
«Οι εμπρηστές» της Ρ. Ο. Κουόν
Το κείμενο ξεκινά με την αέρινη φωνή-δίοδο: εδώ στη ρωγμή του χρόνου… Η συνέχεια γίνεται με σταθερό βλέμμα στη γραμμή των οριζόντων και η τελευταία…
Το κείμενο ξεκινά με την αέρινη φωνή-δίοδο: εδώ στη ρωγμή του χρόνου… Η συνέχεια γίνεται με σταθερό βλέμμα στη γραμμή των οριζόντων και η τελευταία…
Ο Άντριου Μάρτιν «ανακατεύει» τον «Τρελό Πιερό» και το «Γεννημένοι δολοφόνοι» και μας δίνει το «Πρωτόλειο» (Εκδόσεις Δώμα, μετάφραση Βίβιαν Στεργίου). Το πρώτο του μυθιστόρημα που είναι τόσο ώριμο που σε κάνει να αδημονείς για το επόμενο έργο του. Η ανωριμότητα γίνεται πεδίο έμπνευσης, καταγραφής, ανάλυσης και ανάδειξης και είναι η αντίθεση ωριμότητας δημιουργού-ανωριμότητας αμερικάνικης κοινωνίας που κάνει το βιβλίο ενδιαφέρον.
Για τον Κινγκ εν αρχή δεν είναι ο λόγος, αλλά ο ήχος. Ο ήχος των πουλιών, του αέρα μέσα από τα φύλλα των δέντρων, το κελάρυσμα του νερού, ο αντίλαλος των πρώτων εργαλείων…
Μας θυμίζει την εποχή που τα παιδιά κάθονταν κοντά στο τζάκι και άκουγαν ιστορίες. Ιστορίες βγαλμένες από τη λαϊκή παράδοση των παραμυθιών, αναμεμειγμένες με δοξασίες και δεισιδαιμονίες.