γενοκτονία

Filmmakers for Palestine Greece: Ανοιχτή επιστολή στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Καστελλόριζου

Ανοιχτό Γράμμα προς το 9ο BeyondBorders: Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Καστελλόριζου  Μην είστε συνένοχοι – Πείτε όχι στη γενοκτονία To 9ο Beyond Borders: Το Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Καστελλόριζου αναδεικνύει ως θεματική του φετινού…

Αλληλεγγύη από τους μουσικούς τής Αθήνας στους μουσικούς τής Γάζας: 28 Μαρτίου-ΚΥΤΤΑΡΟ

Την Πέμπτη 28 Μαρτίου η πρωτοβουλία “Αλληλεγγύη από τους μουσικούς της Αθήνας στους μουσικούς της Γάζας” διοργανώνει συναυλία στο ΚΥΤΤΑΡΟ με στόχο το χρηματικό ποσό…

Filmmakers for Palestine Greece: 680 άνθρωποι του κινηματογράφου υπογράφουν την αλληλεγγύη τους στην Παλαιστίνη

Είμαστε μια ομάδα εργαζομένων στο σινεμά που συναντηθήκαμε με αφορμή τη σιωπή των θεσμών σχετικά με τη γενοκτονία που πραγματοποιεί το Ισραήλ στην Παλαιστίνη. Γράφουμε αυτό το κείμενο από την ανάγκη μας να εκφράσουμε τη συμπαράστασή μας στην παλαιστινιακή κοινότητα και να θέσουμε ερωτήματα προς τον ευρύτερο καλλιτεχνικό χώρο σχετικά με τις ευθύνες που φέρουμε ως άνθρωποι που δημιουργούμε και κατ’ επέκταση συνδιαμορφώνουμε αφηγήσεις, αντιλήψεις και εικόνες για τον κόσμο μας.

Η γενοκτονία, ο κινηματογράφος, η λογοκρισία και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια

Πριν κάποιες μέρες στο κινηματογραφικό φεστιβάλ του Βερολίνου βραβεύτηκαν με δυο κορυφαία βραβεία για το «No Other Land», ένα ντοκιμαντέρ που υπερασπίζεται την Παλαιστίνη (Panorama Audience Award for Best Documentary Film, Berlinale Documentary Film Award) οι συνεργάτες-σκηνοθέτες από το Ισραήλ (Γιούβαλ Άμπραχαμ) και την Παλαιστίνη (Μπάζελ Άντρα). Πήρανε τα βραβεία και κάνανε δημόσια δήλωση, δίχως «ναι μεν αλλά», και χειροκροτηθήκανε από την αίθουσα. Κι άλλοι συνάδελφοι τους στο ίδιο φεστιβάλ με διάφορους τρόπους, θέσανε τον εαυτό τους ανοιχτά πλάι στον λαό της Παλαιστίνης. Οι θεσμοί θορυβήθηκαν στα σοβαρά. Ζήτησαν από το φεστιβάλ να απολογηθεί για την «εκτροπή» του. Το φεστιβάλ το έκανε επί τόπου. Οι καλλιτέχνες που βράβευσε, δυο μέρες έπειτα «αδειάστηκαν». Και ο Ισραηλινός σκηνοθέτης δέχεται πίσω στη χώρα του απειλές κατά της ζωής του και της οικογένειας του. Η λογοκρισία έχει μακρά προϊστορία και ενεργεί καθημερινά στο παρόν για να σιωπήσει η ανθρωπότητα μπρος στο έγκλημα της γενοκτονίας στην Παλαιστίνη.

1492, Ο Χριστόφορος Κολόμβος «εισβάλει» στην Αμερική και καλωσορίζει στην ανθρωπότητα τον καπιταλισμό

Το 1492, δεν ανακαλύφθηκε η Αμερική, αλλά ήταν η απαρχή της πρώτης, μεγαλύτερης, της πιο φρικώδης και αιματηρής γενοκτονίας της ανθρωπότητας. Η πιο ντροπιαστική καταστροφή του παγκόσμιου πολιτισμού. Η ανακοπή της ειρηνικής και ομαλής πορείας της. Η πιο δυναμική εγκαθίδρυση της δυτικής φιλοσοφίας και ιδεολογίας ως παγκόσμιας και πλήρως αδιάσειστης. Η τεράστιας έκτασης πρωταρχική συσσώρευση του υλικού πλούτου του σημερινού συστήματος, του γνωστού μας καπιταλισμού. Και με κερασάκι στην τούρτα: μια αλλωτριωμένη κτηνώδη ηθική σταθερά που μας κατατρέχει.

1965: Η Ινδονησία ένας σιωπηρός μαζικός τάφος 1.000.000 κομμουνιστών και το σινεμά μάρτυρας και δικαστής

«Κάποιος να σκοτώνει είναι απαγορευμένο. Επομένως, όλοι οι δολοφόνοι τιμωρούνται εκτός και αν δολοφονούν μαζικά και με τον ήχο των σαλπίγγων» είχε σημειώσει ο Βολταίρος στις μπροστά σελίδες της Ιστορίας και αυτή έρχεται κάθε φορά να επιβεβαιώσει αυτό το κοινωνικό συμπέρασμα, που παραμένει αμετάβλητο. Η μαζική εξόντωση είναι μια πολιτικώς ορθή εξουσιαστική πρακτική όσων κοινωνιών βασίζονται στον ανταγωνισμό και την προάσπιση της ατομικής ιδιοκτησίας. Στην Ινδονησία δολοφονήθηκαν εν μια νυκτί 1.000.000 κομμουνιστές και δυο από τα σπουδαιότερα ντοκιμαντέρ στην ιστορία του κινηματογράφου παίζουν τον ρόλο του λαϊκού δικαστηρίου και της εκδίκησης της Ιστορίας. Το “The Act Of Killing” και το “The Look of Silence”, δεν κάνουν διόλου μια ιστορική καταγραφή, αλλά μια μελέτη – που αποτελεί πλέον αναφορά – της μαζικής εξόντωσης ως act και όπλο του κράτους και ως πειθάρχηση, αλλοτρίωση και μετάλλαξη του αξιακού και ηθικού κώδικα ενός λαού.