εκδόσεις Άγρα

«Στην μοναξιά των κάμπων με βαμβάκι» | Τελευταίες παραστάσεις στο θέατρο Cartel

«Ενας Πελάτης κι ένας Ντίλερ. Μια συναλλαγή. Δύο άντρες. Δύο πολεμιστές. Δύο σύμβολα ενός κόσμου πριν την έλευση του πολιτισμού, όπου επικρατούσαν τα ένστικτα. Αλλά κι ενός μετα-πολιτισμού που έρχεται και είναι το ίδιο ακραίος, ενστικτώδης, ακαριαίος. Δύο αρχέγονοι άνθρωποι που όμως καθρεφτίζουν την σύγχρονη κοινωνία όσο κανείς.»

«Στην μοναξιά των κάμπων με βαμβάκι» σε σκηνοθεσία Κώστα Ζάπα

«Ενας Πελάτης κι ένας Ντίλερ. Μια συναλλαγή. Δύο άντρες. Δύο πολεμιστές. Δύο σύμβολα ενός κόσμου πριν την έλευση του πολιτισμού, όπου επικρατούσαν τα ένστικτα. Αλλά κι ενός μετα-πολιτισμού που έρχεται και είναι το ίδιο ακραίος, ενστικτώδης, ακαριαίος. Δύο αρχέγονοι άνθρωποι που όμως καθρεφτίζουν την σύγχρονη κοινωνία όσο κανείς.»

Ποτέ Πια Mόνος- Βρέστη, Αθήνα, Αστυπάλαια

 Ο Καρύλ Φερέ είναι ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Γάλλους συγγραφείς αστυνομικής λογοτεχνίας, έχοντας διαλέξει ιδιαίτερες θεματολογίες και περιοχές για να σετάρει τα μυθιστορήματά του. Ξεκινώντας από τη Ν. Ζηλανδία και τους Μαορί με τα Χάκα και Ούτου, φτάνει μέχρι τη Λατινική Αμερική με τα Μαπούτσε και Κόνδωρ (ε και τη Νότια Αφρική με το Ζουλού. Τώρα έφτασε και η σειρά της Ελλάδας με το Πότέ Πια Μόνος…

«Στην μοναξιά των κάμπων με βαμβάκι» σε σκηνοθεσία Κώστα Ζάπα | Πρεμιέρα 08.10

«Ενας Πελάτης κι ένας Ντίλερ. Μια συναλλαγή. Δύο άντρες. Δύο πολεμιστές. Δύο σύμβολα ενός κόσμου πριν την έλευση του πολιτισμού, όπου επικρατούσαν τα ένστικτα. Αλλά κι ενός μετα-πολιτισμού που έρχεται και είναι το ίδιο ακραίος, ενστικτώδης, ακαριαίος. Δύο αρχέγονοι άνθρωποι που όμως καθρεφτίζουν την σύγχρονη κοινωνία όσο κανείς.»

Roberto Bolaño, “2666”, εκδ. Άγρα. Σύνοψη ενός κόσμου που μας άφησε

Το “2666” είναι σημάδι του μέλλοντος, έτος ενός απροσδιόριστου αιώνα. Ανήκει στη βαρετή, αέναη, κυνική επανάληψη του χρόνου, όμως η σάρκα και το αίμα του αναζητούνται στον άνθρωπο που θα κάνει το ταξίδι της Γης…

Joyce Mansour: Κραυγές. Σπαράγματα. Ορνια

Η ποίηση της Τζόις Μανσούρ είναι σαν την απρόσμενη καταιγίδα εν μέσω λιακάδας. Σε κεραυνοβολεί και όταν τελικά επιστρέφεις στην κανονικότητα, το πυρωμένο αποτύπωμα της μένει ανεξίτηλο και σε προκαλεί να το ακουμπήσεις. Όταν το πλησιάσεις, θα δεις το χάος μεταξύ έρωτα και θανάτου. Θα αντικρίσεις την ομορφιά όπως είναι: Γεμάτη ψεγάδια, αιχμές, κραυγές, σπαράγματα.

Το παιδί εγκληματίας, Jean Genet

Το παιδί εγκληματίας, Jean Genet Μετ: Σπύρος Γιανναράς, Εκδ. Άγρα Σύμφωνα με τον Μισέλ Φουκό, σε διάλεξή του τη δεκαετία του ’80, ετεροτοπία σημαίνει το…