Τα τελευταία χρόνια τα ελληνικά comics τα απασχολεί όλο και περισσότερο το παρελθόν και ιδιαίτερα η ελληνική ιστορία. Η μεγάλη πλειοψηφία αυτών των έργων αναπλάθουν το παρελθόν με δημιουργικό τρόπο και κριτική ματιά, μακριά από τις κοινοτοπίες του κυρίαρχου ιστορικού αφηγήματος και από εθνικιστικές κορώνες. Οι Ληστές είναι ένα τέτοιο εξαιρετικό παράδειγμα
Ο Ντοστογιέσφκι, μέσα από την εξιστόρηση της ιστορίας του Αλεξέι Ιβάνοβιτς και της σχέσης του με τον τζόγο, μας ξεναγεί σε αυτή την ιδιότυπη εξάρτηση, το πάθος για την (αυτο)καταστροφή και την αρρώστια που μαστίζει τους παίκτες. Μέσα από το και στό κυνήγι της μπίλια βλέπουμε ζωές να χάνονται, να (ανα) δημιουργούνται και να επανεφευρίσκονται διαρκώς , αναβαπτισμένες μέσα από το φαίνεσθαι ενός καπιταλισμού στην ακμή του.
Πώς λοιπόν σήμερα μπορεί ένα κόμικ να μιλήσει για (και με) ένα τέτοιο βιβλίο όπως τα “Μυστικά του Βάλτου” όταν ο εθνικισμός έχει λάβει τέτοιες διαστάσεις και δείχνει (ξανά) το άσχημο πρόσωπο του; Το graphic novel Τα Μυστικά του Βάλτου (Εκδόσεις Polaris), σε σενάριo του Γιάννη Ράγκου και σκίτσο του Παναγιώτη Πανταζή έρχεται να αναμετρηθεί με αυτό το ερώτημα.
Το «…καλά εσύ σκοτώθηκες νωρίς» είναι ένα απ’ τα πιο πολυδιαβασμένα λογοτεχνικά έργα της μεταδικτατορικής εποχής. Ο χειμαρρώδης λόγος του Μίσσιου και η αμεσότητα της προφορικότητας του λόγου του μέσα από έργα όπως το «…καλά εσύ σκοτώθηκες νωρίς» ή το «Χαμογέλα ρε, τι σου ζητάνε» μας γνωρίζει την σκληρή ιστορική πραγματικότητα της μεταπολεμικής Ελλάδας, μέσα απ’ τη ματιά ενός κομμουνιστή, αγωνιστή της Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδος, ο οποίος πέρασε πολλές δεκαετίες της ζωής του στις φυλακές, τις εξορίες και τα ψυχιατρεία που έχτισαν οι νικητές του Εμφυλίου.
Ο Μικρός Πρίγκηπας, σαν ιστορία, ποτέ δεν έφυγε από την επικαιρότητα. Τυπώθηκε πολλές φορές, έγινε θεατρικό έργο, animated ταινία και, φυσικά, κόμικ. Μια τέτοια διασκευή παρουσιάζει και η Στέλλα Στεργίου (εκδόσεις Polaris) και κατάφερε να μας κερδίσει με την πολύ ανθρώπινη προσέγγιση του σχεδίου της και την κατανόηση του κειμένου.
Επειδή υπάρχουν αρκετές διασκευές του σαιξπηρικού έργου σε κόμικ, συχνά ξεχνάμε το ότι αυτό δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Ίσως θα έπρεπε να μας το θυμίζει ότι πολύ λίγες από αυτές πραγματικά ξεχωρίζουν, ακόμα και σε μια εποχή όπου η 9η Τέχνη βρίσκεται σε πολλά περισσότερα μέρη από ποτέ.
Σχεδόν 300 χρόνια από την σύλληψη του, ο Ερωτόκριτος ακόμα εμπνέει και αυτό το βλέπουμε στο ομόνωνυμο graphic novel από τις εκδόσεις Polaris. H ομάδα των Γιώργου Γούση, Δημοσθένη Παπαμάρκου και Γιάννη Ράγκου καταπιάνεται ξανά με την αθάνατη ιστορία του Ερωτόκριτου και της Αρετούσας και αναλαμβάνει να την μεταφέρει στην 9η τέχνη, σε μια έκδοση που αποτέλεσε ένα από τα highlights της ελληνικής σκηνής comic φέτος.