Στην περίεργη και «απαιτητική» συγκυρία της σημερινής πραγματικότητας, όσο κι αν φαίνονται μακρινές τέτοιες αφηγήσεις, άλλο τόσο μπορούν να αποτελούν πεδίο έμπνευσης, συζήτησης, αναστοχασμού
Μετά τις δυο sold out προβολές στο 20ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, «Οι παρτιζάνοι των Αθηνών» επιστρέφουν στον φυσικό τους χώρο, στην Αθήνα, ρίχνοντας όντως φως σε γνωστές και άγνωστες ιστορίες του αγώνα των ανταρτών όπως αυτές διαδραματίστηκαν μέσα στις συνοικίες της πρωτεύουσας. Μέσα από την κοφτερή, κριτική και δυναμική ματιά τους οι νέοι δημιουργοί στοχάζονται το ιστορικό παρελθόν με βάση και ανάφορο τις προσδοκίες της γενιάς του σήμερα (πράξη εν γένει πολιτική).
3 Δεκεμβρίου 1979: Ο Ayatollah Ruhollah Khomeini γίνεται ο Ανώτατος Ηγέτης του Ιράν. Υπήρξε μια από τις κινητήριες δυνάμεις της ιρανικής επανάστασης του 1979, με την οποία ανατράπηκε το προϋπάρχον καθεστώς και ο βασιλιάς (σάχης) της χώρας, Μοχάμεντ Ρεζά Παχλαβί, αναγκάστηκε να απομακρυνθεί από το Ιράν
Η είσοδος στην πόλη δύο ένοπλων τακτικών σωμάτων του ΕΛΑΣ (11η Μεραρχία, 50ο Σύνταγμα) συνοδεύτηκε από ένα ποτάμι κόσμου που ξεχύθηκε στους δρόμους της πόλης για να γιορτάσει την απελευθέρωσή της μαζί με αυτούς που αγωνίστηκαν γι’ αυτή.
Μια αποσιωπημένη πλευρά της ιστορίας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στη χώρα μας είναι οι Γερμανοί αντιφασίστες που έδρασαν εντός της Βέρμαχτ, συγκροτώντας αντιφασιστικούς πυρήνες, πραγματοποιώντας προπαγανδιστικές δράσεις εναντίον της χιτλερικής Γερμανίας, αυτομολώντας στον ΕΛΑΣ και διοργανώνοντας εξεγέρσεις – ενέργειες που προώθησαν σε συνεργασία με τις αντιστασιακές οργανώσεις ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και τους Βρετανούς.
Ήταν 27 Σεπτεμβρίου του 1941 όταν οι αντιπρόσωποι του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, του Σοσιαλιστικού Κόμματος, της Ένωσης Λαϊκής Δημοκρατίας και του Αγροτικού Κόμματος υπέγραψαν το ιδρυτικό κείμενο του ΕΑΜ.
Στις 28 Αυγούστου συμπληρώνονται 73 χρόνια από το μπλόκο της Καλλιθέας και την πυρπόληση της προσφυγικής γειτονιάς των Άνω Παλαιών Σφαγείων.
12 Ιουλίου 1944: Αρχίζει η Μάχη της Αμφιλοχίας μεταξύ της αντιστασιακής οργάνωσης ΕΛΑΣ και των γερμανικών στρατευμάτων Κατοχής.
Οι «επιλεγμένοι» από την πλατεία και εκτελεσμένοι υπολογίζονται σε 200, ενώ, μαζί με τους δολοφονημένους στα σπίτια, τις συνοπτικές εκτελέσεις στις γειτονιές – μέχρι και σήμερα περνώντας από τυχαίους δρόμους της πόλης μπορείς να δεις πλάκες με αναφορές εκτελεσμένων σε εκείνο το σημείο – και το Χαϊδάρι, οι νεκροί ανέρχονται σε περίπου 350 αγωνιστές και αγωνίστριες.
«(…) Μην αυταπατάστε ότι τα όπλα που κρύψαμε θα μπορέσετε αργότερα να τα χρησιμοποιήσετε. Όχι! Θα τα βρουν σε λίγο οι εθνοφύλακες, χρησιμοποιήστε τα έστω και μέρος τους από τώρα.(…)».