Δεν είναι κακοί άνθρωποι οι καπιταλιστές
«Μα δεν καταλαβαίνουν; Δεν βλέπουν ότι ξεφεύγει το πράγμα; Τόσο δύσκολο είναι να …; [πχ επιτάξουν τις ιδιωτικές κλινικές για τον κορονοϊό]». Τέτοια ερωτήματα…
«Μα δεν καταλαβαίνουν; Δεν βλέπουν ότι ξεφεύγει το πράγμα; Τόσο δύσκολο είναι να …; [πχ επιτάξουν τις ιδιωτικές κλινικές για τον κορονοϊό]». Τέτοια ερωτήματα…
Οι επιπτώσεις σε όλο το φάσμα της παγκόσμιας κοινωνίας θα είναι αλυσιδωτές με ένταση εκατοντάδων θερμοπυρηνικών βομβών. Η ανθρωπότητα ή θα ζήσει ή θα μετατραπεί σε μαζικό τάφο. Το δίλημμα το έθεσε η πραγματικότητα. Δυστυχώς, πολύ δυστυχώς. Το να συλλογίζεσαι, να μιλάς και να ενεργείς πολιτικά σήμερα είναι αναγκαίο δείγμα αλληλεγγύης και ουσιαστικής επαφής με την ζωή.
Μια νέα γυναίκα, πρωθυπουργός, σοσιαλδημοκράτισσα, όμορφη και με εργατική καταγωγή στο Ελσίνκι, χρησιμοποιεί το ίδιο επιχείρημα με έναν λευκό, πουριτανό, ηλικιωμένο, συντηρητικό χρηματιστή στο Μανχάταν, για να απαντήσει σε έναν ακροδεξιό, στο Τάλιν.
Η μεγάλη ηδονή του είναι το ακαταδίωκτο που απολαμβάνει. Ο πολιτικός στρατός του που τον υπηρετεί. Τα ΜΜΕ που τον εκθειάζουν. Ξεχνά, όμως, ότι δεν υπάρχει τέλειο έγκλημα.
Απλά συνηθίσαμε τον πόνο, το θάνατο και την ηδονή τους. Εθιστήκαμε να καταβροχθίζουμε αμάσητους ανθρώπους τις στιγμές που βαριόμαστε.
Rethinking crisis, resistance and strategy – Διεθνές Μαρξιστικό συνέδριο στην Αθήνα
Προφανώς ο αποξενωμένος αδιάφορος «παρτάκιας», δεν είναι ο Μπρέιβικ ούτε ο Τάραντ. Δεν σήκωσε το χέρι του να πάρει ανθρώπινες ζωές εν ψυχρώ. Σιώπησε, όμως, και γύρισε αλλού τα μάτια, όταν οι Μπρέιβικ και Τάραντ γαλουχούνταν στο μίσος, όταν γίνονταν τα καλύτερα εργαλεία τούτου του συστήματος που λέγεται καπιταλισμός.
Το έργο του Sekula, τόσο το θεωρητικό όσο και το δημιουργικό, προβάλλει έντονα πολιτικά ερωτήματα, εξετάζοντας τον τρόπο με τον οποίο η επικρατούσα γλώσσα και θεωρία, οι οποίες διαμορφώνονται τόσο από την εκάστοτε εξουσία όσο και από τις κοινωνικές σχέσεις και ταξικές διαστρωματώσεις, κατασκευάζουν φωτογραφικό νόημα μέσα στον καπιταλιστικό κόσμο.
«Οι φιλόσοφοι μονάχα εξηγούσαν με διάφορους τρόπους τον κόσμο, το ζήτημα όμως είναι να τον αλλάξουμε»…
Έξι (!) φορές μεγαλύτερα είναι τα ποσοστά άγχους που νιώθουν οι φοιτητές σε μεταπτυχιακά και διδακτορικά σε σχέση με τον υπόλοιπο πληθυσμό, σύμφωνα με πρόσφατη διεθνή έρευνα. Τέσσερις στους δέκα αισθάνονται ψυχολογική πίεση, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό.