
Για την «Κ»
Πρώτη του μήνα, του Ιουνίου, η πρώτη της Κατερίνας, της Γώγου. Κι ύστερα αυτοκτονία, αιώνια απορία, δοκιμασία που κάποτε θα δικαιωθεί. Τη θυμόμαστε. Πάντα. Τον…
Πρώτη του μήνα, του Ιουνίου, η πρώτη της Κατερίνας, της Γώγου. Κι ύστερα αυτοκτονία, αιώνια απορία, δοκιμασία που κάποτε θα δικαιωθεί. Τη θυμόμαστε. Πάντα. Τον…
Η Παναγιώτου μας έδωσε την κίνηση και την ομιλία της Γώγου, της Κατερίνας, χωρίς προετοιμασία, χωρίς δοκιμασία και χωρίς τη δική της δημιουργική συνθήκη.
Κείμενο εξομολόγηση, κείμενο ερώτηση στην ποιήτρια που δεν πέρασε με κόκκινο. Η εθελούσια έξοδος της Κατερίνας Γώγου ιστορία δίχως τέλος.
Τότε, πάντα το 1978, η Γώγου παίρνει φόρα και κάνει κομμάτια το είδωλο της, τα είδωλά μας και ξεσπά. «Τρία κλικ αριστερά»* και ο λόγος, η ίδια, ταξιδεύει και ρωτά, ρωτά, ρωτά… Από τότε ψάχνουμε μαζί της απαντήσεις, φωτεινές χαραμάδες, κόκκινες σημαίες και γροθιές υψωμένες.
Η Κατερίνα Γώγου είναι ο συνδετικός κρίκος δύο γενεών. Αυτής που νίκησε και ηττήθηκε και αυτής που προσπαθεί να νικήσει την ήττα της προηγούμενης. Ευτυχώς, είναι και σήμερα παρούσα. Μέσα από τους στίχους της, που δεν της έδωσαν λύτρωση