“Γασπάρ της νύχτας”, του Αλοϊσιους Μπερτράν
“Τη νύχτα μυρώνει τις φαντασίες του ύπνου μου με τις δροσερότερες και τρυφερότερες πνοές του Ιουλίου, η ίδια καλή νεράιδα που δείχνει και πάλι το δρόμο στη βακτηρία του ξεστρατισμένου γερο-τυφλού, και σφουγγίζει τα δάκρυα να γιατρέψει τον πόνο της μικρής σταχτομαζώχτρας που αγκάθι της πλήγωσε το γυμνό της ποδάρι”