Η «μητέρα όλων των μαχών» για τη διάσωση των σπουδαίων αρχαιοτήτων που αποκαλύφθηκαν στον σταθμό «Βενιζέλος» είναι η σημερινή για τους αρχαιολόγους και για κάθε άνθρωπο που δεν θέλει την πολιτιστική κληρονομιά να γίνεται «εμπόδιο» προς αφαίρεση ή «λεία» των εμπόρων και των εργολάβων, με τις «ευλογίες» των κυβερνήσεων.
Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την «ανάπτυξη» του ελληνικού κινηματογράφου: Το φάντασμα του «όχι». Όλες οι δυνάμεις και οι εκδοχές της γερασμένης ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας – μαζί με την κλασική Δεξιά – οι κρατικοί φορείς και οι κάθε φορά «πρόθυμοι» του μηντιακού και κινηματογραφικού μικροσύμπαντος, ενώθηκαν σε μια ιερή συμμαχία για να το κυνηγήσουν…
Πίσω από τις, κατά τα άλλα, «ηρωικές» μεγαλοστομίες τύπου «μπορεί να είμαστε φτωχοί αλλά δεν ξεπουλιόμαστε» ξεπροβάλει αυτή η ολόιδια, παλιά, τακτική των παραχωρήσεων. Διότι η ουσία της άρνησης του ΚΑΣ, όσο και αν αυτή παραμένει φυσικά θετική, αλλά και η ουσία και της τρέχουσας κυβερνητικής πολιτικής, δεν είναι η κάθετη και απόλυτη αντιπαράθεση με οποιαδήποτε λογική, μασκαρεμένη ή όχι, άμεση ή έμμεση, αγοραίας εκμετάλλευσης της πολιτιστικής κληρονομιάς, αλλά η επιλεκτική, με κριτήρια περισσότερο κοινωνικο-πολιτικής συγκυρίας.
Ο μόνος τρόπος για να μην μετατραπεί αυτή η όντως σημαντική, θετική έκβαση του αγώνα για την σωτηρία των αρχαιοτήτων στον σταθμό «Βενιζέλος», σε άλλοθι καταστροφής των άλλων αρχαιοτήτων και συνέχισης του εργασιακού καθεστώτος «γαλέρας» στο αρχαιολογικό έργο στην κατασκευή του μετρό συνολικά, είναι η επαγρύπνηση της επιστημονικής κοινότητας, των κοινωνικών και συνδικαλιστικών φορέων, των κινηματικών κοινωνικών οργανώσεων και συλλογικοτήτων.
Αν κυριαρχήσει η λογική των αποσπάσεων των αρχαιοτήτων από όπου η «Ελληνικός Χρυσός» περνάει, τότε δεν θα μείνει ούτε ίχνος τους, με αποτέλεσμα, όχι μόνο την περιβαλλοντική καταστροφή, αλλά και την πολιτιστική.
Οταν η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού, εμφανώς θορυβημένη αφού, χωρίς, φυσικά, να έχει τέτοια πρόθεση… προέκυψε ως «υπερασπιστής» της περιοχής από την εμπορευματοποίησή της, έσπευσε να βάλει τα πράγματα στην θέση τους.
Ο αγώνας των αρχαιολόγων εναντίον της καταστροφής του ιστορικού και παραδοσιακού χαρακτήρα της Πύλου που θα σημάνει η τουριστική «αξιοποίηση» από το κεφάλαιο, πρέπει να ενισχυθεί από τον λαό της περιοχής, αλλά και κάθε γωνιάς της χώρας που βρίσκεται στις λίστες του ξεπουλήματος.
Το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων ενέκρινε μεν την Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων για την μετατροπή του παραδοσιακού λιμανιού της Πύλου σε μαρίνα – όπως απαιτεί το ΤΑΙΠΕΔ – αλλά με όρους που στην πράξη καθιστούν μη «ελκυστική» την «επένδυση». Η «σκυτάλη» τώρα περνά στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο.
Πώς θα εξελισσόταν μια φανταστική συνεδρίαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου αν καλούνταν να γνωμοδοτήσει επί μιας υποτιθέμενης παράστασης του Διεθνούς(;) Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, επί ημερών της αισθητικής ηγεμονίας του μεσιέ Fabre;