«Φράουλες», του Γιόζεφ Ροτ
Ο Γιόζεφ Ροτ, η διάσωση της μνήμης και στο στόμα μια φράουλα! Η σύνοψη της σύνοψης και το σπάραγμα που αυτονομείται και ολοκληρώνεται. Η εξέλιξη…
Εκδ. Αγρα
«Ολίγη μπέσα, ωρέ μπράτιμε!», του Θωμά Κοροβίνη – Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος εξομολογείται!
Μετά από συστηματική μελέτη της βιβλιογραφίας σχετικά με την προσωπικότητα και την εποχή της δράσης και του κατατρεγμού τού Οδυσσέα Ανδρούτσου, ο Θωμάς Κοροβίνης τον παρουσιάζει σε μια φανταστική δημόσια εξομολόγηση, την τελευταία ώρα της ζωής του.
“Το Κτίσμα” του Φραντς Κάφκα
“Το Κτίσμα” του Κάφκα έχει κάτι το μεταφυσικό, βιβλικό. Η αρχή της δημιουργίας, ο απόλυτος δημιουργός, ο πρώτος κίνδυνος που σε κάνει να αμφιβάλεις για τη δημιουργία, για το δημιούργημα. Το ζώο-αφηγητής όταν αντιλαμβάνεται τον ήχο σφυρίγματος, καταρρέει. Ο,τι νόμιζε πως ήξερε ακυρώνεται. Πάνω απ’ όλα η κυριότητα του κτίσματος, το μεγαλύτερο επίτευγμα του. Ο Κάφκα είναι η σταθερά, το σημείο απ’ όπου περνούν άπειρες ευθείες.
“Ο θρύλος του Ασλάν Καπλάν” του Θωμά Κοροβίνη
Ο λόγος του Κοροβίνη είναι αισθαντικός, σπαρακτικός. Σε αναστατώνει και σε παρασύρει σε μια Θεσσαλονίκη γεμάτη λάσπη, ξύλο, προσδοκίες για το μέλλον, αγωνία για το άγνωστο, για το μέλλον της πόλης.
Bιβλία από την Λατινική Αμερική (μέρος Α’)
Βιβλία από (και για) την Λατινική Αμερική, τους αγώνες, τις θυσίες και την καταπίεση των λαών της…
Και τα εφτά είναι υπέροχα! [Βιβλία από το 2017]
To 2017 υπήρξαν τίτλοι που έκαναν τη διαφορά. Εδώ παρουσιάζουμε εφτά διαμάντια. Καλή λογοτεχνική χρονιά να ’χουμε!
Ιστορίες για την πίστη, την απώλεια την Ιστορία
Τρία βιβλία με έντονο το αποτύπωμα των δημιουργών τους.
“Βροχή”, του Σόμερσετ Μωμ
Η νουβέλα του Άγγλου αντιπαραβάλλεται με το αριστούργημα του Μπέλα Ταρ “Το άλογο του Τορίνο”. Αυθαίρετο; Μπορεί. Αδιανόητο; Ίσως. Το σίγουρο όμως είναι ότι ο άνεμος του Ούγγρου σκηνοθέτη “συνομιλεί” με τη βροχή του Μωμ.
“Ο κομμουνιστής της Μονμάρτρης”, του Michael Kleeberg
Ο Kleeberg ενώνει τον φαινομενικά ρηχό κόσμο του θεάματος με αυτόν της πολιτικής και αποδεικνύει ότι οι ιδέες όχι μόνο είναι άφθαρτες, αλλά μπορούν να ανθίσουν και στα πιο απίθανα μέρη. Για τον Kleeberg πρώτα έρχεται ο άνθρωπος και ο χαρακτήρας του και μετά όλα τα υπόλοιπα.