Λίγο πριν πεθάνει και έχοντας συνείδηση του μοιραίου, ο Γκαλεάνο θέλησε να μιλήσει για αυτές που πιο πολύ αγάπησε, μαζί με την Λατινική Αμερική -τις mujeres. Οι «Γυναίκες» αποτελούν θησαύρισμα από όσα κατά καιρούς είχε γράψει σε διάφορα βιβλία του
Γεννήθηκε στο Μπουένος Άιρες το 1967. Ήταν εννιά χρονών όταν έγινε το στρατιωτικό πραξικόπημα. Κι έζησε όλες τις κατοπινές μεταβάσεις τής Αργεντινής. Γράφει ανορθόδοξα και για να προκαλέσει τον -και αριστερό- συντηρητισμό της λογοτεχνικής γραφής
Πώς θα ήταν αν ακούγαμε σήμερα τον Διάβολο που εκδιώχθηκε από τον Παράδεισο; Τι θα μας έλεγε ο Διογένης ο Κυνικός; Δεν θα είχε ενδιαφέρον να «ακούσουμε» τη σκέψη του Ιαβέρη, του διώκτη του Γιάννη Αγιάννη;
Ενενήντα σύντομα αφηγήματα -παραμύθια, παραβολές, αφορισμοί… Ο μαγικός ρεαλισμός του Γκαλεάνο μας βάζει για άλλη μια φορά μέσα σε ένα παιχνίδι ανάμεσα στις λέξεις και τη σιωπή τους, τις λέξεις και τη μνήμη τους, τις λέξεις και τον χωροχρόνο τους…
Το 1983 η Θάτσερ νοσηλεύεται. Ο ΙΡΑ την εκτελεί με τη βοήθεια μιας μεσόκοπης γυναίκας… Αυτό συμβαίνει σε ένα από τα διηγήματα της Μαντέλ στην καινούργια συλλογή που κυκλοφόρησε το 2014, με ιστορίες που μελετούν σε βάθος τις κοινωνικές και εξουσιαστικές σχέσεις.
Τι συμβαίνει όταν οι μεγάλοι συγγραφείς του κόσμου αποφασίζουν να γράψουν για τους μικρούς αναγνώστες; Και τι συμβαίνει όταν οι μικροί αναγνώστες γνωρίζουν, μέσα από μοναδικά κείμενα, τους μεγάλους συγγραφείς;