Πρόκειται για έναν επαναστατικό στρατό, όπου οι γυναίκες συμμετέχουν μαζικά και ουσιαστικά, από τις μάχες μέχρι την ισότιμη λήψη αποφάσεων. Νέες κοπέλες κυρίως από αγροτικές περιοχές, μεγαλωμένες στο περιβάλλον της ελληνικής επαρχίας και της υπαίθρου, έχοντας όμως την παρακαταθήκη των αγώνων της Κατοχής συμμετέχουν και χειραφετούνται μέσα από τον αγώνα του ΔΣΕ
Μια καταπλητική, επαρκέστατη επιστημονικά, ιστορική σύνοψη ενός έπους και ένα λαμπρό, όσο και δραματικά σπανιότατο στις μέρες μας, παράδειγμα μαρξιστικής ιστοριογραφίας.
Ο ελληνικός εμφύλιος παραμένει ταμπού και, ταυτόχρονα, πεδίο ιδεολογικής χειραγώγησης της συλλογικής μνήμης, από την κυρίαρχη αφήγηση του αστικού κράτους, αν και το διαμόρφωσε. Στο οδοιπορικό αυτό, αποτυπώνονται τα υλικά σπαράγματα αυτού του έπους, στο βουνό όπου γράφτηκε ο ματωμένος επίλογός του.
Όσο βέβαιο είναι ότι πίσω από την δολοφονία του Πολκ δεν βρίσκεται ο Στακτόπουλος και το ΚΚΕ, άλλο τόσο βέβαιο είναι ότι το εμφυλιακό καθεστώς και οι Αμερικανο-βρετανοί «προστάτες» του ήταν οι μόνοι που δεν ήθελαν να ακουστεί η φωνή του ΔΣΕ εκτός Ελλάδας και μάλιστα από ένα μεγάλο αμερικανικό μέσο.
Όσο βέβαιο είναι ότι πίσω από την δολοφονία του Πολκ δεν βρίσκεται ο Στακτόπουλος και το ΚΚΕ, άλλο τόσο βέβαιο είναι ότι το εμφυλιακό καθεστώς και οι Αμερικανο-βρετανοί «προστάτες» του ήταν οι μόνοι που δεν ήθελαν να ακουστεί η φωνή του ΔΣΕ εκτός Ελλάδας και μάλιστα από ένα μεγάλο αμερικανικό μέσο.
Η πραγματική ιστορία της τελευταίας ομάδας του Δημοκρατικού Στρατού στο Γράμμο, ζωντανεύει στη σκηνή από τη θεατρική ομάδα 2510. 5 ιστορίες, 5 γυναικών, μαχητριών της ομάδας, διατρέχουν οριζόντια τη Δεκαετία της Φωτιάς, 1940-1949.
Η κρατική πολιτική της υποχρεωτικής αλλοίωσης – αν όχι της υποχρεωτικής λήθης – είχε πάντα άλλα σχέδια. Η διδάσκουσα ιστορία εξάλλου μόνο για τέτοιου τύπου δολιοφθορές είναι ικανή. Μέχρι που η συλλογική «μνήμη» επιστρέφει εκδικήτρα. Αυτή την μνήμη που ο Νίκος Καβουκίδης ξαναοπλίζει.
Οσο βέβαιο είναι ότι πίσω από την δολοφονία του Πολκ δεν βρίσκεται ο Στακτόπουλος και το ΚΚΕ, άλλο τόσο βέβαιο είναι ότι αποτελεί ακόμη ένα πολιτικό έγκλημα του εμφυλιακού καθεστώτος. Αυτό και οι «προστάτες» του, ΗΠΑ και Βρετανία, ήταν οι μόνοι που δεν ήθελαν να ακουστεί η φωνή του ΔΣΕ εκτός Ελλάδας και μάλιστα από ένα μεγάλο αμερικανικό μέσο.
Η νέα ταινία του σκηνοθέτη Διονύση Γρηγοράτου μας πηγαίνει ένα ταξίδι στην εμφυλιακή Ελλάδα και “στα παιδιά της” και έρχεται στις κινηματογρφικές αίθουσες στις 12 Μαρτίου…