
«Μια αξιοπρεπής έξοδος», του Ερίκ Βυϊγιάρ
Η ζούγκλα απλώνει τη σιωπή και τη νύχτα της και ρώτα «γιατί ήρθατε εδώ;». Ο κατακτητής, ο αποικιοκράτης, αντιλαμβάνεται τον ψίθυρο και ακούει το θρόισμα…
Η ζούγκλα απλώνει τη σιωπή και τη νύχτα της και ρώτα «γιατί ήρθατε εδώ;». Ο κατακτητής, ο αποικιοκράτης, αντιλαμβάνεται τον ψίθυρο και ακούει το θρόισμα…
Οι αλυσίδες τούς ανήκαν και ήταν η μοναδική περιουσία τους. Φορεμένες, ναι. Πρώτα στα πόδια, στα χέρια, στο λαιμό και μετά στο μυαλό. Και το…
Ο χρόνος δεν σταματά και η Ιστορία δεν ξέρει τι θα πει τελεία. Το κόμμα είναι η κοφτή ανάσα μας και τα εισαγωγικά ο άνθρωπος…
Ας ξεκινήσουμε με έναν δικό μας φανταστικό διάλογο. -Η φάρσα αυτή δεν εξελίχθηκε καλά. Μα, δεν υπήρξε τέτοια πρόθεση, να είναι φάρσα δηλαδή. Υπήρχαν πιστόλια,…
Φώτα, κάμερα, δράση και δυναμώστε τη μουσική, παρακαλώ. Η περιγραφή της ζωής (μας) και οι οδηγίες χρήσεως, η εξής μία, η ένταση της μουσικής. Σήμερα…
Ξεκινάς την ανάγνωση, δηλαδή ανοίγεις την πόρτα και μπαίνεις. Είσαι σε διαμέρισμα, σε αποθήκη, σε χώρο εργασίας, φαντασίας, καρδιάς, δροσιάς, μελαγχολίας. Συνεχίζεις να διαβάζεις, δηλαδή…
Αν υπάρχει Θεός, αυτοί τον έχουν δει! Αν υπάρχει τοπίο γαλήνιο, ανέφελο, ολάνθιστο, αυτοί το έχουν περπατήσει. Αν υπάρχει ήχος στη σιωπή, αυτοί τον έχουν…
Ο τίτλος -Ημέρες καλοσύνης- είναι η εικόνα μιας γλυκιάς χειραψίας. Το δώρο που δεν μπορούμε να κρατήσουμε και η επιθυμία που μας χαϊδεύει και πάντα…
Οι δυνάμεις καταστολής σκοτώνουν γιατί μπορούν! Οι άνθρωποι που διαχειρίζονται την εξουσία του κεφαλαίου, το κεφάλαιο, αυτό ζητούν και αυτό παίρνουν απ’ αυτές. Ας το…
Τι μένει όταν διαλύεις ένα μύθο; Σίγουρα ένας θάνατος. Σίγουρα μια ελπίδα. Σίγουρα ένα παραμύθι δίχως τέλος. Το και ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα…