Στην αδιάκοπη πάλη του ανθρώπου με τον εαυτό και τις οικονομικές/κοινωνικές συνθήκες, ο Νικορέστης Χανιωτάκης που υπογράφει τη σκηνοθεσία αναδεικνύει την ένταση και τη μόνιμα οριακή κατάσταση της Σεν Τε, της κεντρικής ηρωίδας. Σε αυτήν αντανακλούν οι υπόλοιποι που την περιβάλλουν, δηλαδή εξαπάτηση, η δουλοπρέπεια, η πονηριά, η φιλαργυρία.
Απ’ τον Μάνο Ελευθερίου μέχρι τον Μάνο Χατζιδάκι, από τον Θάνο Μικρούτσικο μέχρι την Ελένη Καραΐνδρου, κι από τη Μαρία Δημητριάδη μέχρι τον Δημήτρη Μητροπάνο, μια σειρά μεγάλων καλλιτεχνών συνετέλεσαν ώστε το όνομα και η κληρονομιά της «κόκκινης Ρόζας» να συνδεθούν με σημαντικές στιγμές του ελληνικού τραγουδιού.
Αν θες να μορφώσεις έναν άνθρωπο, πες του μια ιστορία. Να είναι απλή, σε γλώσσα κατανοητή, να μην τον υποτιμά και να μην έχει δασκαλίστικο ύφος. Η νέα έκδοση του Μπέρτολτ Μπρεχτ, “Ιστορίες ημερολογίου” βρίσκεται σε αυτή την λογική.
Το αριστούργημα του Μπέρτολτ Μπρεχτ, «Οι μέρες της Κομμούνας», όπως κινηματογραφήθηκε τον Απρίλιο του 1966 στο «Berliner Enseble», το ιστορικό θέατρο που ίδρυσε ο ίδιος, παρουσιάζουν η New Star και η Rbb media, αποκλειστικά στην «Αλκυονίδα», από 15 έως 28 Δεκεμβρίου.
«Μία Δίκη στην οποία η ηλιθιότητα δικάζει την ευφυΐα, η υποκουλτούρα την κουλτούρα, ο φανατισμός την ελεύθερη σκέψη, οι “πατριώτες” τους ανθρωπιστές… Μία δημόσια άσκηση υποταγής… Μία συνθήκη όπου, το να κατονομάζεις και να ενοχοποιείς χωρίς κανένα στοιχείο φίλους και συνεργάτες ως “εχθρούς”, αντί για παλιανθρωπιά θεωρείται “ηρωικό καθήκον”… Και κυρίως μία αντίληψη για τη ζωή και την πολιτική που επικίνδυνα ταυτίζει τη δημοκρατία με τον καπιταλισμό σε συνδυασμό με την πατρίδα, τη θρησκεία και την οικογένεια, που απαιτεί να υποτάξει, να εξευτελίσει και να αφανίσει κάθε άλλο τρόπο σκέψης κι έκφρασης από τον πλανήτη…»