατινική Αμερική και ακόμη παραπέρα. Αυτό το πραξικόπημα πρέπει να ηττηθεί.(…)».
«Σε μια στροφή σε έναν από τους μεγαλύτερους αυτοκινητόδρομους της Βραζιλίας, μόλις 50 λεπτά με το αυτοκίνητο από το Ολυμπιακό χωριό του Ρίο ντε Τζανέιρο, κορίτσια από την ηλικία των εννέα χρόνων, πωλούν το σώμα τους στους οδηγούς φορτηγών για χρήματα».
Στην περίπτωση του Ρίο, η βασική αντίθεση ανάμεσα σε κάτι που παρουσιάζεται ως «ιδέα», αλλά είναι μπίζνα, και στην πραγματικότητα που βιώνουν οι λαοί των χωρών που διοργανώνουν κάθε φορά τους ολυμπιακούς αγώνες, λαμβάνει τον χαρακτήρα του «τυπικού» παραδείγματος.