Έχουμε να κάνουμε με μια ταινία, μια ταινία με απόψεις των δημιουργών της για την ποίηση, για την εποχή μας, που έχει ως αναφορά τον Νίκο Καρούζο, την ποίηση του και την εποχή του. Κι αυτό είναι πραγματικά το σημαντικό. Είναι κάτι νέο. Όχι μια αποβαλσαμοποίηση του ποιητή. Θα το θέσω διαφορετικά: Δεν θέλω να μάθω π ο ι ο ς είναι ο Καρούζος αλλά γ ι α τ ί είναι ο Καρούζος.
Το πουκάμισο, αυτή τη φορά, δεν είναι αδειανό, δεν είναι μάταιο, δεν είναι ο αιματοβαρής πόλεμος. Το πουκάμισο (της γενιάς του Λιατσόπουλου), τώρα ακόμη χειρότερα, είναι – πια – ανοιχτό, και όλα φαίνονται, τίποτα δεν κρύβεται.
Στο πλαίσιο των εκδηλωσεων «Το 2017 για το 1917», θα πραγματοποιηθεί, στις 2 Δεκεμβρίου, ξενάγηση στην έκθεση Agit Prop ’17 και θα ακολουθήσει συζήτηση με θέμα «Φωτογραφία και Επανάσταση».
«Πέφτουμε, σηκωνόμαστε… μαζί με το ρυθμό των κινημάτων –άλλοτε επιβραδυνόμενοι και άλλοτε επιταχυνόμενοι- τρέχοντας μακριά από εμάς, από τους παλιούς εαυτούς μας, πηγαίνοντας προς εμάς»