Μία από τις πιο συγκινητικές ιστορίες, μία από τις πιο ηρωικές μάχες, μία από τις πιο μαύρες, μισανθρωπικές σελίδες της προδοτικής ιστορίας των ταγματασφαλιτών. Τους πυλώνες του μεταπολεμικού ελληνικού κράτους ενάντια στους “κομμουνιστάς”.
Μία από τις πιο συγκινητικές ιστορίες, μία από τις πιο ηρωικές μάχες, μία από τις πιο μαύρες, μισανθρωπικές σελίδες της προδοτικής ιστορίας των ταγματασφαλιτών. Τους πυλώνες του μεταπολεμικού ελληνικού κράτους ενάντια στους “κομμουνιστάς”.
Στην περίεργη και «απαιτητική» συγκυρία της σημερινής πραγματικότητας, όσο κι αν φαίνονται μακρινές τέτοιες αφηγήσεις, άλλο τόσο μπορούν να αποτελούν πεδίο έμπνευσης, συζήτησης, αναστοχασμού
11 Ιανουαρίου 1945: Δεκεμβριανά: τελευταία ημέρα των συγκρούσεων στην Αθήνα.
73 χρόνια από εκείνη την Κυριακή. 3 Δεκέμβρη 1944. Η πρώτη ένοπλη επέμβαση εναντίον των δυνάμεων της αντιφασιστικής αντίστασης στην Ευρώπη. Ο προάγγελος του διαρκή πολέμου που ξεκινούσε από εκείνη τη στιγμή.
Ένα σημαντικό -πλην παραγνωρισμένο- ντοκουμέντο που βρίσκεται στο προσωπικό αρχείο του Γιόζιπ Μπροζ Τίτο μας προσφέρει μία πολύτιμη πηγή κατανόησης των πολιτικών ερωτημάτων στα οποία καλούνταν να απαντήσει η πλευρά του ΚΚΕ λίγο πριν το ξέσπασμα των συγκρούσεων του Δεκέμβρη του ‘44.
«Η μεγαλύτερη μου φιλοδοξία και στόχος είναι να αποκατασταθεί η φήμη της Ελένης Παπαδάκη, να δικαιωθεί έστω και μετά θάνατον. Να γνωρίσει ο κόσμος την ιστορία της, το έργο της, γιατί πολλοί δεν έχουν ιδέα. Η παράστασή μας δίνει αφορμή για περισσότερη έρευνα πάνω στο πρόσωπό της καθώς και τροφή για σκέψη.».
23 Φλεβάρη του 1943: Η ίδρυση και η εκκίνηση της δράσης της
12 Οκτωβρίου 1944, ημέρα Πέμπτη. Ύστερα από 1264 μέρες Κατοχής η Αθήνα είναι και πάλι ελεύθερη.
Ένα όχι πολύ γνωστό ποίημα του Νίκου Καββαδία για τον πόλεμο, την Κατοχή, τα Δεκεμβριανά…