Από την «κακιά στιγμή» μέχρι τον «καινούργιο ουρανό»…
Ούτε στη Φολέγανδρο έχουμε πια ζωή… Μας παίρνουν τους τόπους, ένας-ένας τόπος γίνεται πνιγηρός, γίνεται μη-τόπος για τις γυναίκες, συμβολίζει τη δυστοπική πραγματικότητα που γεμίζει…
Ούτε στη Φολέγανδρο έχουμε πια ζωή… Μας παίρνουν τους τόπους, ένας-ένας τόπος γίνεται πνιγηρός, γίνεται μη-τόπος για τις γυναίκες, συμβολίζει τη δυστοπική πραγματικότητα που γεμίζει…
Το 2019, μόλις στην αρχή του συναντούσε μια γυναίκα δολοφονημένη από τον πατέρα της στην Κέρκυρα. Η Αγγελική Πέτρου, 29 ετών, ήταν η πρώτη δολοφονημένη…
«Εσύ τι θα έκανες;» -αυτό είναι το αμείλικτο ερώτημα. Και πρέπει να το σκεφτόμαστε κάθε μέρα. Κάθε λεπτό. Να είμαστε προετοιμασμένες -και προετοιμασμένοι- όταν μια γυναίκα βρεθεί αιμόφυρτη μπροστά μας, όταν μια γυναίκα μάς εκμυστηρευτεί ότι κακοποιείται, όταν μια γυναίκα μάς πάρει τηλέφωνο και από τους λυγμούς ή τις κραυγές δεν ακούμε τη φωνή της.
Η γυναικοκτονία συνιστά διακριτό αδίκημα που παλιότερα και επί πολλά χρόνια συγκαλύπτονταν πίσω από τα εγκλήματα ‘’τιμής’’, και στην πρόσφατη ιστορία πίσω από τον όρο ‘’εγκλήματα πάθους’’.
Ξέρουμε πως στη θέση της Ελένης, της Έλενας, της Γιούλας, του Ζακ, του Πετρίτ και τόσων άλλων, θα μπορούσε να είναι οποιαδήποτε από μας, και αν δεν παλέψουμε θα υπάρξουν κι άλλες.