κινηματογράφος

«Che» οι ταινίες του Steven Soderbergh | Καθώς η επανάσταση αποτελεί σοβαρό στόχο, αξίωμα και απειλή

Οι ταινίες «Che: The Argentine» & «Che: Guerilla» του Steven Soderbergh και του Benicio Del Toro αποτελούν μια υψηλής κινηματογραφικής αξίας αφιέρωση για τις φλεγόμενες μέρες που ο μπερές και το βλέμμα του Che, έγιναν συνώνυμο της λαϊκής απείθειας και της ενεργητικής συμμετοχής στις, όπου γης, εξεγέρσεις ενώ ταυτόχρονα υπονομεύτηκαν και πολεμήθηκαν από το κινηματογραφικό καρτέλ, τους κριτικούς και το κουβανοαμερικάνικο μαφιόζικο lobby του Miami. Διότι όταν μιλάς για τον Che δεν μιλάς για αυτόν τον ίδιο μα για μια εν ενεργεία επανάσταση, για έναν εν ενεργεία λαό, για ένα εν ενεργεία παγκόσμιο όραμα, για ένα εν ενεργεία ηθικό κώδικα, για ένα εν ενεργεία όπλο.

«ReCinema»… films & more: Ένα θερινό φεστιβάλ σε ταράτσα των Εξαρχείων

Σε μια ταράτσα όπου λειτουργεί και ως καφέ-μπαρ, η ομάδα Bande Apart και ο Αυτοδιαχειριζόμενος Χώρος 2510 σε συνεργασία κατά περίπτωση με άλλες καλλιτεχνικές ομάδες, εγχειρήματα και καλλιτέχνες φιλοδοξούν να δημιουργήσουν ένα πλήρες πρόγραμμα όπου κινηματογράφος και καλλιτεχνικά project θα βρίσκονται σε ένα μόνιμο διάλογο. 

Οι κριτικοί κινηματογράφου προτείνουν δωρεάν σινεμά

Οι καλύτερες ταινίες της χρονιάς, σε ένα τριήμερο (27, 28 και 29 Απριλίου) δωρεάν προβολών! Amerika Square, Χωρίς Αγάπη, Village Potemkin, και όλες οι ταινίες που απέσπασαν το Βραβείο της Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου (Π.Ε.Κ.Κ.), στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος.

19 Μαρτίου 1895: Η γέννηση του κινηματογράφου (και η έκπληξη του Maxim Gorky)

Στις 19 Μαρτίου του 1895 οι αδελφοί Lumiere πατένταραν την μηχανή καταγραφής και προβολής τους καθώς και το ίδιο το όνομα της νέας τους τεχνικής και τέχνης: Ο κινηματογράφος γεννήθηκε με ένα μονοπλάνο. Καθώς οι εργάτες σχολάνε και «φεύγουν από το εργοστάσιο Lumiere». Αυτή ήταν η πρώτη ταινία της ιστορίας.

Θεόδωρος Αγγελόπουλος: Η μνήμη και το όνειρο του αύριο

Ο κινηματογράφος συμπληρώνει της μνήμες. Και έτσι το σινεμά του Αγγελόπουλου μέσω της δυναμικής που προσέδωσε στην μνήμη, αποκατέστησε τον λαό –που είναι ο μοναδικός που την κατέχει δικαιωματικά- ως μοναδικό φορέα ελληνικότητας. Ανέδειξε την ουσία: Μια συλλογική ταυτότητα σε ένα συλλογικό τόπο. Ενοποιώντας άριστα το βαθύτερο λαϊκό πόνο αλλά και τη βαθύτερη ελπίδα του 20ου αιώνα, η αξία είναι τεράστια γιατί επιδρά άμεσα στην πολιτισμικότητα μας, στην κουλτούρα μας ως ελληνικού λαού.

Θεόδωρος Αγγελόπουλος: ‘Ενας «αντί» κινηματογράφος

Η ελληνική ιστορία στο σινεμά του Αγγελόπουλου επιστρέφει αντισυμβατικά –με την έννοια του «αντί» στην επίσημη γραμμή της ιστορίας- και ίσως εκδικήτρα. Μνήμη, ιστορικότητα, διάρκεια, προοπτική. «Σκόρπιοι άνθρωποι μέσα στο ψιλοβρόχι». Ένα σινεμά ομιχλώδες και τόσο διαυγές. Ο απόλυτος ελληνικός κινηματογράφος.

Στον θλιμμένο και όμορφο κόσμο του Jim Jarmusch

Επιστρέφουμε στον πιο αγαπητό και οικείο άνθρωπο του κινηματογράφου. Στην σπάνια ειλικρίνεια, ευγένεια και χιούμορ του για όλα τα όμορφα πράγματα που αμελούμε να δούμε και να συγκρατήσουμε, μέσα στο φλύαρο και παραφουσκωμένο μας νευρωτικό μικρόκοσμο.

“Θωρηκτό Ποτέμκιν”: Η Γκουέρνικα του κινηματογράφου

Αποτέλεσε τη βάση του «ιδεολογικού μοντάζ», μέσω της μεταφοράς της διαλεκτικής στο μοντάζ. Αποτελεί ακόμα αντικείμενο σπουδής στον κινηματογράφο. Πάνω απ’ όλα, όμως, με το «Ποτέμκιν» ο Αϊζενστάιν εισάγει και εδραιώνει ένα νέο «ήρωα» στον κόσμο του κινηματογράφου: τον εξεγερμένο λαό!

It’s (not) just a movie: Δέκα ταινίες για να (ξανα)ερωτευτούμε τον κινηματογράφο

Ο κινηματογράφος εκτός των άλλων, είναι βίωμα. Τον αγαπάμε σαν κάτι το οικείο, σαν κάτι το πραγματικό που βρέθηκε και πορεύτηκε δίπλα μας. Όλοι έχουμε αγαπημένες ταινίες. Αυτή είναι μια πρόχειρη λίστα, δίχως σειρά προτίμησης και εκτός ιστορικών και αντικειμενικών δεσμεύσεων. Αν η τέχνη για κάποιον ακατανόητο λόγο απονεκρωνόταν, τούτες οι φιλμικές παρεμβάσεις θα την αναστήνανε.