
Ο υποδειγματικός πολίτης Μανώλης Γλέζος και το εθνικό μας πρόσωπο
Εκκινώντας, κατά τα ειωθότα, με τις πάγιες Αριστοτελικές συντεταγμένες της μείζονος Ρητορικής Τέχνης, αλλά και τα νεωτερικά συγκείμενα του Δομισμού, για τον προσδιορισμό και την…
Εκκινώντας, κατά τα ειωθότα, με τις πάγιες Αριστοτελικές συντεταγμένες της μείζονος Ρητορικής Τέχνης, αλλά και τα νεωτερικά συγκείμενα του Δομισμού, για τον προσδιορισμό και την…
“«Μια τέχνη», λένε, «που είναι τόσο προσιτή στη θεώρηση, τόσο εύκολη και δεν χρειάζεται μια κάποια καλλιτεχνική μύηση του θεατή, αλλά αρέσει σε όλον τον κόσμο, δεν μπορεί να είναι τέχνη». Σε αυτές (σ.σ. τις αντιλήψεις) ο Παλαμάς ορθώνει τη φωνή του και αντιτίθεται ευθέως, χωρίς να μετρά τα λόγια του, με την πλειοψηφία της διανόησης στην Ελλάδα, η οποία τηρεί μια επιφυλακτική αλλά ενίοτε και εχθρική στάση απέναντι στον κινηματογράφο, αναδεικνύοντας ένα ακόμη στοιχείο του που θεωρεί το σημαντικότερο: τη λαϊκότητα!”