«Η Περσεφόνη στο στόμα του λύκου», της Δήμητρας Λουκά
Αν είσαι συγγραφέας γράψε για λύκους, για κόρες, για το φως που κρύβεται και για το σκοτάδι που επιτίθεται. Αν είσαι συγγραφέας γράψε για το…
εκδ. Κίχλη
«40 εμπύρετα όνειρα», της Αγγελικής Πεχλιβάνη
Τα ποιήματα αυτά διαβάστηκαν το καλοκαίρι. Μεγάλο το ρίσκο. Ποιος διαβάζει ποιήματα εν μέσω θέρους, τότε που τα λευκά παιδιά καίγονται και στην αρμύρα προσπαθούν…
«Ησυχα να πας», της Ούρσουλας Φωσκόλου
Ο τίτλος σε προτρέπει, σε οδηγεί και σε προετοιμάζει. Αθόρυβα, ήρεμα και με το ελάχιστο βάρος να πας πέρα από την καρδιά του σκότους. Δεν…
«Κόκκινα φύλλα», του Ουίλλιαμ Φώκνερ
Τα κόκκινα φύλλα δεν ξέρεις πότε και πώς θα πέσουν, ποια μέρα του φθινοπώρου θα ναι και αν θα φυσήξει άνεμος έντονος και άκαρδος. Τα…
«Οι γάτες του Τρίτου και άλλοι ζωντανοί», της Αγγελικής Πεχλιβάνη
Το τελευταίο (;) ποίημα και ένα (αποσπασμένο) κομμάτι του, αυτή είναι η αρχή γι’ αυτό το κείμενο. Θα σέρνω τις ξεχειλωμένες μνήμες/της μάνας μου και…
«Πετρούπολη», του Αντρέι Μπέλυ
Το μυθιστόρημα ξεκινά και μας χαιρετά: Εξοχότατοι, ευγενέστατοι, εντιμότατοι και πολίτες! Η προσφώνηση μας δείχνει τον χαρακτήρα και τη φυσιογνωμία αυτού του άχρονου και απερίγραπτου…
«Νο 13», του Βάλτερ Μπένγιαμιν
Το καλλιτέχνημα και τα αποσιωπητικά. Το δημιούργημα αιωρείται στο αχανές πεδίο του χρόνου και διαρκώς προσαρμόζεται στις συνθήκες που βρίσκει. Η παρατήρηση αυτού γίνεται διάλογος…
«Η Ομορφάσχημη» του Νίκου Καχτίτση
Τα τραύματα μας θυμίζουν ότι το παρελθόν είναι ζωντανό, αλλά λίγο-λίγο ροκανίζουν τη μνήμη! Ύπουλα και αθόρυβα το βίωμα κατακερματίζεται και τα στίγματα του αυτονομούνται.