Η Μικέλα Φερούση επιλέγει τη φόρμα του θεατρικού κειμένου για να κάνει το ολοκληρωμένο λογοτεχνικό της ντεμπούτο. Το πρώτο βιβλίο της διαθέτει το πάθος της δημιουργίας, τη χάρη της απλότητας και την προσπάθεια για κάτι αληθινά μαγικό.
Ο Φάλαντα γράφει για τον φασισμό και την καταλυτική επίδραση του στον άνθρωπο που προσπαθεί να τον αποφύγει. Το “Μόνος στο Βερολίνο” είναι “βόμβα” που εκρήγνυται και σπέρνει το λιγοστό φως που πάλλεται κάτω από έναν μαύρο, διάτρητο ουρανό.
Τρία σύγχρονα noir μυθιστορήματα από επιφανείς συγγραφείς τώρα που εισερχόμαστε στο χειμώνα και την γκρίζα του ατμόσφαιρα.
Πώς “γεννήθηκε” “Το μοναστήρι της Πάρμας” του Σταντάλ που με τον γρήγορο αφηγηματικό ρυθμό και τη ζωντάνια των χαρακτήρων και που ισορροπούνται από μια ψυχρή, σαρδόνια εξομολόγηση της ανθρώπινης φύσης και ιδιαίτερα της πολιτικής;
Ο Ντέιβιντ Μίτσελ στα “Κοκάλινα ρολόγια” με βασικό στοιχείο πλοκής, πρόζας και περιγραφής το μεταφυσικό, φτιάχνει μια ιστορία που θυμίζει κάτι από την “Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων”.
Η πρώτη της συλλογή αποπνέει φρεσκάδα, λόγο που λογχίζει κοιμισμένες, ήσυχες συνειδήσεις, γεμάτο σεβασμό για τους προπάτορες της. Οι “Ετεροτοπίες” του Ματίνας Τσιμοπούλου μοιάζουν να αποσπάστηκαν από πίνακα του Εντβαρ Μουνκ.
Πόσα μπορεί να θυσιάσει ο άνθρωπος για να αλλάξει τον εαυτό του και να εξασφαλίσει μια θεσούλα κι ένα εύθραυστο μέλλον; Να το ερώτημα που θέτει ο Χανς Φάλαντα στο συγκλονιστικό βιβλίο “Και τώρα, ανθρωπάκο;” φέρνοντας μας αντιμέτωπους με το νόημα της ύπαρξης μας.
Ο «Τέταρτος τοίχος» (Εκδόσεις Βιβλιοπωλείον της Εστίας) – σε παραστατική μετάφραση της Λίνας Σιπητάνου – αποτελεί το λογοτεχνικό δημιούργημα αυτών που ο Σαλαντόν βίωσε στον Εμφύλιο Πόλεμο του Λιβάνου, εμφύλιος που διήρκεσε μεταξύ 1975-1990 και σύμφωνα με εκτιμήσεις ήταν η αιτία για 120.000 θανάτους
O Τζερόνιμο, ο διάσημος αρχηγός των Απάτσι, ήταν ο τελευταίος ηγέτης Ινδιάνων που παραδόθηκε στο αμερικάνικο ιππικό. Πολέμησε με τόξα, βέλη και ακόντια ενάντια στα αυτόματα όπλα των μεξικανών και των λευκών για τριάντα χρόνια. Όταν παραδόθηκε το 1886 ο αμερικανικός τύπος πανηγύριζε γιατί η παράδοσή του σήμανε το τέλος μιας εποχής, αφού οι τελευταίοι Ινδιάνοι είχαν υποταχθεί στην υπεροχή των λευκών.
H Κλαρίσε Λισπέκτορ κατέχει δεσπόζουσα θέση στην Βραζιλιάνικη αλλά και την ευρύτερη λατινοαμερικάνικη λογοτεχνία και είναι από τις κύριες εκφραστές του μοντερνισμού. «Η ώρα του αστεριού» είναι το τελευταίο της βιβλίο.