Στην άλλη πλευρά του ονείρου- Ηθική και προβληματισμός
Δημιουργώντας και θέτοντας το παραπάνω πλαίσιο, η Ursula Le Guin θέτει μία ακόμα φορά μέσα από την μυθιστορία πολλές ενδιαφέρουσες ιδέες αλλά και προβληματισμούς.
Δημιουργώντας και θέτοντας το παραπάνω πλαίσιο, η Ursula Le Guin θέτει μία ακόμα φορά μέσα από την μυθιστορία πολλές ενδιαφέρουσες ιδέες αλλά και προβληματισμούς.
Το «Ο Βασιλιάς με τα Κίτρινα» είναι ένα έργο που ακόμα προβληματίζει και εμπνέει. Δεν είναι τυχαίο ότι στα θέματα του γυρνούν δημιουργοί ακόμα και τώρα, ακόμα και μέσων που θα έπρεπε να τα έχουν ξεπεράσει κατά πολύ..
Το cuberpunk τα τελευταία χρόνια βιώνει μια χαρμολύπη. Από την μία οι προβλέψεις των συγγραφέων του σταδιακά παίρνουν σάρκα και οστά γύρω μας (ή στο προσομοίωμα που μας περιβάλλει και συμπληρώνει την ύπαρξη μας). Από την άλλη, το σκοτεινό και δυστοπικό σενάριο σίγουρα δεν απομακρύνεται, αλλά και από την άλλη δεν έχει αυτή την διαύγεια, το τελειωτικό αίσθημα του ότι κάτι δεν πάει καλά. Και πάλι το γνωρίζουμε, αλλά η απαισιοδοξία καλύπτεται από θόρυβο και νοσταλγία.Ο πατέρας του είδους, ο μεγάλος Ουίλιαμ Γκίμπσον φαίνεται να κατανοεί αυτό το ιδιαίτερο μονοπάτι και επιλέγει να μιλήσει για κάτι διαφορετικό.
Ο λόγος του H. P. Lovecraft παρέμεινε πάντοτε κρυπτικός και εξεζητημένος. Μπορούσε επί πολλή ώρα να προσπαθεί να περιγράψει κάτι που δεν περιγράφεται, να συνομιλεί με πράγματα που δεν μιλούσαν και να ακούει πράγματα που δεν έκαναν ήχους. Όλες αυτές οι εξωδιαστατικές του τάσεις βρήκαν την θέση τους στα γραπτά του και, από εκεί, στην καρδιά της λογοτεχνίας τρόμου. Η επηρροή του θεωρείται τεράστια και χωρίς το έργο του μάλλον οι εφιάλτες μας θα ήταν λιγότερο ευφάνταστοι. Όμως ποιος ήταν ο άνθρωπος πίσω από τον μύθο του παράξενου ερημίτη του Providence;
Κλασσικοί συγγραφείς, καταξιωμένοι σε διάφορα λογοτεχνικά είδη ασχολούνται με την λογοτεχνία τρόμου. Νικολάι Γκόγκολ και σερ Άρθουν Κόναν Ντόιλ είναι από τα πιο γνωστά ονόματα της συλλογής, που για άλλη μια φορά παραδίδουν μαθήματα λογοτεχνικής γραφής. Σε μια πολύ προσεγμένη έκδοση,η τρίτη πια συλλογή ιστοριών των εκδόσεων δεν επιλέγει να προκαλέσει άμεσα φόβο και φρίκη, αλλά να τονίσει την γοητεία του σκοτεινού και του απόκρυφου.
Το ελληνικό κοινό δεν είναι ξένο με το έργο του X.Φ. Λάκβκραφτ. Αντίθετα μάλιστα, το όνομα του ερημίτη από το Providence είναι, πλέον, μια ένδειξη…
Το να προσπαθήσεις να αναπαραστήσεις οπτικά όλη αυτή την δυναμική του Lovecraft-ικού λόγου ενέχει τροματικές δυσκολίες, οι οποίες δεν πηγάζουν (μόνο) από τα ακατανόμαστα πλοκάμια κάποιου τέρατος. Προέρχονται, σε μεγάλο βαθμό, τόσο από την δομή, όσο και από την υφή της ατμόσφαιρας του έργου του, ιδιαίτερα αυτού της ωριμότητας. Ωστόσο ο Ι.N.J Culbard επιχειρεί ακριβώς αυτό.
Ο Τζέιμς μας παρέδωσε ένα καταιγιστικό μυθιστόρημα που κινείται σε πολύ υψηλές ταχύτητες. Επιλέγει διάφορες αφηγηματικές τεχνικές -πρωτοπρόσωπη, πρόζα σχεδόν ακατέργαστη, μεγάλα κομμάτια εικόνων συνειδησιακής ροής- χωρίς κεντρικό ήρωα και με κάθε πρόσωπο να έχει πολλές ιστορίες να πει. Αυτό που ενώνει όλους είναι η μουσική. Ρέγκε, ροκστέντι, σκα. κ.α.