«1984», του Τζορτζ Οργουελ
Ας φανταστούμε μαύρα και πορτοκαλί σύννεφα. Παντού. Το γαλάζιο δεν υπάρχει, κατέρρευσε μπροστά στο χάος. Ας φανταστούμε, -ας δούμε- τον τελευταίο άνθρωπο στην Ευρώπη. Μόνος…
Ας φανταστούμε μαύρα και πορτοκαλί σύννεφα. Παντού. Το γαλάζιο δεν υπάρχει, κατέρρευσε μπροστά στο χάος. Ας φανταστούμε, -ας δούμε- τον τελευταίο άνθρωπο στην Ευρώπη. Μόνος…
Από το πουθενά να χάνεσαι στην ομίχλη του τοπίου και του εαυτού σου κι όταν βγεις επιτέλους στο ξέφωτο τα χέρια σου να είναι γεμάτα αίμα. Το κορίτσι έγινε γυναίκα και αυτό μετράει πάνω απ’ όλα. Κι ας μην είναι πια το ίδιο.
Ένα αγόρι συναντάει έναν γέρο. Συνδέονται μέσα από μια ιστορία μύθου και παραμυθιού, η οποία μάς αποκαλύπτει την ολότητα και την περιπλοκότητα της ανθρώπινης ύπαρξης, και την ίδια στιγμή την απλότητά της.
Σεισμοί στο υπέδαφος της Βοστόνης, αλλά και στις σχέσεις μιας παράδοξης οικογένειας, εν μέσω εταιρειών που θάβουν παράνομα τα χημικά τους απόβλητα, παραθρησκευτικών οργανώσεων και δικαιωμάτων της γυναίκας, υπαρξιακών συγκρούσεων στη σύγχρονη αμερικανική κοινωνία…