Εκδ. Αγρα

Ο χρόνος τον σμίλεψε και τον άφησε ανολοκλήρωτο. Τα ιερά τραύματα δεν επουλώθηκαν ποτέ. Έτσι έπρεπε. Ήξερε ότι θα θυσιαστεί. Δεν ήξερε το πού θα…

Δεν γεννιόμαστε δολοφόνοι και όμως… Δεν ακονίζουμε μαχαίρια και σπαθιά και όμως… Δεν ξέρουμε τη γεύση του αίματος και όμως… Γεννιόμαστε για να καταναλώνουμε τον…

Πρώτα ο στίχος. Μην παραξενεύεστε. Όλα είναι ποίηση. Πάμε λοιπόν. Πέφτω και σηκώνομαι, σκοντάφτω και πέφτω πάλι. Μετά η μουσική. Όχι απορίες παρακαλώ. Εξάλλου, όλα…

Τα σύνορα υπάρχουν για να επιβεβαιώνουν την καρδιά. Τα σύνορα υπάρχουν για να δραπετεύει και να χαλά την ευταξία και την καθωσπρέπει εικόνα. Τα σύνορα…

Η ιστορία ξεκινά και σκέφτεσαι «πάρε τα λεφτά και τρέχα!». Οι σελίδες να γυρνούν με ένταση, συγκρατείσαι, αλλά δεν μπορείς να μη σκέφτεσαι «πάρε τα…

Ο Γιόζεφ Ροτ, η διάσωση της μνήμης και στο στόμα μια φράουλα! Η σύνοψη της σύνοψης και το σπάραγμα που αυτονομείται και ολοκληρώνεται. Η εξέλιξη…

Μετά από συστηματική μελέτη της βιβλιογραφίας σχετικά με την προσωπικότητα και την εποχή της δράσης και του κατατρεγμού τού Οδυσσέα Ανδρούτσου, ο Θωμάς Κοροβίνης τον παρουσιάζει σε μια φανταστική δημόσια εξομολόγηση, την τελευταία ώρα της ζωής του.

“Το Κτίσμα” του Κάφκα έχει κάτι το μεταφυσικό, βιβλικό. Η αρχή της δημιουργίας, ο απόλυτος δημιουργός, ο πρώτος κίνδυνος που σε κάνει να αμφιβάλεις για τη δημιουργία, για το δημιούργημα. Το ζώο-αφηγητής όταν αντιλαμβάνεται τον ήχο σφυρίγματος, καταρρέει. Ο,τι νόμιζε πως ήξερε ακυρώνεται. Πάνω απ’ όλα η κυριότητα του κτίσματος, το μεγαλύτερο επίτευγμα του. Ο Κάφκα είναι η σταθερά, το σημείο απ’ όπου περνούν άπειρες ευθείες.

Ο λόγος του Κοροβίνη είναι αισθαντικός, σπαρακτικός. Σε αναστατώνει και σε παρασύρει σε μια Θεσσαλονίκη γεμάτη λάσπη, ξύλο, προσδοκίες για το μέλλον, αγωνία για το άγνωστο, για το μέλλον της πόλης.