Οι περισσότεροι από εμάς δεν το έχουμε δει πότε, κάποιοι έχουμε δει ένα μέρος αυτού με πρόσχημα κιόλας πως αλλού δεν το παίρνουν, ενώ νέα μόδα έχει γίνει να μας ζητάνε να το επιστρέψουμε.
Η αδιαφορία όλων των κυβερνήσεων οι οποίες μαζί με τις ηγεσίες του υποταγμένου συνδικαλισμού της Ομοσπονδίας αρνούνται να αναλάβουν οποιαδήποτε πρωτοβουλία για να σταματήσει το αιματοκύλισμα εργαζομένων στην άσφαλτο τους καθιστά όλους συνένοχους σε αυτό το επαναλαμβανόμενο έγκλημα εναντίον των συναδέλφων μας.
Ιδιαίτερα σήμερα που η κυβέρνηση, η ΕΕ και η εργοδοσία εκμεταλλεύονται την υποχώρηση του εργατικού κινήματος για να προωθήσουν σειρά αντεργατικών μέτρων είναι απαραίτητο όλοι μαζί να εργαστούμε, ούτως ώστε να έρθουν στο προσκήνιο τα πιο χτυπημένα κομμάτια της εργασίας, η συντριπτική πλειοψηφία που δεν έχει πει την τελευταία της λέξη.
“Είμαι ένας ενοικιαζόμενος εργάτης καθαριότητας. Είμαι υποχρεωμένος στο εξής να εργαστώ όπου μου ζητηθεί. Να εκτελώ όποια εργασία απαιτούν οι ανάγκες της επιχείρησης… Είμαι νέος, θα μάθω…”