«Ο ανυπόφορος γκάουτσο», του Ρομπέρτο Μπολάνιο
Ο Μπολάνιο μπαίνει σε ελληνικό καφενείο. Το φιλοπερίεργο βλέμμα του γρήγορα στέκεται στα πρόσωπα και γρήγορα προχωρά στα αντικείμενα. Λίγο πριν το μεσημεριανό φαγητό. Λίγες…
Εκδ. Αγρα
«Οι δαιμονισμένοι», του Φιοντόρ Ντοστογέφσκι
Η πίστη είναι το τελευταίο καταφύγιο της σκέψης κι ένα «αμήν!» η τελευταία γέφυρα του κόσμου. Και δεν είναι η ανάγκη σύνδεσης με τον Θεό,…
«Εξομολογήσεις μιας μάσκας», του Γιούκιο Μισίμα
Κανείς δεν μας ρώτησε για το πρόσωπο. Το δικό μας. Των άλλων. Κανείς δεν μας ρώτησε για τα χέρια, τα πόδια, το σώμα. Το δικό…
«Τα αγάλματα του νερού», της Φλερ Γιέγκυ
Και θα δεις καθρέφτες να τρεμοπαίζουν. Μια φράση από το πουθενά, έτσι ξαφνικά, όπως τα καθημερινά ταξίδια δίχως πυξίδα. Εκεί που πατάς, πονάς. Το τσιμέντο,…
«Κόκκινη γραμμή», της Ειρήνης Ρηνιώτη
Ο άγριος και ο άγιος και το «ρ» που σφυρίζει, στριγκλίζει, ποτίζει την άχρονη διαίρεση (μας). Διαφορετικές πορείες, ίδιες θυσίες. Μα, πώς; Μα, ναι! Ένα…
«Sonderkommando», του Γιάννη Στίγκα
Πόσο ποιητική είναι η σκέψη κι αν δεν επιβιώσει κανείς από πυρηνική έκρηξη; Καθόλου, ελάχιστα, απόλυτα. Αν τη φανταστείς, θα διαλέξεις το πρώτο. Αν τη…
«Νυχτωδία της Χιλής», του Ρομπέρτο Μπολάνιο
Ας βουτήξουμε στη νυχτωδία του Μπολάνιο. Και με το ρήμα αυτό να παρασύρουμε όλες τις αισθήσεις μας σε έναν χρόνο και τόπο που είναι πάντα…
«Οι άνθρωποι της μαστίχας», συλλογικό
Η γη ποτέ δεν περιμένει, δεν υπακούει, δεν σωπαίνει. Το χώμα και τα δέντρα, τα φύλλα, οι καρποί τους, οι καιρικές συνθήκες, η βουή των…
«Με ραμμένη φτέρνα», του Σπύρου Γιανναρά
Η πένα δυστρόπησε όταν είδε το λευκό χαρτί τακτοποιημένο πάνω στο γραφείο. Φυσικά και γνώριζε για τον πόνο των πραγμάτων. Ήξερε ότι ο συγγραφέας κάνει…
«Όλα δεν τα χω πει…» του Χρήστου Δανιήλ
Η περιέργεια οδηγεί και το δέος ανακαλύπτει, αυτά χρειάζεται ο καλός μελετητής. Φυσικά πρέπει να έχει γνώση, πρέπει να επιμένει, να συνθέτει, να επιστρέφει στο…
- Μαρία Κίτσου: «Να αποκατασταθεί η φήμη της Ελένης Παπαδάκη»
- «Ζιγκ ζαγκ στις νεραντζιές» της Ερσης Σωτηροπούλου
- Προς υπεράσπιση του Kusturica (ή του σινεμά ή του ανθρώπου ή της ζωής)
- Μάνος Δανέζης: «Ζούμε σ’ ένα matrix…η ανατροπή είναι ζήτημα χρόνου»
- Ο Βασίλης Ραφαηλίδης ως γενικό σημείο αναφοράς (και γιατί θα ήθελαν να μην είναι)